Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przepysznie psychodeliczna uczta wyobraźni

Przepysznie psychodeliczna uczta wyobraźni

Wytrzymałam pięć tomów i stwierdziłam że więcej nie zniosę. Słowo daję, w relacji Eriki i Saty jest więcej red flagów niż na pochodzie pierwszomajowym w ZSRR. Bardzo mnie szokuje, że to manga tworzona przez kobietę dla kobiet (i to głównie młodych), ponieważ strasznie wieje tu toksycznymi relacjami, romantyzowaniem przemocy psychicznej w związku i brakiem szacunku wobec kobiet.
Mamy tu soczyście toksyczne teksty wypowiadane przez Satę takie jak:
"nie łaś się do innych facetów",
"jesteś psem, a ja twoim panem",
"nie masz prawa do sprzeciwu",
"kiedy kobieta zniszczy sobie skórę, jej wartość spada, a twoja i tak jest dość niska"
"sama jesteś sobie winna".
Obiekt uczuć głównej bohaterki potrafi rzucić jej tekstem żeby spadała się poplątać po plaży to może zrzuci trochę ciałka.
Erika notorycznie jest przez niego doprowadzana do płaczu, poniżana, wyzywana od debilek i pał. Sata zachowuje agresywnie gdy tylko zobaczy że Erika rozmawia z kolegą ze szkoły, bo najwyraźniej to dla niego obraza majestatu. W pewnym momencie ten typ dosłownie popycha ją na ziemię na szkolnym korytarzu i robi scenę zazdrości, ponieważ dziewczyna rozmawiała z innym chłopakiem. Moją absolutnie ulubioną sceną jest moment, w którym Sata zabiera Erice telefon i przełamuje go na pół po tym, jak wymieniła się numerami z kolegą XD. Czy to wszystko zmienia jej nastawienie do niego albo chociaż wywołuje jakąś refleksję, że może z tym człowiekiem jest coś mocno nie tak? Oczywiście że nie, wystarczy że Sata ładnie się do niej uśmiechnie, albo podaruje naszyjnik na święta i już jest wszystko w porządku.
Sama Erika jest bohaterką irytującą, bezrefleksyjną i ślepą na wszelkie sygnały bycia źle traktowaną przez Satę. Zachowuje się jak autodestrukcyjna ćma lecąca do ognia. Wydaje się dziewczyną o bardzo zaniżonej samoocenie, która za wszelką cenę chce mieć chłopaka. Budzi to współczucie, ale ciężko ją polubić przez złe wybory życiowe.
Gdyby celem tej mangi było ukazanie pogłębiającej się toksycznej relacji, która niszczy życie głównej bohaterki, a potem trudnej drogi wychodzenia z takiej relacji i budowania poczucia własnej wartości, to pochwaliłabym autorkę, ale tu wszystko jest przedstawiane jak typowy szkolny romans.
Możliwe że to po prostu manga dla osób z kinkiem uległości, które chcą sobie poczytać romansidło o zabarwieniu sado-maso. Myślę jednak, że takie osoby poczują się rozczarowane całkowitym brakiem treści erotycznych.
Dodam jeszcze, że bardzo rzuca się w oczy przestarzałe tłumaczenie mangi. "Młodzieżowy" język, którego używają bohaterowie mocno się już zestarzał i powiedzonka takie jak "jaki żal", "cze" czy "siemsonik" budzą zażenowanie.
Podsumowując "Wilczyca i Czarny książę" to diament mieniący się wszystkimi odcieniami przemocy w związku, który drastycznie obniżył moją opinię o shojo mangach.

Wytrzymałam pięć tomów i stwierdziłam że więcej nie zniosę. Słowo daję, w relacji Eriki i Saty jest więcej red flagów niż na pochodzie pierwszomajowym w ZSRR. Bardzo mnie szokuje, że to manga tworzona przez kobietę dla kobiet (i to głównie młodych), ponieważ strasznie wieje tu toksycznymi relacjami, romantyzowaniem przemocy psychicznej w związku i brakiem szacunku wobec...

Przykro mi to mówić, ale manga nie dorównuje anime. Sięgnęłam po pierwszy tom po obejrzeniu anime i byłam rozczarowana. To co urzekło mnie w tej historii, to efekt pracy studia Ufotable: przepiękne kolory, dynamiczność animacji, muzyka, głosy aktorów. Zaś sama fabuła jest dość standardowa jak na shōnen. Dlatego wersja mangowa pozbawiona efektów wizualnych i dźwięku wydaje mi się nudna i płaska

Przykro mi to mówić, ale manga nie dorównuje anime. Sięgnęłam po pierwszy tom po obejrzeniu anime i byłam rozczarowana. To co urzekło mnie w tej historii, to efekt pracy studia Ufotable: przepiękne kolory, dynamiczność animacji, muzyka, głosy aktorów. Zaś sama fabuła jest dość standardowa jak na shōnen. Dlatego wersja mangowa pozbawiona efektów wizualnych i dźwięku wydaje...