Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka nie dla każdego. Napisana w starym stylu, kojarzącym mi się z literaturą lat 60-80. Niezbyt wartko płynąca akcja plus, pseudo naukowe filozofowanie. To nie dzisiejszy trip kolejką górską, wiec jeśli szukasz ostrej jazdy to książka nie dla ciebie.
Połączenie teraźniejszości (lata 80) poprzez parapsychologię z światem starych wierzeń w elfy i inne magiczne istoty. Książka notabene dedykowana Poulowi Andersonowi, a z nim kojarzy mi sie od razu "Zaklęty miecz". Więc stare wierzenia regionu skandynawi czy islandii.
Odnajduje też tutaj nuty "Snu nocy letniej". Generalnie połączenie ziemskiej, akademickiej teraźniejszości z dawną magią (wierzenia prechrześcijańskie) i doprawione na koniec szczyptą zafascynowania Dangeon and Dragons.
Szukając zajęcia na deszczowy wieczór, tę pozycje dopadłem na urlopie. Wypatrzyłem na półce w schronisku, w górach. Przeczytałem z przyjemnością, dawno nie miałem w łapkach nic bazującego na starych wierzeniach isladczyków w Alfarów. Może dzięki temu wrócę do wspominanego wcześniej Poula Andersona. Zobaczymy.
W każdym razie miłej lektury.

Książka nie dla każdego. Napisana w starym stylu, kojarzącym mi się z literaturą lat 60-80. Niezbyt wartko płynąca akcja plus, pseudo naukowe filozofowanie. To nie dzisiejszy trip kolejką górską, wiec jeśli szukasz ostrej jazdy to książka nie dla ciebie.
Połączenie teraźniejszości (lata 80) poprzez parapsychologię z światem starych wierzeń w elfy i inne magiczne istoty....

Trochę tak jak by na skróty, akcja czasami dokładna i szczegółowa a potem nagle skok i w trzech zdaniach jesteśmy na drugim końcu galaktyki i milion lat potem. Bardzo nierówno napisana.
Generalnie milo się czytało, jak dla mnie seria pokazuje bardzo możliwy scenariusz rozwoju człowieka w kierunku transhumanizmu. Pomijając oczywiście obcych.
Polecam

Trochę tak jak by na skróty, akcja czasami dokładna i szczegółowa a potem nagle skok i w trzech zdaniach jesteśmy na drugim końcu galaktyki i milion lat potem. Bardzo nierówno napisana.
Generalnie milo się czytało, jak dla mnie seria pokazuje bardzo możliwy scenariusz rozwoju człowieka w kierunku transhumanizmu. Pomijając oczywiście obcych.
Polecam

Zakończyłem własne Długą przygodę. Czy było warto? Oczywiście ze tak.
Prachett ma u mnie opinie tworzyciela światów, innych niż nasz i tu mnie nie zawiódł „w co by było gdyby”. Bo Długa Ziemia to takie kwantowe co by było gdyby. Bardzo optymistyczne, pełne wiary w ludzkość i dobro człowieka. Nawet trochę utopijne, jeśli chodzi o to dobro w nas. Mnóstwo odniesień do literatury, filmu czy popkultury. Az mnie naszło żeby po latach odświeżyć Clarka czy Asimova.
Malo akcji, dużo przemyśleń, teorii i sf z bardziej na „f”. Bardzo socjologiczne i humanistyczne, ale to wcale nie wada . Bardzo ateistyczne ewentualnie budystyczne podeście do świata i wiary. Akt wiary i myśli pozwala nam odkrywać lub tworzyć nowe światy. Są też nawiązania do rzeczywistości jak w historii siostry Agnes czy kota ShiMi, dostrzegam echa decyzji autora o własnym końcu. Polecam

Zakończyłem własne Długą przygodę. Czy było warto? Oczywiście ze tak.
Prachett ma u mnie opinie tworzyciela światów, innych niż nasz i tu mnie nie zawiódł „w co by było gdyby”. Bo Długa Ziemia to takie kwantowe co by było gdyby. Bardzo optymistyczne, pełne wiary w ludzkość i dobro człowieka. Nawet trochę utopijne, jeśli chodzi o to dobro w nas. Mnóstwo odniesień do...