Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie tak mają" brzmi lepiej. Bezpieczniej. I mądrzej. Może na przykład miałaś starego lub starą, którzy nie dopuszczali cię do głosu, nie pytali cię o nic i nie nauczyłaś się, że twoje zdanie jest ważne. Może w ogóle (zakład? stawiam stówkę) nie nauczyłaś się, że jesteś ważna. Albo ważny.

Ludzie tak mają" brzmi lepiej. Bezpieczniej. I mądrzej. Może na przykład miałaś starego lub starą, którzy nie dopuszczali cię do głosu, nie pytali cię o nic i nie nauczyłaś się, że twoje zdanie jest ważne. Może w ogóle (zakład? stawiam stówkę) nie nauczyłaś się, że jesteś ważna. Albo ważny.

Wydaje mi się, że jesteśmy nierozłączni... Że to po prostu już się stało i że tak będzie zawsze. Że jeśli nawet zostanę zapisem w Twojej pamięci, jakąś datą, jakimś wspomnieniem, to i tak będzie to jak powrót do czegoś, co się tak naprawdę nie odłączyło. Po prostu się przesunęło na koniec kolejki osób istotnych. I przyjdzie taki dzień, być może po wielu latach, kiedy mnie wyciągniesz - na kilka chwil - na początek kolejki.

Wydaje mi się, że jesteśmy nierozłączni... Że to po prostu już się stało i że tak będzie zawsze. Że jeśli nawet zostanę zapisem w Twojej pamięci, jakąś datą, jakimś wspomnieniem, to i tak będzie to jak powrót do czegoś, co się tak naprawdę nie odłączyło. Po prostu się przesunęło na koniec kolejki osób istotnych. I przyjdzie taki dzień, być może po wielu latach, kiedy mnie wycią...

Nie jestem w stanie nic zrobić, nie mam mocy sprawczej, nie umiem, nie mam planów, celów. Jakby była siedemnasta trzydzieści, a ja właśnie wyszłabym z zatłoczonego autobusu i na przejściu dla pieszych pękłaby mi torba, w której miałam wszystko. Jeszcze bardziej nie wiem jak żyć.

Nie jestem w stanie nic zrobić, nie mam mocy sprawczej, nie umiem, nie mam planów, celów. Jakby była siedemnasta trzydzieści, a ja właśnie wyszłabym z zatłoczonego autobusu i na przejściu dla pieszych pękłaby mi torba, w której miałam wszystko. Jeszcze bardziej nie wiem jak żyć.

-Ale przecież nie możesz za tym tęsknić. -Niby dlaczego? -Bo tęskni się za czymś, co już było a nie za tym, co będzie. -A ja tęsknię za tym, co będzie. -Nie rozumiesz? Tęskni się do tyłu, a nie do przodu. -Co ty tam wiesz. Jesteś tylko chłopakiem. Chłopcy nie znają się na tęsknocie.

-Ale przecież nie możesz za tym tęsknić. -Niby dlaczego? -Bo tęskni się za czymś, co już było a nie za tym, co będzie. -A ja tęsknię za tym, co będzie. -Nie rozumiesz? Tęskni się do tyłu, a nie do przodu. -Co ty tam wiesz. Jesteś tylko chłopakiem. Chłopcy nie znają się na tęsknocie.