Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sporo lepsza od LOterii, ale Klasy Pani Czajki nie przegoni.

Sporo lepsza od LOterii, ale Klasy Pani Czajki nie przegoni.

Szybko się czyta ale niepokój pełną gębą.

Szybko się czyta ale niepokój pełną gębą.

Zupełnie inna niż do tej pory Januszowa twórczość. Zazwyczaj trafiamy na kilkanaście dygresyjnie dodanych perełek, mega wzruszających historii. Tu mamy takich zaledwie dwie - historia Iskry i ojca Nadii. Miło przeczytać z sentymentu, ale szału nie ma.

Zupełnie inna niż do tej pory Januszowa twórczość. Zazwyczaj trafiamy na kilkanaście dygresyjnie dodanych perełek, mega wzruszających historii. Tu mamy takich zaledwie dwie - historia Iskry i ojca Nadii. Miło przeczytać z sentymentu, ale szału nie ma.

Jedna z lepszych Chyłek, serio.

Jedna z lepszych Chyłek, serio.

Sięgając po serię Chyłka/Oryński bałam się że będzie to kolejna seria prawniczych kryminałów przedstawiająca duet prawników rozwiązujący zagadki. Ku mojemu zaskoczeniu, duet ten jest bardzo niestandardowy, a tym samym bardzo przyciągający. Bohaterowie od razu zjednują sobie naszą sympatię i kibicujemy im od pierwszej strony.
Zakończenie zaskakujące, fabuła trzyma w napięciu. Ma kilka fragmentów, które ciągną się kilka stron i najchętniej przekręciłabym kartkę, jednak ogólne wrażenie na spory plus.

Sięgając po serię Chyłka/Oryński bałam się że będzie to kolejna seria prawniczych kryminałów przedstawiająca duet prawników rozwiązujący zagadki. Ku mojemu zaskoczeniu, duet ten jest bardzo niestandardowy, a tym samym bardzo przyciągający. Bohaterowie od razu zjednują sobie naszą sympatię i kibicujemy im od pierwszej strony.
Zakończenie zaskakujące, fabuła trzyma w...

Piekielnie dziwne opowiadanie... Czyta się szybko i przyjemnie, ma w sobie głębszy sens, ale i całą moc fantastycznych elementów.

Piekielnie dziwne opowiadanie... Czyta się szybko i przyjemnie, ma w sobie głębszy sens, ale i całą moc fantastycznych elementów.

Kasia Puzyńska znów w formie! Bardzo dobry kryminał, dużo niespodziewanych zwrotów akcji, szybko i przyjemnie się czyta.

Kasia Puzyńska znów w formie! Bardzo dobry kryminał, dużo niespodziewanych zwrotów akcji, szybko i przyjemnie się czyta.

Jedna z tych "lepszych" napisanych przez mistrza Cobena, choć do ideału daleka droga. Czyta się szybko, dosyć mało jest postaci Wina, która tworzy barwną atmosferę, lecz zakończenie zaskakuje - co jest warte 8. Polecam!

Jedna z tych "lepszych" napisanych przez mistrza Cobena, choć do ideału daleka droga. Czyta się szybko, dosyć mało jest postaci Wina, która tworzy barwną atmosferę, lecz zakończenie zaskakuje - co jest warte 8. Polecam!

Mój ulubieniec i mistrz kryminalnego pióra tym razem nieco mnie jednak zawiódł. Spodziewałam się zwrotu akcji i niesamowitej zagadki. Doczekałam się jedynie wciągającej historii z zaskakującym zakończeniem. Jak na Cobena to zdecydowanie za mało.

Mój ulubieniec i mistrz kryminalnego pióra tym razem nieco mnie jednak zawiódł. Spodziewałam się zwrotu akcji i niesamowitej zagadki. Doczekałam się jedynie wciągającej historii z zaskakującym zakończeniem. Jak na Cobena to zdecydowanie za mało.

Jedna z lepszych z serii o Lipowie.

Jedna z lepszych z serii o Lipowie.

Kasia Puzyńska z każdą kolejną powieścią pisze coraz lepsze kryminały. Czyta się coraz lepiej a zakończenie tym razem naprawdę mnie zaskoczyło!
Serdecznie polecam.

Kasia Puzyńska z każdą kolejną powieścią pisze coraz lepsze kryminały. Czyta się coraz lepiej a zakończenie tym razem naprawdę mnie zaskoczyło!
Serdecznie polecam.

Ciekawe i zaskakujące zakończenie. Im dalej brnę w serię Lipowo, tym bardziej dostrzegam podobieństwo do serii o Fjalbace Camilli Lackberg. Choćby sam układ - retrospekcja oraz wydarzenia bieżące.
Ogólnie Kasia Puzyńska jednak daje z siebie wszystko i sprawnie jej to wychodzi. :)

Ciekawe i zaskakujące zakończenie. Im dalej brnę w serię Lipowo, tym bardziej dostrzegam podobieństwo do serii o Fjalbace Camilli Lackberg. Choćby sam układ - retrospekcja oraz wydarzenia bieżące.
Ogólnie Kasia Puzyńska jednak daje z siebie wszystko i sprawnie jej to wychodzi. :)

Kolejna część opowieści o policjantach z Lipowa i okolic. Była zdecydowanie bardziej dopracowana, choć dla mnie zakończenie było przewidywalne mniej więcej w 3/4 książki. A przecież tak lubię być zaskakiwana! Niemniej jednak wszystko trzyma się przysłowiowej kupy, sama fabuła wciąga, czyta się szybko. Polecam!

Kolejna część opowieści o policjantach z Lipowa i okolic. Była zdecydowanie bardziej dopracowana, choć dla mnie zakończenie było przewidywalne mniej więcej w 3/4 książki. A przecież tak lubię być zaskakiwana! Niemniej jednak wszystko trzyma się przysłowiowej kupy, sama fabuła wciąga, czyta się szybko. Polecam!

Słyszałam wiele pochlebnych opinii na temat powieści Katarzyny Puzyńskiej. Nie zawiodłam się. Dawno nie miałam czegoś tak dobrego w ręku. Klimat małej miejscowości po krótkiej chwili zaczyna nas wciągać do tego stopnia, że sami czujemy się mieszkańcami Lipowa. Przeżywamy ich rozterki i problemy. Fabuła intrygująca a zakończenie zaskakuje. Mi, jako pedantce, nie daje spokoju jedynie dość słabo wyjaśniony wątek Seniora Kojarskiego i jego pierwszej żony. Ale cała reszta bez zarzutu. Naprawdę serdecznie polecam.

Słyszałam wiele pochlebnych opinii na temat powieści Katarzyny Puzyńskiej. Nie zawiodłam się. Dawno nie miałam czegoś tak dobrego w ręku. Klimat małej miejscowości po krótkiej chwili zaczyna nas wciągać do tego stopnia, że sami czujemy się mieszkańcami Lipowa. Przeżywamy ich rozterki i problemy. Fabuła intrygująca a zakończenie zaskakuje. Mi, jako pedantce, nie daje spokoju...

Jako kontynuacja "Tunelu" "Widmowa Kraina" zrobiła mi nadzieję na super wciągającą i intrygującą historię. Była niezła, jednak uważam że spokojnie seria mogłaby się skończyć na pierwszej części, która pozostawia czytelnika w pewnego rodzaju konsternacji. Druga część totalnie to rozwiewa i opowiada historię jakby nigdy nic.
Można się w tym pogubić, tym bardziej że nie wszystkie wątki zostają wyjaśnione w wystarczający sposób.

Jako kontynuacja "Tunelu" "Widmowa Kraina" zrobiła mi nadzieję na super wciągającą i intrygującą historię. Była niezła, jednak uważam że spokojnie seria mogłaby się skończyć na pierwszej części, która pozostawia czytelnika w pewnego rodzaju konsternacji. Druga część totalnie to rozwiewa i opowiada historię jakby nigdy nic.
Można się w tym pogubić, tym bardziej że nie...

Leżała na półce dłuższy czas, aż w końcu zdecydowałam się po nią sięgnąć - z braku lepszej opcji pod ręką. Już sam początek - tajemniczy, lekko mroczny, ale i intrygujący - zainteresował mnie i zaczynał delikatnie wciągać w (jak się okazało) dość skomplikowaną fabułę. Zakończenie daje do myślenia i pozostawia czytelnika z refleksją nad samym sobą.
Polecam!

Leżała na półce dłuższy czas, aż w końcu zdecydowałam się po nią sięgnąć - z braku lepszej opcji pod ręką. Już sam początek - tajemniczy, lekko mroczny, ale i intrygujący - zainteresował mnie i zaczynał delikatnie wciągać w (jak się okazało) dość skomplikowaną fabułę. Zakończenie daje do myślenia i pozostawia czytelnika z refleksją nad samym sobą.
Polecam!

Czytana przeze mnie kolejny już raz, jedna z pierwszych powieści JLW, nieustannie mnie zaskakuje. Za każdym razem znajduję w niej coś nowego.
Jedyne co się nie zmienia, to przeczucie że autor w nieomal każdym męskim bohaterze książki umieścił cząstkę swojej biografii. Urocze to jest, a jednocześnie niepokojące. W różnych wywiadach stwierdza, że ma problem z fikcją literacką - dlatego lubi słuchać ludzi, jednak rozłupywanie swojej historii, aby umieścić (i żeby dla każdego starczyło!) w męskich bohaterach jest dość odważne.
Niemniej jednak, polecam. Nie jest to przesączona smutkiem opowieść o nieszczęśliwej miłość w stylu SwS. Los Powtórzony daje do myślenia i urzeka w swej górskiej prostocie.

Czytana przeze mnie kolejny już raz, jedna z pierwszych powieści JLW, nieustannie mnie zaskakuje. Za każdym razem znajduję w niej coś nowego.
Jedyne co się nie zmienia, to przeczucie że autor w nieomal każdym męskim bohaterze książki umieścił cząstkę swojej biografii. Urocze to jest, a jednocześnie niepokojące. W różnych wywiadach stwierdza, że ma problem z fikcją literacką...

Historia za długa, zbyt rozwlekła. Nie rozumiem w ogóle sensu przenoszenia historii w czasie (teraźniejszość - przeszłość), teraźniejszość poza głównym wątkiem nie wniosła nic, bez sensu opowiadać o tym co 10 stron. Historia z przeszłości dość przewidywalna. Ogólnie jeśli absolutnie brak Ci lektury - sięgnij i po Fatum, natomiast nie będzie to najlepsza przeczytana przez Ciebie książka.

Historia za długa, zbyt rozwlekła. Nie rozumiem w ogóle sensu przenoszenia historii w czasie (teraźniejszość - przeszłość), teraźniejszość poza głównym wątkiem nie wniosła nic, bez sensu opowiadać o tym co 10 stron. Historia z przeszłości dość przewidywalna. Ogólnie jeśli absolutnie brak Ci lektury - sięgnij i po Fatum, natomiast nie będzie to najlepsza przeczytana przez...

Jedna ze słabszych książek Cobena jakie czytałam. Jest dobra, aczkolwiek po mistrzu spodziewałam się więcej. Ciekawy pomysł i sprawnie przeprowadzona akcja, jednak oczekiwałam elementu zaskoczenia niemal na każdej stronie, a zdarzał się on jedynie co trzecią ;)

Jedna ze słabszych książek Cobena jakie czytałam. Jest dobra, aczkolwiek po mistrzu spodziewałam się więcej. Ciekawy pomysł i sprawnie przeprowadzona akcja, jednak oczekiwałam elementu zaskoczenia niemal na każdej stronie, a zdarzał się on jedynie co trzecią ;)

Dawno już nie czytałam tak dobrej książki. Wciąga nie tylko fabuła, lecz również (a może przede wszystkim) użyteczne i praktyczne wskazówki autora, np na temat 'jak przeżyć pościg' 'jak unikać wypadków' itd. Wspaniały pomysł na thriller i genialnie zrealizowany!

Dawno już nie czytałam tak dobrej książki. Wciąga nie tylko fabuła, lecz również (a może przede wszystkim) użyteczne i praktyczne wskazówki autora, np na temat 'jak przeżyć pościg' 'jak unikać wypadków' itd. Wspaniały pomysł na thriller i genialnie zrealizowany!