Próbowałam. Bóg mi świadkiem, że próbowałam. I nie da się. Ja nie umiem przebrnąć przez tę poezję. Czytam jej dużo, z różnych okresów i nurtów. Poezja jest dla mnie smakowaniem słowa co niedzielę. Tutaj przez cały czas czułam się jak ochrzaniana małolata, która nic nie rozumie. Nie było to ani miłe, ani pouczające. Było to frustrujące. Długie i ciężkie jak ołów tematy, w których cały czas czułam nutę rozgoryczenia i złości autora. Tylko na kogo? No właśnie.

Próbowałam. Bóg mi świadkiem, że próbowałam. I nie da się. Ja nie umiem przebrnąć przez tę poezję. Czytam jej dużo, z różnych okresów i nurtów. Poezja jest dla mnie smakowaniem słowa co niedzielę. Tutaj przez cały czas czułam się jak ochrzaniana małolata, która nic nie rozumie. Nie było to ani miłe, ani pouczające. Było to frustrujące. Długie i ciężkie jak ołów tematy, w...

Z plusem

Z plusem

Miłosz jest poetą "akademickim", co dla niewtajemniczonego czytelnika oznacza, że duża część jego twórczości wymaga przypisów i uczonych objaśnień - historycznych, teologicznych, a nawet geograficznych.

Z jednej strony mnogość form niejasnych, wycieczki w próżne intelektualizowanie, bezowocne zabawy słowem, a z drugiej świetne tłumaczenia Kabira, Lawrence'a, Whitmana, cudowne mistyczne wiersze "Dar" czy "To jedno" oraz filozoficzne dociekania otwierające umysł.

W tej poezji można się w równej mierze pogubić, co odnaleźć, a całemu procesowi na pewno nie pomaga "biblijna" opasłość tomiszcza.

Miłosz jest poetą "akademickim", co dla niewtajemniczonego czytelnika oznacza, że duża część jego twórczości wymaga przypisów i uczonych objaśnień - historycznych, teologicznych, a nawet geograficznych.

Z jednej strony mnogość form niejasnych, wycieczki w próżne intelektualizowanie, bezowocne zabawy słowem, a z drugiej świetne tłumaczenia Kabira, Lawrence'a, Whitmana,...

"Bo w nieszczęściu potrzebny jakiś ład czy piękno".

"Bo w nieszczęściu potrzebny jakiś ład czy piękno".

"Gdziekolwiek jestem, na jakimkolwiek miejscu
na ziemi, ukrywam przed ludźmi przekonanie,
że n i e j e s t e m s t ą d.
Jakbym był posłany, żeby wchłonąć jak najwięcej
barw, smaków, dźwięków, zapachów, doświadczyć
wszystkiego, co jest
udziałem człowieka, przemienić co doznane
w czarodziejski rejestr i zanieść tam, skąd
przyszedłem."


Kim był Czesław Miłosz?

Przede wszystkim to niezrównany poeta, ale również eseista, prozaik, tłumacz i dyplomata. 1980 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości. To pewnie pamiętacie z lekcji polskiego. Co ciekawsze wszystkie utwory autora w 1951 roku zostały objęte cenzurą i podlegały wycofaniu z bibliotek. Czesław Miłosz, mimo mojego uwielbienia do poezji, nie był jednak poetą, po którego utwory w młodości sięgałabym z zapałem. O nie. Zdecydowanie tak nie było. Z czasem jednak coraz częściej zaczęłam doceniać to co tworzył.

Dziś, gdy dzień sprzyja czytaniu poezji, chcę Wam przedstawić nowe, uzupełnione wydanie wszystkich wierszy Czesława Miłosza. Publikacja ta zachwyca, nie tylko niesamowitym zbiorem utworów, ale również wspaniałym spotkaniem z twórczością tego nietuzinkowego poety.

Czym charakteryzuje się poezja Czesława Miłosza?

Jak dla mnie przede wszystkim takim męskim, dość rzeczowym i charakterystycznym spojrzeniem na świat. Tą twórczość można podzielić na kilka okresów. Czas przed wojną kiedy wiersze zdecydowanie były bardziej katastroficzne, wiersze wojenne poświęcone w części okupowanej Warszawie, choć z drugiej strony w tym okresie czuć potrzebę opisywania przez autora zwykłego, niewojennego świata. Czas po wojnie, charakteryzujący się próbą zrozumienia. W wierszach Miłosza znajdziemy wiele filozoficznych rozważań. Zdecydowanie jest to poezja mocno intelektualna, ale i niebywale rytmiczna, dzięki czemu staje się łatwiejsza i bardziej przystępna w odbiorze.

To co najbardziej zasługuje w tym tomie na uwagę, to możliwość odkrycia, tak wielu stylów, tematów, emocji i twarzy jednego poety.

Tomiki, tomy i tomiska (jak w tym przypadku) poezji są publikacjami do których się powraca, co jakiś czas, lub po latach. Ja zazwyczaj tak właśnie robię. "Wiersze wszystkie" przeczytałam "od deski do deski" jak powieść. Jak historię o widzeniu świata i biografię emocji i przemijania jednego człowieka.

Z czym kojarzy mi się ta poezja najbardziej? Z ciszą, przemijaniem właśnie, trwaniem, niezgodą i zgodą, wybuchem i składaniem, a przede wszystkim z wielkim zrozumieniem.

Serdecznie polecam.

www.kochamciemojezycie.blogspot.com

"Gdziekolwiek jestem, na jakimkolwiek miejscu
na ziemi, ukrywam przed ludźmi przekonanie,
że n i e j e s t e m s t ą d.
Jakbym był posłany, żeby wchłonąć jak najwięcej
barw, smaków, dźwięków, zapachów, doświadczyć
wszystkiego, co jest
udziałem człowieka, przemienić co doznane
w czarodziejski rejestr i zanieść tam,...

Książka idealna: można się pozachwycać, wpaść w zadumę, otrzeć się o absolut, a gdy przyjdzie potrzeba, to i okno wybić.

Książka idealna: można się pozachwycać, wpaść w zadumę, otrzeć się o absolut, a gdy przyjdzie potrzeba, to i okno wybić.

Niezliczone dopływy poezji meandrują olbrzymią ilością słów. To stara prawda towarzysząca nam od wieków. Emocje przelewają się w labiryntach czasu i spotykają na kartach starożytnych, jak i współczesnych autorów. Wszystko to odbywa się naturalnie i z biegiem ustalonego poetyckiego porządku, którego dominującą cechą się właśnie chaos. Udowadnia to tylko, jak piękny i niezwyciężony jest ludzki umysł goniący za tym, co nieuchwytne. Nie wszystkim poetom udało się sięgnąć po połączenie początku z końcem. Nie każdy z nich potrafił namalować grzech pierworodny i powiązać go z teorią względności Alberta Einsteina. Są jednak tacy, którzy bez żadnych problemów przeszli od hiobowych skarg do systemów klasyfikacyjnych Karola Linneusza. Z tak wielką łatwością przyszło to Czesławowi Miłoszowi, który zaglądając pod podszewkę świata, dokonał destylacji dwóch strasznych totalitaryzmów. Wybierając zawód poety dowiedział się o dziwacznej naturze człowieka i spędził całe życie na wytłumaczeniu nam z heraklitejską cierpliwością, jak płynie rzeka przemijania. Dzięki temu ludzki gatunek potrafi sięgnąć po niemożliwe.

Czesław Miłosz nie podjął się karkołomnej wyprawy do krain intelektu po to, aby budzić się każdego dnia z poczuciem doskonałego szczęścia. Był zbyt świadom niepoznawalności ludzkiego bytu, żeby wierzyć w złudzenia rozwiązujące jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki rozterki egzystencji. Jednak odnajdując konkurencyjną przestrzeń, stworzył alternatywę dla ulegania prawom przemijania. Wybudował studnię z głębokim zwierciadłem na jej dnie, w którym cała ludzkość może się przejrzeć aby nie popełnić tego samego błędu co Orfeusz, wyprowadzający Eurydykę ze świata zmarłych. Miłosz nie chce być posiadaczem prawdy. Wielkie wojny dwudziestego stulecia nauczyły go, co oznacza zerwanie owocu z drzewa poznania dobra i zła. On tylko chce spełnić się w publicznej spowiedzi i pisać, bo według niego każde milczenie jest niewolą.

Świat Czesława Miłosza to nie tylko wiara, nadzieja i miłość, wykuwające kształt człowieczeństwa. To również pilnowany przez słońce, pachnący i skrzypiący kobierzec przyrody. Stając przed ołtarzem ziemi i poznając jej zaklęcia uświadamiamy sobie, że cała planeta jest poematem o którego kwitnienie musimy ciągle dbać. Przeświadczenie o nadzwyczajności światła rozumu, towarzyszy czytelnikom Miłosza przez cały czas przygody z polskim noblistą. W swojej skromnej mądrości nie omija bólu czasów w których przyszło mu żyć. Wspominając agonię Giordano Bruno w płomieniach stosu na Campo di Fiori, przywołuje dymy domów warszawskiego getta. Nie obawia się poruszać tematu samotności człowieka, zamkniętego w czterech ścianach strachu przed torturami uczynionymi znakiem zbawienia.

Wchłonięcie wszystkich smaków i barw poezji Miłosza jest niemożliwe. Ilość doświadczenia, jakie zawiera wydanie wszystkich znanych wierszy noblisty jest tak ogromne, że przerasta to możliwości zapoznania się z nimi w tak krótkim czasie. Pozostaje powolne i rozłożone na lata, delektowanie się dźwiękami zasłyszanymi od Miłosza podczas poznawania zawikłanych wichrami historii, ziemskich spraw. Zapachy jego poezji są bardzo trwałe i sądzę, że to ułatwia ciągłe powracanie do kart opasłego tomu na których liryka tańczy w najlepsze. Wobec tego zamierzam wielokrotnie sięgać po dzieło rozległe w swej rozpiętości, aż po kres literackich horyzontów. Kto zacznie czytać edycję wierszy, których posiadaczem zostałem, ten szybko zorientuje się, że tutaj słońce nigdy nie zachodzi a twórczość Czesława Miłosza jest niekończącą się kopalnią wiedzy o przemijaniu czasu.

Niezliczone dopływy poezji meandrują olbrzymią ilością słów. To stara prawda towarzysząca nam od wieków. Emocje przelewają się w labiryntach czasu i spotykają na kartach starożytnych, jak i współczesnych autorów. Wszystko to odbywa się naturalnie i z biegiem ustalonego poetyckiego porządku, którego dominującą cechą się właśnie chaos. Udowadnia to tylko, jak piękny i...

Miłosz dotyka spraw najprostszych, ale ubiera je w takie słowa, że stają się najważniejszymi. Uwielbiam. Polecam.

Miłosz dotyka spraw najprostszych, ale ubiera je w takie słowa, że stają się najważniejszymi. Uwielbiam. Polecam.

Wielkie tomy, które napisano na temat poezji Miłosza świadczą o bezradności każdej pojedynczej wypowiedzi. Miłosz spaja całą epokę XX wieku. Łączy jej początek i koniec, zawiera w swojej twórczości skrajnie przeciwne doświadczenia: zmysły i kontemplację, wspomnienie i teraźniejszość, logiczność i liryzm. Syntetyzuje języki poetyckie, jest mistrzem poezji wielkiej, metafizycznej, integralnej. Czyta się go, wciąż odkrywając nowe znaczenia dawno znanych utworów. Mistrz, którego nie przewróci żadna artystyczna rewolucja.

Wielkie tomy, które napisano na temat poezji Miłosza świadczą o bezradności każdej pojedynczej wypowiedzi. Miłosz spaja całą epokę XX wieku. Łączy jej początek i koniec, zawiera w swojej twórczości skrajnie przeciwne doświadczenia: zmysły i kontemplację, wspomnienie i teraźniejszość, logiczność i liryzm. Syntetyzuje języki poetyckie, jest mistrzem poezji wielkiej,...

Bardzo pięknie, elegancko wydany, wielki zbiór wierszy, zdecydowanie polecam

Bardzo pięknie, elegancko wydany, wielki zbiór wierszy, zdecydowanie polecam