Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z jednej strony ciekawa, choć przewidywalna historia, którą szybko i przyjemnie się czyta. Z drugiej strony książka banalna niedopracowana, pełna niepotrzebnych przemyśleń, bohaterzy bardzo stereotypowi. Typowe czytadło, dobre na scenariusz odcinka polskiej telenoweli. Trochę szkoda bo historia miała potencjał. Moja ocena: 4.5/10

Z jednej strony ciekawa, choć przewidywalna historia, którą szybko i przyjemnie się czyta. Z drugiej strony książka banalna niedopracowana, pełna niepotrzebnych przemyśleń, bohaterzy bardzo stereotypowi. Typowe czytadło, dobre na scenariusz odcinka polskiej telenoweli. Trochę szkoda bo historia miała potencjał. Moja ocena: 4.5/10

Wspaniałe zakończenie! Na początku Zimowy ogród nie porwały mnie tak bardzo jak Wielka Samotność i Nocna Droga ale mniej więcej po 100 stronach i miesiącu przerwy sięgnęłam po książkę ponownie i nie żałuję. Na końcu płakałam. Najlepiej opisany głód jaki widziałam w literaturze. 8.5/10

Wspaniałe zakończenie! Na początku Zimowy ogród nie porwały mnie tak bardzo jak Wielka Samotność i Nocna Droga ale mniej więcej po 100 stronach i miesiącu przerwy sięgnęłam po książkę ponownie i nie żałuję. Na końcu płakałam. Najlepiej opisany głód jaki widziałam w literaturze. 8.5/10

Od 2016 roku jestem fanką autorki i przeczytałam wszystkie jej książki wydane po polsku - wiele jej powieści oceniłam wysoko ale ta trafiła prosto do mojego serca.
Dlaczego?
- za cudowne uczucie towarzyszące mi podczas czytania, szczególnie na początku książki. Rozstapiało mi się serce.
Za emocje i wzruszenia.
- za odniesienia do miłości do książek i zrozumienie introwertyków i outsiderów
- za bohaterów. W tej książce nie było nikogo, którego bym nie polubiła. Będę tęsknić za tą rodzinką.
- za absolutne wciągnięcie. Za każdym razem, kiedy otwierałam tą książkę - tylko na 15 minut, kończyłam czytać godzinę później. Od książki nie dało się oderwać. Zawaliłam przez nią część moich obowiązków.

Jedyny mały minus za serce Eleanor, które "gubiło rytm" w niemal każdym rozdziale książki - można przecież było formułować to wyrażenie inaczej.

Bardzo polecam!
Moja ocena: 10/10 + <3

P.S. Już doczytałam, że drugoplanowi bohaterowie zostaną opisani w kolejnych powieściach autorki i już nie mogę się doczekać!

Od 2016 roku jestem fanką autorki i przeczytałam wszystkie jej książki wydane po polsku - wiele jej powieści oceniłam wysoko ale ta trafiła prosto do mojego serca.
Dlaczego?
- za cudowne uczucie towarzyszące mi podczas czytania, szczególnie na początku książki. Rozstapiało mi się serce.
Za emocje i wzruszenia.
- za odniesienia do miłości do książek i zrozumienie...

Kiedy otrzymałam książkę Kristy Cambron “Motyl i skrzypce” bardzo się ucieszyłam.

Nie dość, że książka ma piękną, subtelną okładkę to zapowiadało się, że będzie to lektura idealnie wpadająca w moje gusta: uwielbiam przeplatające się fabuły dwóch przestrzeni czasowych, tematykę wojenną i historie zaginionych obrazów.

Niestety muszę przyznać, że się zawiodłam. Autorka ma świetny warsztat pisarski - książka jest dobrze napisana co umówmy się - w obecnych czasach nie zawsze się zdarza.

Z drugiej strony ze względu na tematykę, ta historia powinna poruszyć i wstrząsnąć - we mnie jednak nie wywoływała żadnych emocji, wręcz dochodząc do połowy ze zdziwieniem stwierdziłam, że przeczytałam już tak dużo a czułam się jakbym dopiero zaczynała...

Charaktery głównych bohaterek są przedstawione bardzo powierzchownie a realia Auschwitz są bardzo płytko i wręcz lekko. Miałam wrażenie, że czytam o zupełnie innym miejscu.

Miłość Adele i Vladimira mnie nie przekonała, tym bardziej uczucie pomiędzy Serą a Wiliamem.

Historia miała potencjał jednak książka zupełnie do mnie nie trafiła i bardzo się dłużyła. Dopiero końcówkę przeczytałam z przyjemnością, jednak to trochę za mało być dać wyższą ocenę.

Ostatecznie książkę oceniam na 5.5/10 (dodaję gwiazdkę za warsztat pisarki). Jeśli macie ochotę na książkę o tematyce wojennej i historię obrazu zdecydowanie polecam książkę Jojo Moyes – Dziewczyna, którą kochałeś lub podobną Kirstin Hannah - Słowik.

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu Znak oraz LubimyCzytać

Kiedy otrzymałam książkę Kristy Cambron “Motyl i skrzypce” bardzo się ucieszyłam.

Nie dość, że książka ma piękną, subtelną okładkę to zapowiadało się, że będzie to lektura idealnie wpadająca w moje gusta: uwielbiam przeplatające się fabuły dwóch przestrzeni czasowych, tematykę wojenną i historie zaginionych obrazów.

Niestety muszę przyznać, że się zawiodłam. Autorka...

Byłam zachwycona pierwszą częścią ale niestety nie mogę powiedzieć tego samego o tej. Po pierwsze, książka jest bardzo wulgarna. Wulgarny język, wulgarne sceny seksu - nigdy mi to nie przeszkadza jeśli nie jest w nadmiarze ale tutaj jest tego przesyt, do tego bohaterowie przesłodzeni. Czasami czytało się dobrze, często wiało nudą, często książka przyprawiała mnie o mdłości. Jeśli sięgnę po kolejną książkę tej autorki to na pewno nieprędko. Moja ocena: 5,5/10

Byłam zachwycona pierwszą częścią ale niestety nie mogę powiedzieć tego samego o tej. Po pierwsze, książka jest bardzo wulgarna. Wulgarny język, wulgarne sceny seksu - nigdy mi to nie przeszkadza jeśli nie jest w nadmiarze ale tutaj jest tego przesyt, do tego bohaterowie przesłodzeni. Czasami czytało się dobrze, często wiało nudą, często książka przyprawiała mnie o...