Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, po przeczytaniu której, ogarnął mnie niesamowity spokój. Brzmi to nieco absurdalnie, jeśli wziąć pod uwagę drastyczne opisy polowań, patroszenia zwierząt czy pogoni za zabijaniem.

A jednak. Zenon Kruczyński stworzył opowieść, która, przeciągając nas przez wylane litry niepotrzebnej krwi, ukazuje na końcu coś, co można nazwać spełnieniem i świadomością. Przychodzi jednak też chwila nostalgii, kiedy uświadamiamy sobie, jak niepotrzebnym tworem jesteśmy my – ludzie i jak bardzo szkodzimy światu, uparcie wierząc w to, że ziemia ma być nam poddana. Jesteśmy jej częścią, nie władcami. I czas, by wreszcie właśnie to wziąć jako prawdę objawioną.

Jest to książka na wskroś mądra i potrzebna. Nie narzuca jakiegokolwiek zdania, nie nastręcza się ludziom o innych poglądach, nie naciska na myśliwych, by także zaprzestali swoich bezsensownych rytuałów. W sposób naturalny i rzetelny przedstawia fakty – oparte na badaniach albo na doświadczeniu eksmyśliwego. A tym trudno zaprzeczyć, nie przyznać racji i nadal, uparcie, wygłaszać przemowy o selektywnych odstrzałach.

Ta książka to światło w tunelu. Promyk, który daje nadzieję, że w każdym, nawet najgorszym człowieku, jest głęboko ukryte dobro i współczucie. I czasem wystarczy iskra, by tę dobroć z siebie wydobyć.

Książka, po przeczytaniu której, ogarnął mnie niesamowity spokój. Brzmi to nieco absurdalnie, jeśli wziąć pod uwagę drastyczne opisy polowań, patroszenia zwierząt czy pogoni za zabijaniem.

A jednak. Zenon Kruczyński stworzył opowieść, która, przeciągając nas przez wylane litry niepotrzebnej krwi, ukazuje na końcu coś, co można nazwać spełnieniem i świadomością. Przychodzi...

Czy Bóg faktycznie nigdy nie mruga?

Regina Brett, autorka bestsellerowej powieści Bóg nigdy nie mruga, potrafi wyciągnąć z nawet najgłębszego życiowego dołka. Ale kto lepiej zrozumie osoby sięgające dna niż ktoś, kto od dna się odbił?

Życie bywa cudowne. W większości przypadków składa się jednak z poniedziałków, czwartków, leniwych niedziel i niezadowolonych min pasażerów w komunikacji miejskiej. Jest szaro, choć świat jest rozświetlony promieniami słońca. Jest ponuro, choć nie zapowiada się na deszcz. Właściwie nie dzieje się nic specjalnego, ale to „nic” uwiera i boli. W takich okolicznościach łatwo stracić sens. Coraz więcej myślisz, coraz mniej mówisz… I wtedy spotykasz Ją. Czy mogłeś trafić lepiej?

Bóg mrugnął w momencie moich narodzin

Nie zdarzało ci się tak pomyśleć? Wszystko wszystkim wychodzi, wszyscy coś, a ty ciągle nic. Tkwisz w martwym punkcie, podczas gdy kolega z liceum kończy doktorat i odbywa kolejną zagraniczną podróż, z której przywiezie zapewne dużo zdjęć, ale i wiele wspomnień. Ty nadal patrzysz ślepo w okno i próbujesz sobie przypomnieć, o co kiedyś mogło ci chodzić w życiu. Nagle przypominasz sobie, że kupiłeś Tę książkę. Zaszedłeś do księgarni, bo czasem trzeba coś przeczytać. Pan sprzedawca polecił, a tytuł wydał ci się tak ironiczny, że zapragnąłeś ją mieć. Czytasz. Milczysz. To o mnie. Przy moich narodzinach Bóg także mrugnął.

Czy na pewno?

"Życie jest zbyt krótkie, by się nad sobą użalać – zajmij się życiem albo zajmij się umieraniem". Regina Brett nie przebiera w słowach. Przez 320 stron spływa na ciebie fala entuzjazmu i zachęty do działania. Jest to optymizm p r a w d z i w y – taki, który może posiadać tylko człowiek po przejściach. Brett otrzymała od Boga drugą szansę – wygrała chyba najważniejszą walkę w życiu – walkę z chorobą. Przełomowy moment odmienił jej życie. Twoim przełomem może być ta książka.

Wybór, nie przypadek

Los czasem nam sprzyja, ale niekiedy sprawdza też naszą wytrzymałość. Wszystko, co nas spotyka w dużej mierze zależy jednak od naszych wyborów. I podejścia. Jeśli życie znów sprawdza, ile jesteś w stanie znieść, powtarzaj za Reginą: "Nie przesadzaj. Świat się nie kończy. To tylko turbulencje. Samolot jest bezpieczny. Ma dobrego pilota."

Czy Bóg faktycznie nigdy nie mruga?

Regina Brett, autorka bestsellerowej powieści Bóg nigdy nie mruga, potrafi wyciągnąć z nawet najgłębszego życiowego dołka. Ale kto lepiej zrozumie osoby sięgające dna niż ktoś, kto od dna się odbił?

Życie bywa cudowne. W większości przypadków składa się jednak z poniedziałków, czwartków, leniwych niedziel i niezadowolonych min pasażerów...

Książka jest DOSKONAŁA. Momentami czyta się nie jak biografię, lecz autobiografię. Czuć Osiecką, jakby siedziała obok i opisywała całe swoje życie, z charakterystycznym żartem, ironią i dystansem.
Jestem chyba trochę zachwycona. Cudownie ponazywane tytuły rozdziałów, świetne fotografie (okazało się, że już sama Osiecka robiła sobie selfie w lustrze!), nieprzypadkowe ułożenie treści. W końcu - piękna szata graficzna; już dawno nie miałam w rękach książki wydanej w tak pięknej formie. Chylę czoła. I życzę sobie, żeby o najwspanialszych ludziach minionej epoki powstawało więcej tak rzetelnych i ciekawych książek.
Jedyne, co mnie zawiodło, to rozdział o Hłasce. Jako miłośniczka ich specyficznego romansu spodziewałam się jakichś nowych informacji, uderzeń i lirycznych upojeń. Wraz z upływem stron zdałam sobie jednak sprawę, że w tej historii - niestety, ale - chyba już nic więcej się po prostu nie wydarzyło.

Polecam - zarówno miłośnikom Osieckiej, jak i tym, dla których jest postacią raczej anonimową (to możliwe?).

Książka jest DOSKONAŁA. Momentami czyta się nie jak biografię, lecz autobiografię. Czuć Osiecką, jakby siedziała obok i opisywała całe swoje życie, z charakterystycznym żartem, ironią i dystansem.
Jestem chyba trochę zachwycona. Cudownie ponazywane tytuły rozdziałów, świetne fotografie (okazało się, że już sama Osiecka robiła sobie selfie w lustrze!), nieprzypadkowe...