Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielkie tomy, które napisano na temat poezji Miłosza świadczą o bezradności każdej pojedynczej wypowiedzi. Miłosz spaja całą epokę XX wieku. Łączy jej początek i koniec, zawiera w swojej twórczości skrajnie przeciwne doświadczenia: zmysły i kontemplację, wspomnienie i teraźniejszość, logiczność i liryzm. Syntetyzuje języki poetyckie, jest mistrzem poezji wielkiej, metafizycznej, integralnej. Czyta się go, wciąż odkrywając nowe znaczenia dawno znanych utworów. Mistrz, którego nie przewróci żadna artystyczna rewolucja.

Wielkie tomy, które napisano na temat poezji Miłosza świadczą o bezradności każdej pojedynczej wypowiedzi. Miłosz spaja całą epokę XX wieku. Łączy jej początek i koniec, zawiera w swojej twórczości skrajnie przeciwne doświadczenia: zmysły i kontemplację, wspomnienie i teraźniejszość, logiczność i liryzm. Syntetyzuje języki poetyckie, jest mistrzem poezji wielkiej,...

A dlaczego także dorośli kochają Małego Księcia? Bo łączy dziecięcą wrażliwość i mądrość człowieka dorosłego. A dlaczego podoba się każdemu pokoleniu? Bo w prosty sposób porusza uniwersalne tematy życia: blichtr sławy, potrzebę przyjaźni, walkę ze złem, iluzję władzy, niszczącą siłę pieniądza. A dlaczego wzrusza czytelników na całym świecie? Bo jest cudownie liryczny, żartobliwy humorem dyskretnym i delikatnym, bo mówi o samotności i o tęsknocie do drugiego. Książka obowiązkowa dla czytelników wrażliwych, refleksyjnych, szukających przeżyć rzadkich, wyższych i subtelnych.

A dlaczego także dorośli kochają Małego Księcia? Bo łączy dziecięcą wrażliwość i mądrość człowieka dorosłego. A dlaczego podoba się każdemu pokoleniu? Bo w prosty sposób porusza uniwersalne tematy życia: blichtr sławy, potrzebę przyjaźni, walkę ze złem, iluzję władzy, niszczącą siłę pieniądza. A dlaczego wzrusza czytelników na całym świecie? Bo jest cudownie liryczny,...

Jeśli lubisz się śmiać - książka jest dla Ciebie. Jeśli lubisz refleksję o świecie współczesnym - również. Jeśli jesteś ideologiem - lepiej zostaw, daj sobie spokój. Ideolodzy mają swoich bohaterów, którzy zawsze są wszystkiego pewni, tytułowy osiołek do nich nie należy.

Jeśli lubisz się śmiać - książka jest dla Ciebie. Jeśli lubisz refleksję o świecie współczesnym - również. Jeśli jesteś ideologiem - lepiej zostaw, daj sobie spokój. Ideolodzy mają swoich bohaterów, którzy zawsze są wszystkiego pewni, tytułowy osiołek do nich nie należy.

Jakie są te trzy filary? Nauka, praktyka, oświecenie. Dharma, zazen, satori. Dokądkolwiek uda się człowiek, jakąkolwiek zajmie się religią czy filozofią, zawsze będzie niósł ze sobą niewidoczną dla niego, a tak oczywistą Jaźń, Pustkę, Świadomość, zwane Umysłem Buddy, Self albo Ja-ja. Rozpoznanie, czym to jest i kim jestem ja sam - to cel praktyki zen. Fascynujące w tej książce są opisy doświadczeń kensho-satori. Bodaj pierwsze w piśmiennictwie buddyjskim na naszym kontynencie. I w ogóle książka - jako tak wyczerpujące opracowanie tematu - też jest pierwsza. Dlatego trzeba ją zauważyć, wyróżnić i chociaż przeczytać. Zawsze warto wracać do klasyki.

Jakie są te trzy filary? Nauka, praktyka, oświecenie. Dharma, zazen, satori. Dokądkolwiek uda się człowiek, jakąkolwiek zajmie się religią czy filozofią, zawsze będzie niósł ze sobą niewidoczną dla niego, a tak oczywistą Jaźń, Pustkę, Świadomość, zwane Umysłem Buddy, Self albo Ja-ja. Rozpoznanie, czym to jest i kim jestem ja sam - to cel praktyki zen. Fascynujące w tej...

Dlaczego Szymborska jest taka ważna dla krajobrazu współczesnej kultury? Co ważnego mówi o człowieku i jego przygodach na ziemskim łez żałosnym padole? Jeśli chodzi o mnie, jej wielki gest twórczy widzę jako połączenie kilku rzadkich żywiołów, przede wszystkim dwóch: poczucia tragizmu ludzkiego istnienia i ironicznej, zdystansowanej opowieści o nim. Tragizm i filozoficzny uśmiech, trud bycia i dystans a do tego błyskotliwa inteligencja twórcza, świetne wyczucie języka, zabawa konwencjami, dykcjami, słowem... Słowem wino nie poezja...

Dlaczego Szymborska jest taka ważna dla krajobrazu współczesnej kultury? Co ważnego mówi o człowieku i jego przygodach na ziemskim łez żałosnym padole? Jeśli chodzi o mnie, jej wielki gest twórczy widzę jako połączenie kilku rzadkich żywiołów, przede wszystkim dwóch: poczucia tragizmu ludzkiego istnienia i ironicznej, zdystansowanej opowieści o nim. Tragizm i filozoficzny...

Przygody zwierzątek ze Stumilowego Lasu bawią i śmieszą od zawsze. I będą bawić i śmieszyć już zawsze. Jest w tej powieści wielka tajemnica sztuki i wielka sztuka pisarstwa. Jak to zostało zrobione? Jakim słowem stwórczym posłużył się autor? Jakim kluczem? Na szczęście są twórcy, którzy piszą jedno - dwa arcydzieła i więcej nie. Takim był Milne. I są tłumacze, którzy potrafię tłumaczyć kongenialnie. Tu geniusz pisarski spotkał się z kongenialnym tłumaczeniem Ireny Tuwim. Warto wracać do klasyki. Warto czytywać "Kubusia Puchatka".

Przygody zwierzątek ze Stumilowego Lasu bawią i śmieszą od zawsze. I będą bawić i śmieszyć już zawsze. Jest w tej powieści wielka tajemnica sztuki i wielka sztuka pisarstwa. Jak to zostało zrobione? Jakim słowem stwórczym posłużył się autor? Jakim kluczem? Na szczęście są twórcy, którzy piszą jedno - dwa arcydzieła i więcej nie. Takim był Milne. I są tłumacze, którzy...

Autorowi udało się coś, co udaje się rzadko: napisał mądrą i piękną powieść. Pisać mądrze i pięknie! I jeszcze klarownie, lapidarnie, alegorycznie, głęboko, oryginalnie i z szacunkiem dla czytelnika... Wszystko to są cechy Alchemika, najlepszej powieści Coelho. Tym którzy już o niej zapomnieli, warto wyszeptać tuż przy uchu: kochani, nie odcinajcie się od swoich marzeń, nie porzucajcie ogrodów, pamiętajcie o tajemnicach sztuki! Jedną z nich niesie Alchemik! Pamiętajcie o Alchemiku!...

Autorowi udało się coś, co udaje się rzadko: napisał mądrą i piękną powieść. Pisać mądrze i pięknie! I jeszcze klarownie, lapidarnie, alegorycznie, głęboko, oryginalnie i z szacunkiem dla czytelnika... Wszystko to są cechy Alchemika, najlepszej powieści Coelho. Tym którzy już o niej zapomnieli, warto wyszeptać tuż przy uchu: kochani, nie odcinajcie się od swoich marzeń, nie...

Jeśli mówimy o cegiełkach, które tworzą fundament współczesnego postrzegania kultury - to Ferdydurke jest jedną z takich cegiełek. Co wyprzedziła? Postmodernizm w jego antymitologicznej ofensywie? Nie tylko. Egzystencjalizm i jego zwątpienie w szukiwaniu ogólnego Sensu? Także. Nową powieść - jej antyfabularność? Oczywiście. Ferdydurke ma tę zaletę, że i dziś można ją czytać, swobodnie oddychając powieściowym światem. Nie da się tego powiedzieć i innych książkach Gombrowicza. Np. Kosmos jest dziś już niestrawny - szukamy już czegoś innego. A Ferdydurke i lekka, i śmieszna, i z rozmachem, i z tornistrem głębszych znaczeń. Życia na niej nie oprzesz, ale kilka godzin zleci całkiem ciekawie.

Jeśli mówimy o cegiełkach, które tworzą fundament współczesnego postrzegania kultury - to Ferdydurke jest jedną z takich cegiełek. Co wyprzedziła? Postmodernizm w jego antymitologicznej ofensywie? Nie tylko. Egzystencjalizm i jego zwątpienie w szukiwaniu ogólnego Sensu? Także. Nową powieść - jej antyfabularność? Oczywiście. Ferdydurke ma tę zaletę, że i dziś można ją...

Są książki, które z Brunonem Schulzem można nazwać: Biblie i Iliady - i to jest właśnie taka książka. Kanoniczna opowieść o sztuce, sztuce literackiej i spełnianiu się pisarskiego powołania. Jan Parandowski, erudyta, poliglota, znawca starożytnych kultur pisze o artystach i artyzmie, życiu zawiedzionym i spełnionym. Pisze też o kobietach w życiu pisarzy. Są to zdumiewające karty tej książki. Wiele przykładów na to, jak kobiety niszczyły pisarzy albo utrudniały im życie, albo były ciężarem, który niwelował tak delikatną pisarską wrażliwość. W sumie 5 stron dowodów na temat: kobieta źle wpływa na życie i twórczość pisarza. Przyznam, że w tym miejscu podczas lektury nie czułem się dobrze. Moja intuicja buntowała się w milczącym proteście. Ale nie doceniłem Parandowskiego. Zaraz potem nastąpiło 10 stron, które były hołdem dla geniuszu kobiety, jej inspirującej roli, opiekuńczej wrażliwości i tego dobra, które wniosła w życie i twórczość tak wielu pisarzy i poetów. W ten sposób niezwykła książki mistrza Parandowskiego dla wrażliwych szybko staje się opowieścią nie tyle o pisarzu, ile o człowieku w ogóle, który swoje życie poświęcił sztuce słowa.

Są książki, które z Brunonem Schulzem można nazwać: Biblie i Iliady - i to jest właśnie taka książka. Kanoniczna opowieść o sztuce, sztuce literackiej i spełnianiu się pisarskiego powołania. Jan Parandowski, erudyta, poliglota, znawca starożytnych kultur pisze o artystach i artyzmie, życiu zawiedzionym i spełnionym. Pisze też o kobietach w życiu pisarzy. Są to...

Kto był zesłańcem Rosji? Kto musiał się zmagać z piekłem nieludzkiej ziemi? Autorka przeszła przez najciemniejsze piekła historii, a jednak nie przeklęła tego czasu i nie pomstowała na ludzi, w tym na oprawców, których spotkała. Ścieżki jej cierpienia to także drogi wewnętrznego dojrzewania. Pisać z tak dyskretną czułością o swoim zesłaniu, to wyraz wielkiego ducha i religijności w najlepszych jej postaciach. Świadectwo z czasu polskiej tułaczki i polskiej martyrologii. Dla wszystkich wrażliwych i myślących.

Kto był zesłańcem Rosji? Kto musiał się zmagać z piekłem nieludzkiej ziemi? Autorka przeszła przez najciemniejsze piekła historii, a jednak nie przeklęła tego czasu i nie pomstowała na ludzi, w tym na oprawców, których spotkała. Ścieżki jej cierpienia to także drogi wewnętrznego dojrzewania. Pisać z tak dyskretną czułością o swoim zesłaniu, to wyraz wielkiego ducha i...

Kto szuka życiowej mądrości? Kogo interesuje duchowość? Jeśli również ciebie - to kimkolwiek jesteś, powinieneś przeczytać tę książkę. Piękna proza, spokojna, klasyczna narracja, często posługujące się dyskretnymi powtórzeniami, mądrość życia wzięta z filozofii Wed. Barwność pokazanego świata stonowana jest skupionym namysłem, który przebija z każdej strony tej powieści-baśni. Kto szuka życiowej mądrości? Kogo interesują życiowe ścieżki człowieka? Jeśli ciebie -nie omiń jej. Sięgnij po nią tak samo żarliwie, jak sięga się po ewangelie lub teksty Jogasutr. Boskość nie zna bowiem religijnych granic.
{Jedyne co mi przeszkadza w tym tekście to modernistyczne, szaleńcze nurzanie się w zmysłowość. Tak obce wstępującym duchowościom hinduizmu.}

Kto szuka życiowej mądrości? Kogo interesuje duchowość? Jeśli również ciebie - to kimkolwiek jesteś, powinieneś przeczytać tę książkę. Piękna proza, spokojna, klasyczna narracja, często posługujące się dyskretnymi powtórzeniami, mądrość życia wzięta z filozofii Wed. Barwność pokazanego świata stonowana jest skupionym namysłem, który przebija z każdej strony tej...

Kto zna pisma Wilbera temu książki nie trzeba rekomendować. Albo się wyznaje wiarę w geniusz tego autora albo jest się po stronie tych, którzy zarzucają mu, że nigdy nie opublikował żadnego artykuły stricte naukowego. Osobiście mam do Wilbera pewien dystans, ale mimo pewnych zastrzeżeń uważam go za znakomitego filozofa i wybitnego przewodnika po świecie ludzkiej świadomości i w ogóle - ducha. Książka zawiera całość jego poglądów wyłożonych w atrakcyjnym skrócie i w klarowny sposób. Wspaniałe.

Kto zna pisma Wilbera temu książki nie trzeba rekomendować. Albo się wyznaje wiarę w geniusz tego autora albo jest się po stronie tych, którzy zarzucają mu, że nigdy nie opublikował żadnego artykuły stricte naukowego. Osobiście mam do Wilbera pewien dystans, ale mimo pewnych zastrzeżeń uważam go za znakomitego filozofa i wybitnego przewodnika po świecie ludzkiej świadomości...

Kontynuacja myślenia o ludzkiej egzystencji w oparciu o tematy literackie, toposy, bohaterów i losy indywidualnych pisarzy. Maria Janion zaczyna od tematów jeanpaulowskich - utrata wiary w Boga - i potem nie opuszcza już obszarów mrocznych i tragicznych doświadczeń, ujmując ludzką egzystencję w kategoriach heroicznego trudu bycia.
Erudycja, swoboda poruszania się po kulturze, znajomość różnych sztuk - jak zwykle u tej autorki niepowtarzalna.

Kontynuacja myślenia o ludzkiej egzystencji w oparciu o tematy literackie, toposy, bohaterów i losy indywidualnych pisarzy. Maria Janion zaczyna od tematów jeanpaulowskich - utrata wiary w Boga - i potem nie opuszcza już obszarów mrocznych i tragicznych doświadczeń, ujmując ludzką egzystencję w kategoriach heroicznego trudu bycia.
Erudycja, swoboda poruszania się po...

Rzadko czyta się książki, które są zapisem czyichś przeżyć, a równocześnie przedstawiają wielkie teorię filozoficzne, psychologiczne i równocześnie głębokie doświadczenia duchowe. Ken Wilber przedstawia w tej książce historię swojego krótkiego małżeństwa z Terry Killiam, które upłynęło im na walce ze śmiertelną chorobą - rakiem. Zapiski z historii tej choroby przeplatają się z wykładami na temat psychologii, duchowości, filozofii i tych wszystkich dziedzin życia, które zawsze interesowały Kena Wilbera. Książkę czyta się wspaniale jako pogłębione studium ludzkiego losu, w którym człowiek musi zmierzyć się takimi wyzwaniami jak: wiara, miłość, zło, cierpienie i śmierć.

Rzadko czyta się książki, które są zapisem czyichś przeżyć, a równocześnie przedstawiają wielkie teorię filozoficzne, psychologiczne i równocześnie głębokie doświadczenia duchowe. Ken Wilber przedstawia w tej książce historię swojego krótkiego małżeństwa z Terry Killiam, które upłynęło im na walce ze śmiertelną chorobą - rakiem. Zapiski z historii tej choroby przeplatają...