Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cecelia Ahern jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. Książka ta wpadła mi w ręce w bibliotece przez przypadek, ale wzięłam ją, gdyż wiedziałam, że Ahern mnie nie rozczaruje. I nie myliłam się. Mimo że powieść nie powala porywającą fabułą, to jednak czytałam ją, nie mogąc się oderwać i pochłonęłam ją w dwa dni. Jestem oczarowana samym przesłaniem powieści i z tego powodu ,,Podarunek" podoba mi się jeszcze bardziej. Choć nie jest to wybitnie wesoła książka. Jednak ja jestem zachwycona.

Cecelia Ahern jeszcze nigdy mnie nie zawiodła. Książka ta wpadła mi w ręce w bibliotece przez przypadek, ale wzięłam ją, gdyż wiedziałam, że Ahern mnie nie rozczaruje. I nie myliłam się. Mimo że powieść nie powala porywającą fabułą, to jednak czytałam ją, nie mogąc się oderwać i pochłonęłam ją w dwa dni. Jestem oczarowana samym przesłaniem powieści i z tego powodu...

Druga część serii podobała mi się bardziej niż pierwsza - była mniej przewidywalna. Działo się więcej i w końcu autorka pozwoliła nam poznać bliżej resztę bohaterek poza Americą. Brakowało mi tylko jednego - więcej opisów pałacowego życia. Uważam, że umieszczenie fabuły powieści w zamku było bardzo dobrym pomysłem i mimo że fabuła jest do przewidzenia, to jednak uważam, że Eliminacje dotyczące wyboru księżniczki są wątkiem wyróżniającym "Selekcję" od innych książek o podobnej tematyce. W związku z tym chętnie przeczytałabym więcej o etykiecie królewskiej, obowiązkach księżniczek czy dam dworu, a tymczasem cała powieść oparta jest na (momentami drażniących) rozterkach Ameriki na temat jej miłości do Aspena/Maxona. Choć podoba mi się to (co może być nieco okrutne :p), jak Cass kreuje relacje Maxona i Ameriki. Nie zawsze są idealne, jak również sama America często ponosi porażki, dzięki czemu, może trochę na przekór, bardziej ją polubiłam. I jak na początku niezbyt jej kibicowałam, tak teraz mam nadzieję, że to ona zostanie "tą jedyną".

Druga część serii podobała mi się bardziej niż pierwsza - była mniej przewidywalna. Działo się więcej i w końcu autorka pozwoliła nam poznać bliżej resztę bohaterek poza Americą. Brakowało mi tylko jednego - więcej opisów pałacowego życia. Uważam, że umieszczenie fabuły powieści w zamku było bardzo dobrym pomysłem i mimo że fabuła jest do przewidzenia, to jednak uważam, że...

Gdyby nie to, że moja młodsza siostra pożyczyła mi tę książę z braku innych do przeczytania, to pewnie nawet bym nie pomyślała, żeby się za nią zabrać. Nie żałuję, że przeczytałam i zapewne wezmę się za kolejne części, choć fabuła nie powala. Moim zdaniem wszystko jest całkowicie przewidywalne, jak również rozwijająca się akcja jest bardzo schematyczna. Autorka po kolei wszystko nam przedstawia, nie pozostawiając praktycznie miejsca na element zaskoczenia. Choć powiem szczerze, że jeden moment naprawdę mnie zdziwił i to była chyba jedyna nieprzewidywalna rzecz. :p Mimo całej schematyczności, książka mi się podobała, bardzo przyjemnie się ją czytało i, o dziwo, WCIĄGA.
Nie wspominam nawet, że sama postać Maxona jest po prostu PRZEKOCHANA.

Gdyby nie to, że moja młodsza siostra pożyczyła mi tę książę z braku innych do przeczytania, to pewnie nawet bym nie pomyślała, żeby się za nią zabrać. Nie żałuję, że przeczytałam i zapewne wezmę się za kolejne części, choć fabuła nie powala. Moim zdaniem wszystko jest całkowicie przewidywalne, jak również rozwijająca się akcja jest bardzo schematyczna. Autorka po kolei...