Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra amerykańska obyczajówka psychologiczna. Można z niej wyczytać naukę, żeby przyjmować ludzi jakimi są, z ich słabościami, ideałów nie ma. Nie krytykować potknięć, widzieć to co dobre. Chyba że chce się zostać samemu

Dobra amerykańska obyczajówka psychologiczna. Można z niej wyczytać naukę, żeby przyjmować ludzi jakimi są, z ich słabościami, ideałów nie ma. Nie krytykować potknięć, widzieć to co dobre. Chyba że chce się zostać samemu

Duży plus za felietony z życia, poczucie humoru i dystans, zwłaszcza do siebie. Te o polityce szybko stają się nieaktualne. Dobrze się czyta tę książkę np. w komunikacji miejskiej, gdy czasu niewiele, w sam raz na takie niedługie teksty.

Duży plus za felietony z życia, poczucie humoru i dystans, zwłaszcza do siebie. Te o polityce szybko stają się nieaktualne. Dobrze się czyta tę książkę np. w komunikacji miejskiej, gdy czasu niewiele, w sam raz na takie niedługie teksty.

Jedyną wadą tej książki jest to, że jest za krótka....

Jedyną wadą tej książki jest to, że jest za krótka....

Do 60. strony ledwo dobrnęłam, ale szkoda mi było porzucić tę książkę. I warto było. Wciągnęła mnie tak, że trudno mi było oderwać się od czytania.
Nie jest to mistrzostwo świata, jeżeli chodzi o język, nie tak pięknie jak np. u Kornela Filipowicza. Język jest prosty, zwyczajny, jak dziewczyna, która jest jedną z dwóch głównych postaci.
Wstrząsnęła mną ta książka - jest o przyjaźni i cierpieniu.

Do 60. strony ledwo dobrnęłam, ale szkoda mi było porzucić tę książkę. I warto było. Wciągnęła mnie tak, że trudno mi było oderwać się od czytania.
Nie jest to mistrzostwo świata, jeżeli chodzi o język, nie tak pięknie jak np. u Kornela Filipowicza. Język jest prosty, zwyczajny, jak dziewczyna, która jest jedną z dwóch głównych postaci.
Wstrząsnęła mną ta książka - jest o...

Walorów artystycznych w tej książce nie widzę, ale poznawcze - tak! Tak mogło być z pierwszą żoną Alberta Einsteina. Warto przeczytać tę historię - biografia, a dużo w niej romansu, czyli ... zwykłego życia. Jestem całym sercem za Milevą, choć to już przeszłość.

Walorów artystycznych w tej książce nie widzę, ale poznawcze - tak! Tak mogło być z pierwszą żoną Alberta Einsteina. Warto przeczytać tę historię - biografia, a dużo w niej romansu, czyli ... zwykłego życia. Jestem całym sercem za Milevą, choć to już przeszłość.

Czytam Llosę, bo chcę poznać jak pisze noblista i jak żyją ludzie gdzie indziej. Pióro świetne. Jednak nie przemawiają do mnie jego książki, są obce kulturowo, nawet imiona, zdrobnienia trudno zapamiętać czy polubić. Zachowania, które autor opisuje, też są z zupełnie innej kultury. Uratował dla mnie tę książkę przedostatni rozdział. Dlatego warto doczytać do końca.

Czytam Llosę, bo chcę poznać jak pisze noblista i jak żyją ludzie gdzie indziej. Pióro świetne. Jednak nie przemawiają do mnie jego książki, są obce kulturowo, nawet imiona, zdrobnienia trudno zapamiętać czy polubić. Zachowania, które autor opisuje, też są z zupełnie innej kultury. Uratował dla mnie tę książkę przedostatni rozdział. Dlatego warto doczytać do końca.

Zawsze czekałam na taką książkę, której dam 10 gwiazdek. I wreszcie jest! Przeczytałam, jestem zachwycona, odurzona i na jakiś czas przeniosłam się na wyższy poziom codzienności. Ci ludzie byli tacy piękni, a tak zwyczajni. Można pomarzyć o takiej miłości...

Zawsze czekałam na taką książkę, której dam 10 gwiazdek. I wreszcie jest! Przeczytałam, jestem zachwycona, odurzona i na jakiś czas przeniosłam się na wyższy poziom codzienności. Ci ludzie byli tacy piękni, a tak zwyczajni. Można pomarzyć o takiej miłości...

To jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam. Oceniam ją jako zwyczajna, choć zaawansowana, czytelniczka. To opowieść o życiu zwykłych ludzi podczas II wojny światowej, przed i po - w czasach instalującego się socjalizmu, w małym mieście, bardzo ważnym historycznie, i na wsi. Przytłaczająca dla mnie jest postać matki. Trochę niedosytu o historii Anny i Piotra - jak na tak długą opowieść. Niektóre wątki się dłużą, np. o poszukiwaniu zgubionego buta, czy o zebraniu ideologicznym. Jednak cieszy mnie, że jest to jedna z wielu książek tego autora, inne jeszcze przede mną

To jedna z najpiękniejszych książek, jakie przeczytałam. Oceniam ją jako zwyczajna, choć zaawansowana, czytelniczka. To opowieść o życiu zwykłych ludzi podczas II wojny światowej, przed i po - w czasach instalującego się socjalizmu, w małym mieście, bardzo ważnym historycznie, i na wsi. Przytłaczająca dla mnie jest postać matki. Trochę niedosytu o historii Anny i Piotra -...

To jest o miłości, porzuceniu i ... wciąż miłości, a także innych relacjach w rodzinie. Nie jest to naiwny romans. Forma tej książki jest trudna, autorka przeplata teraźniejszość z przeszłością, ale przez to jest ciekawa i zmusza do myślenia. Dla mnie - piękna

To jest o miłości, porzuceniu i ... wciąż miłości, a także innych relacjach w rodzinie. Nie jest to naiwny romans. Forma tej książki jest trudna, autorka przeplata teraźniejszość z przeszłością, ale przez to jest ciekawa i zmusza do myślenia. Dla mnie - piękna

Wywiady z Agnieszką Osiecką poskładame w formie książki. Piękne, refleksyjne, o tym, że nie zawsze się jest mądrym, o uczuciach, relacjach między ludźmi.

Wywiady z Agnieszką Osiecką poskładame w formie książki. Piękne, refleksyjne, o tym, że nie zawsze się jest mądrym, o uczuciach, relacjach między ludźmi.

Ta książka nie powinna zostać niezauważona, warto ją przeczytać. Do połowy przekartkowałam i stwierdziłam, że nie będę tego czytać - jakieś depresje? przecież trzeba się wziąć w garść! Ale od połowy przykuła moją uwagę, czytałam z zainteresowaniem, nawet wróciłam do początku. Dla mnie jest ona o ciężarze macierzyństwa, walce z samą sobą i otoczeniem o codzienne podniesienie głowy, o odpowiedzialności.

Ta książka nie powinna zostać niezauważona, warto ją przeczytać. Do połowy przekartkowałam i stwierdziłam, że nie będę tego czytać - jakieś depresje? przecież trzeba się wziąć w garść! Ale od połowy przykuła moją uwagę, czytałam z zainteresowaniem, nawet wróciłam do początku. Dla mnie jest ona o ciężarze macierzyństwa, walce z samą sobą i otoczeniem o codzienne podniesienie...

Do sięgnięcia po tę książkę zachęciły mnie opisy na okładce oraz informacje o licznych nagrodach. Zaniechałam jednak czytania po przeczytaniu około 20 stron. Każdy z nas przeżywa odejścia bliskich, trzeba się z tym uporać. Nie widzę sensu, żeby tkwić dodatkowo jeszcze w czyimś bólu.

Do sięgnięcia po tę książkę zachęciły mnie opisy na okładce oraz informacje o licznych nagrodach. Zaniechałam jednak czytania po przeczytaniu około 20 stron. Każdy z nas przeżywa odejścia bliskich, trzeba się z tym uporać. Nie widzę sensu, żeby tkwić dodatkowo jeszcze w czyimś bólu.

Dobra proza, ale bardzo trudna.

Dobra proza, ale bardzo trudna.