Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czuję pustkę w duszy, nie mogąc trzymać cię w ramionach. Wśród tłumu szukam twojej twarzy – wiem, że to niemożliwe, ale nie mogę nic na to poradzić. Moje poszukiwanie ciebie jest niekończącą się pogonią skazaną na przegraną.

Czuję pustkę w duszy, nie mogąc trzymać cię w ramionach. Wśród tłumu szukam twojej twarzy – wiem, że to niemożliwe, ale nie mogę nic na to p...

Serce umiera powolną śmiercią. Gubi nadzieje, jak drzewo liście. By wreszcie nie zostaje ani jedna. Brak nadziei. Nie zostaje już nic. Maluje sobie twarz po to, by ją ukryć. Jej oczy są jak głęboka woda. Gejsza nie powinna niczego pragnąć. Gejsza nie powinna niczego czuć. Gejsza jest artystką ulotnej chwili. Tańczy. Śpiewa. Zabawia cię. Robi co tylko chcesz. Reszta pozostaje w cieniu. Reszta jest tajemnicą." "Nie można rozkazać słońcu: "Mniej słońca". Ani deszczowi: "Mniej deszczu". Dla mężczyzny gejsza może być jedynie namiastką żony. Jesteśmy żonami zmierzchu. A jednak... zaznać życzliwości po tak wielu nieżyczliwościach, zrozumieć, że mała dziewczynka, nie posądzająca się o taką odwagę, odkryje kiedyś, że jej modlitwa została wysłuchana... Czy nie można nazwać tego szczęściem? Bo w końcu nie są to wspomnienia cesarzowej ani królowej. To wspomnienia innego rodzaju.

Serce umiera powolną śmiercią. Gubi nadzieje, jak drzewo liście. By wreszcie nie zostaje ani jedna. Brak nadziei. Nie zostaje już nic. Maluj...

Opowieść , to słowa nanizane na papier.

Opowieść , to słowa nanizane na papier.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega końca i nic z tego całego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapiszemy i popatrzymy na to z perspektywy czasu. Pewnego dnia wszystko minie. A gdy ziemia zwali się na drewnianą pokrywę nade mną, nikogo nie będzie obchodziło, co robiłem w któryś marcowy poniedziałek i nikt nie będzie chciał o tym czytać. Nic nie zmusi mnie do pisania dziennika. Poza jedną rzeczą. Pewnością że niedługo nie będzie nikogo kto mógłby go przeczytać.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega końca i nic z tego całego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapisze...

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapiszemy i popatrzymy na to z perspektywy czasu. Pewnego dnia wszystko minie. A gdy ziemia zwali się na drewnianą pokrywę nade mną, nikogo nie będzie obchodziło, co robiłem w któryś marcowy poniedziałek i nikt nie będzie chciał o tym czytać. Nic nie zmusi mnie do pisania dziennika. Poza jedną rzeczą. Pewnością że niedługo nie będzie nikogo kto mógłby go przeczytać.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapisze...

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapiszemy i popatrzymy na to z perspektywy czasu. Pewnego dnia wszystko minie. A gdy ziemia zwali się na drewnianą pokrywę nade mną, nikogo nie będzie obchodziło, co robiłem w któryś marcowy poniedziałek i nikt nie będzie chciał o tym czytać. Nic nie zmusi mnie do pisania dziennika. Poza jedną rzeczą. Pewnością że niedługo nie będzie nikogo kto mógłby go przeczytać.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapisz...

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapiszemy i popatrzymy na to z perspektywy czasu. Pewnego dnia wszystko minie. A gdy ziemia zwali się na drewnianą pokrywę nade mną, nikogo nie będzie obchodziło, co robiłem w któryś marcowy poniedziałek i nikt nie będzie chciał o tym czytać. Nic nie zmusi mnie do pisania dziennika. Poza jedną rzeczą. Pewnością że niedługo nie będzie nikogo, kto mógłby go przeczytać.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapisz...

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapiszemy i popatrzymy na to z perspektywy czasu. Pewnego dnia wszystko minie. A gdy ziemia zwali się na drewnianą pokrywę nade mną, nikogo nie będzie obchodziło, co robiłem w któryś marcowy poniedziałek, i nikt nie będzie chciał o tym czytać. Nic nie zmusi mnie do pisania dziennika. Poza jedną rzeczą. Pewnością że niedługo nie będzie nikogo, kto mógłby go przeczytać.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapisz...

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapiszemy i popatrzymy na to z perspektywy czasu. Pewnego dnia wszystko minie. A gdy ziemia zwali się na drewnianą pokrywę nade mną, nikogo nie będzie obchodziło, co robiłem w któryś marcowy poniedziałek, i nikt nie będzie chciał o tym czytać. Nic nie zmusi mnie do pisania dziennika. Poza jedną rzeczą. Pewnością że niedługo nie będzie nikogo, kto mógłby go przeczytać. Wtorek, dwudziesty piąty listopada. W powietrzu wiruje śnieg. A w oczach wszystkich jest strach.

Dzieje się. Czas płynie. Życie się zaczyna, trwa, i dobiega kresu, i nic z całego tego bezsensu nie stanie się lepsze, dlatego że coś zapisz...