Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo mało jest książek o gwiazdozbiorach w ujęciu historycznym i kulturowym, a jeszcze mniej tych dobrych. "Historia naturalna gwiazdozbiorów" szczególnie zła nie jest, ale do wartej uwagi pozycji również jej daleko.

Książka podzielona jest na dwie części - samą część historyczną i katalog gwiazdozbiorów z powrzucanymi ciekawostkami, na które brakowało już miejsca w poprzednich rozdziałach. Ta pierwsza jest zdecydowanie lepsza, chociaż po prostu diabelnie nudna. Jest napisana stylem ledwo poprawnym, informacje są powtarzane co krok i podane tak topornie, że aż poczułam się traktowana jak idiotka, odsyłanie do innych rozdziałów po szczegóły (po co?! to nie słownik, czytelnik i tak tam dotrze), wreszcie niedociągnięcia, błędy logiczne (zdaniem autorów Tarcza Sobieskiego straciła podwójny człon ze względu na nakaz zachowania nazw pojedynczych... tylko jakim cudem w takim razie uchowały się Psy Gończe, Warkocz Bereniki czy obie Niedźwiedzice? - tego już nam nie przybliżono) oraz niestety błędy historyczne, zwłaszcza związane z gloryfikacją Sobieskiego... Jest tu jednak dużo informacji na tyle ciekawych, unikatowych i wartościowych, że warto chociażby przeskanować wzrokiem - tyle, że z zachowaniem pewnej dozy ostrożności i krytycyzmu.

Katalog gwiazdozbiorów natomiast jest po prostu zbędny. Dodatkowych ciekawostek zachowało się niewiele, większość tych minirozdzialików jest po prostu - kolejnym! - powtórzeniem informacji. Masa gwiazdozbiorów jest też zapchana danymi stricte astrofizycznymi, a trochę nie po to ta książka powstała? Brakuje tu też po prostu unikatowości - poza rozdziałem o Andromedzie, całą resztę bez problemu sobie znajdziecie na Wikipedii.

Podsumowując, pozycja raczej nudna i przestarzała niż po prostu zła. Nada się dla fanów podobnej tematyki, gotowych przecierpieć wiele dla poszerzenia wiedzy, ale do ciastek i kawy... Nie, zdecydowanie odradzam.

Bardzo mało jest książek o gwiazdozbiorach w ujęciu historycznym i kulturowym, a jeszcze mniej tych dobrych. "Historia naturalna gwiazdozbiorów" szczególnie zła nie jest, ale do wartej uwagi pozycji również jej daleko.

Książka podzielona jest na dwie części - samą część historyczną i katalog gwiazdozbiorów z powrzucanymi ciekawostkami, na które brakowało już miejsca w...

"Kosmos" drażnił mnie pseudofilozoficznymi przekłamaniami, "Błękitna kropka" - chaotyczną narracją i nieumiejętnością przekazania ogromu wiedzy. Sagan to jeden z pionierów popularyzacji nauki, dlatego dziwi mnie, że to akurat warsztat zawiódł. Męczyłam się z "Kropką" ponad miesiąc, jakoś dobrnęłam do końca, bardziej zniesmaczona i zmęczona niż usatysfakcjonowana nabytą wiedzą, i zdecydowałam, że mam dość jakichkolwiek dzieł tego pana, nieważne jak bardzo są kultowe. No cóż, nie polubiliśmy się.

"Kosmos" drażnił mnie pseudofilozoficznymi przekłamaniami, "Błękitna kropka" - chaotyczną narracją i nieumiejętnością przekazania ogromu wiedzy. Sagan to jeden z pionierów popularyzacji nauki, dlatego dziwi mnie, że to akurat warsztat zawiódł. Męczyłam się z "Kropką" ponad miesiąc, jakoś dobrnęłam do końca, bardziej zniesmaczona i zmęczona niż usatysfakcjonowana nabytą...

Bardzo mało jest w Polsce pozycji o archeoastronomii i na tym tle każda pozycja, która nie jest pseudonaukowym ezoterycznym popiskiwaniem, staje się z automatu wartościowa i warta uwagi. Nawet, jeśli jest tak najeżona błędami, jak ta książka. Na szczęście, Edwin Krupp dostał dobrego i świadomego tłumacza, który w przypisach naprawia potknięcia i niedociągnięcia (brawa i szacunek dla pana Sadowskiego). Lekturę psuje nieco ubogie wydanie - czarno-białe ilustracje, bardzo mała, zlana czcionka. Nieco chaotyczny, anegdotyczny i intuicyjny styl autora nie pomaga w skupieniu. Warto spróbować, chociażby dla odczarowania historycznego dorobku astronomii i astrologii z ezoterycznej otoczki.

Bardzo mało jest w Polsce pozycji o archeoastronomii i na tym tle każda pozycja, która nie jest pseudonaukowym ezoterycznym popiskiwaniem, staje się z automatu wartościowa i warta uwagi. Nawet, jeśli jest tak najeżona błędami, jak ta książka. Na szczęście, Edwin Krupp dostał dobrego i świadomego tłumacza, który w przypisach naprawia potknięcia i niedociągnięcia (brawa i...

Po prostu bełkot. W jednym akapicie autor umie przeskoczyć z naukowych faktów do wymyślonej przez siebie historyjki. Próbuje złapać wszystkie sroki za ogon, jednocześnie dodając nie wiadomo po co jakieś fabularne pierdołki, a wszystko to opisuje napuszonym, grafomańskim językiem. Astrologia jest tu tylko pretekstem do podzielenia się zdaniem autora o wszystkim i o niczym.

Po prostu bełkot. W jednym akapicie autor umie przeskoczyć z naukowych faktów do wymyślonej przez siebie historyjki. Próbuje złapać wszystkie sroki za ogon, jednocześnie dodając nie wiadomo po co jakieś fabularne pierdołki, a wszystko to opisuje napuszonym, grafomańskim językiem. Astrologia jest tu tylko pretekstem do podzielenia się zdaniem autora o wszystkim i o niczym.