Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Bezkres magii" to zbiór opowadań (krótszych i dłuższych) oraz mikropowieści - osobiście uważam, ze im dłuższa forma tym lepiej wychodzi Brandonowi Sandersonowi. Każda dłuższa opowieść jest wciągająca, fascynująca, pozwala odkrywać cosmere jeszcze głębiej! Natomiast te krótsze opowiastki są... no skromnymi wycinkami większej całości przez co nie robią na mnie żadnego wrażenia. Na przykład opowiadanie "Nadzieja Elantris" wg mnie nie wniosła nic interesującego, była krótka i nawet niezbyt ciekawa, w przeciwieństwie do fascynującej "Duszy Cesarza". Na szczęście większość tych opowieści jest trochę dłuższa i można lepiej poznać postacie i świat wokół nich.

Duży plus za fragment Białego Piasku w formie opowiadania zamiast komiksu, która wnosi więcej informacji niż można wgl wywnioskowac z obraków w komiksach w formie których Biały Piasek został wydany.

Plus też za opisy każdego z układów przed danymi opowieściami oraz postscriptum zdradzajace często skąd Sanderson zaczerpnął pomysł na daną opowieść.

Obowiązkowa pozycja dla każdego fana Cosmere, zwłaszcza zaznajomionego już z seriami: "Archiwum Burzowego Światła" oraz "Z mgły zrodzony" (większośc opowiadań zawiera jakieś spojlery do głównych serii, dlatego warto najpierw je poczytać, a Bezkresem magii uzupełnić wiadomości ;).

"Bezkres magii" to zbiór opowadań (krótszych i dłuższych) oraz mikropowieści - osobiście uważam, ze im dłuższa forma tym lepiej wychodzi Brandonowi Sandersonowi. Każda dłuższa opowieść jest wciągająca, fascynująca, pozwala odkrywać cosmere jeszcze głębiej! Natomiast te krótsze opowiastki są... no skromnymi wycinkami większej całości przez co nie robią na mnie żadnego...

Niewątpliwie dzieła Lema zawierają wartościowy przekaz, jednakże ja nie jestem najlepsza w odnajdywaniu go akurat w Bajkach robotów.

Niewątpliwie dzieła Lema zawierają wartościowy przekaz, jednakże ja nie jestem najlepsza w odnajdywaniu go akurat w Bajkach robotów.

Bardzo dobra książka, przybliżająca wiele bardzo interesujących tematów z zakresu chorób takich jak autyzm, schizofrenia, depresja, choroba dwubiegunowa, Parkinson, Alzheimer, a także mechanizmów kreatywności, świadomości, nałogów, tożsamości płciowej i emocji.

Wyjaśnione są mechanizmy biologiczne (genetyczne) oraz fizjologiczne wspomnianych schorzeń oraz procesów rozgrywających się w naszych umysłach. Wszystko zostało wyjaśnione w sposób bardzo łatwy i przystępny dla ludzi bez wykształcenia biologicznego czy psychologicznego.

Bardzo zajmująca lektura, która dostarcza bardzo dużą dozę podstawowych informacji o funkcjonowaniu naszego mózgu.

Bardzo polecam!

Bardzo dobra książka, przybliżająca wiele bardzo interesujących tematów z zakresu chorób takich jak autyzm, schizofrenia, depresja, choroba dwubiegunowa, Parkinson, Alzheimer, a także mechanizmów kreatywności, świadomości, nałogów, tożsamości płciowej i emocji.

Wyjaśnione są mechanizmy biologiczne (genetyczne) oraz fizjologiczne wspomnianych schorzeń oraz procesów...

Finał tej jakby drugiej części serii Miecz Prawdy można podsumować jak większość obecnych seriali czy filmów - drugi sezon to już nie to samo. Było ciekawe, wciągające, jak zwykle Richard znalazł kilka niekonwencjonalnych rozwiązań, na które czytelnik by w ogóle nie wpadł, które zaskakiwały, aczkolwiek znów (jak we Wróżebnej Machinie) niektóre postacie zamiast zachowywać się inteligentnie jak w pierwszych częściach sagi, lub choćby poprzednim tomie (Skradzione dusze) to były czasami irytująco głupiutkie, zachowywały się jakby wgl nie znały Richarda i mu nie ufały. Gdyby nie to, to niewątpliwie ta część zostałaby oceniona przeze mnie na co najmniej bardzo dobrą, ponieważ fabularnie nie odstawała od tomów z pierwszej części sagi.

Finał tej jakby drugiej części serii Miecz Prawdy można podsumować jak większość obecnych seriali czy filmów - drugi sezon to już nie to samo. Było ciekawe, wciągające, jak zwykle Richard znalazł kilka niekonwencjonalnych rozwiązań, na które czytelnik by w ogóle nie wpadł, które zaskakiwały, aczkolwiek znów (jak we Wróżebnej Machinie) niektóre postacie zamiast zachowywać...

Wędrowycz i Semen w formie. Bardaki już trochę mniej ;)

Wędrowycz i Semen w formie. Bardaki już trochę mniej ;)

Po przeczytaniu głównej serii (Pierwsze Prawo Magii - Spowiedniczka) przeczytanie tej części praktycznie wcale nie zadowala, główna seria jest o niebo lepsza.
Uwaga, ewentualne spojlery!
Denerwowało mnie zachowanie Richarda, który zazwyczaj w inteligenty sposób rozwiązuje zagadki, a tutaj z najprostszymi problemami nie potrafi sobie poradzić oraz podejmuje wg mnie decyzje (np. dotyczącą zabrania ze sobą Samanthy) których wg mnie nie podjąłby w poprzednich częściach, albo przynajmniej miałby jakiś konkretny powód aby ją wziąć, a nie dlatego, że się po prostu uparła.
Dodatkowo na większość książki składa się tak naprawdę rozczytywanie wiadomości od Naji Moon dla mieszkańców Stroyzy oraz walka z półludźmi - nie ma zwrotów akcji, ani puenty jak w poprzednich częściach - po prostu Richard na czas odnajduje Kahlan (jak zawsze) i zabija po drodze jednego z antagonistów.
Ewidentnie zawiodłam się na tej części...

Po przeczytaniu głównej serii (Pierwsze Prawo Magii - Spowiedniczka) przeczytanie tej części praktycznie wcale nie zadowala, główna seria jest o niebo lepsza.
Uwaga, ewentualne spojlery!
Denerwowało mnie zachowanie Richarda, który zazwyczaj w inteligenty sposób rozwiązuje zagadki, a tutaj z najprostszymi problemami nie potrafi sobie poradzić oraz podejmuje wg mnie decyzje...