Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaczynając czytać książkę, miałam wrażenie, że w dalszej części już nic mnie nie zaskoczy... i rzeczywiście tak się stało. Po pierwszych rozdziałach wiedziałam jakie będzie zakończenie i tylko to mnie motywowało do przeczytania, aby upewnić się czy moje wyobrażenia o tej historii są prawdziwe. Kolejna rzecz, która mnie zraziła jest styl pisania. Książka bardzo przypomina mi pamiętnik rozwydrzonej nastolatki, która nagle znalazła się w dorosłym świecie i nie wie do końca co z sobą począć. Główna bohaterka cały czas mnie irytowała swoim zachowaniem, a zwłaszcza swoją naiwnością, że Matt mógł się zmienić z nieodpowiedzialnego kochanka z lat młodości w dojrzałego i potrafiącego zadbać o kobietę mężczyznę. Książka trafia na listę: Nigdy więcej.

Zaczynając czytać książkę, miałam wrażenie, że w dalszej części już nic mnie nie zaskoczy... i rzeczywiście tak się stało. Po pierwszych rozdziałach wiedziałam jakie będzie zakończenie i tylko to mnie motywowało do przeczytania, aby upewnić się czy moje wyobrażenia o tej historii są prawdziwe. Kolejna rzecz, która mnie zraziła jest styl pisania. Książka bardzo przypomina mi...

Gdy usłyszałam od koleżanki, że zakończenie książki nie nakłada się na film, nie sądziłam, że to wszystko wyjdzie aż tak źle... Czym bliżej byłam końca tym bardziej zaczynałam się denerwować, co wydarzy się głównym bohaterom.

Czytając wierną byłam świadkiem jak oboje zaczynają dorastać do swojej miłości, że tak właściwie poza granicami Chicago poznają czym jest prawdziwy związek. Wszystkie kłótnie doprowadziły do tego, że Beatrice z Tobiasem stanęli na krawędzi związku. Niewiele brakowało, aby wszystko tak po prostu się skończyło. Myślę, że każde z nich samo musiało dojść do tego, co ta druga strona dla niego znaczy i na szczęście to się udało, jeszcze przed "dniem ostatecznym". Jak to powiedziała Tris: "Tak się bałam, że jeśli zostaniemy razem, będziemy wiecznie się ścierać i że w końcu mnie to złamie. Ale teraz już wiem, że jestem jak ostrze, a Tobias jak osełka... Nie złamię się tak łatwo, bo jestem zbyt silna, a za każdym razem, gdy go dotykam, staję się lepsza, nabieram ostrości.".

Sielanka młodych jednak nie trwa długo. Nastaje czas, gdzie trzeba ratować ludzkość... mieszkańców Chicago. Tobias wyjeżdża na jedną misję, Tris zostaję nadzorować drugą, w której ma wziąć udział jej brat Caleb. Czytając ostatnie stronnice Wiernej tekst wyciskał mi łzy z oczu. Później opłakiwałam Beatrice wraz Cztery. Przywiązałam się do tej dziewczyny. Wiedziałam, że ludzie nie są wieczni, że Tris przeszła już wiele i pewnie kiedyś się to skończy, jednak miałam nadzieję, iż końcówka inna niż w filmie nie będzie tak tragiczna.

Mimo wszystko wiem, że Beatrice zginęła w dobrej sprawie. Ocaliła tysiące uczestników "eksperymentu", a przede wszystkim swojego brata Caleba, z którym zdążyła się pogodzić, przed całą akcją.

Wierna bardzo mi się spodobała. Pokazuje nie tylko obraz miłości dwojga młodych ludzi, lecz wplata również wątek śmierci, czy władzy. Książka wspaniale ukazuje, że rządzący nigdy nie działają wyłącznie interesem ludzi, ale przede wszystkim własną chęcią życia w dobrobycie i z wyższością nad innymi... Książka bardzo wciąga i tak jak 2 pozostałe części, potrafi wciągnąć.

Gdy usłyszałam od koleżanki, że zakończenie książki nie nakłada się na film, nie sądziłam, że to wszystko wyjdzie aż tak źle... Czym bliżej byłam końca tym bardziej zaczynałam się denerwować, co wydarzy się głównym bohaterom.

Czytając wierną byłam świadkiem jak oboje zaczynają dorastać do swojej miłości, że tak właściwie poza granicami Chicago poznają czym jest prawdziwy...

Veronica Roth w Zbuntowanej podjęła się ciężkiego zadania: pisania o ciężkich sprawach, o pisaniu o wartości życia, o pisaniu o szybkim dorastaniu, w sposób lekki, aby młody odbiorca mógł zrozumieć przekaz autorki. W tej części trylogii bohaterka już nie ma "błahych" problemów, aby przetrwać we frakcji, aby być dobrą, ale nie za dobrą.

Tris ciągle dręczą obrazy przeszłości. Zamordowała Willa - swojego przyjaciela, śmierć rodziców, którzy chcieli ją chronić. Te myśli prześladują ją na każdym kroku. Teraźniejszość wcale nie wydaje się łatwiejsza. Pojawia się matka Cztery, która próbuje wykorzystać syna. Ojciec Tobiasa również nie ułatwia życia młodym. Między młodymi kochankami powstaje coraz większa ściana nieporozumienia... wszystko między nimi się zbiera, co powoduje liczne kłótnie o to co się działo kiedyś, teraz, co będzie w przyszłości.

Wszystko to wpływa na psychikę Beatrice. Już dawno musiała dojrzeć do pewnych rzeczy ze względu na wybór frakcji. Teraz jest czas na egzamin życia. Nie raz wszystko ją przerasta, myśli, że śmierć byłaby lepsza od takiej egzystencji - niepewności co się wydarzy i pewności co już się zdażyłaby. Śmierć zbliżyłaby ją do rodziców, znalazłaby swój azyl. Jak słusznie zauważa Jeannine, Tris sama nie wie kim jest, czy 16-letnią kobietą, czy dziewczynką.

Książka bardzo mnie wciągnęła. Jest bardzo dobra na wolne wieczory. Mimo poważnych wątków jest dość łatwą lekturą. Ze względu na dość szybką akcję, czyta się ją z zapartym tchem od deski do deski.

Veronica Roth w Zbuntowanej podjęła się ciężkiego zadania: pisania o ciężkich sprawach, o pisaniu o wartości życia, o pisaniu o szybkim dorastaniu, w sposób lekki, aby młody odbiorca mógł zrozumieć przekaz autorki. W tej części trylogii bohaterka już nie ma "błahych" problemów, aby przetrwać we frakcji, aby być dobrą, ale nie za dobrą.

Tris ciągle dręczą obrazy...