Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lekka i przyjemna lektura na popołudnie. Niczego odkrywczego w zasadzie nie uświadczymy, nie ma tu analizy społeczeństwa na emigracji, ot luźna historia o emigracji w krzywym zwierciadle. Czyta się szybko, ale nawet jeżeli są tu jakieś głębsze przemyślenia, to nie zapadają w pamięć. Dokładnie jak przy czytaniu internetowych past. Mimo wszystko nie żałuję, polecam kupić na przecenie/wypożyczyć

Lekka i przyjemna lektura na popołudnie. Niczego odkrywczego w zasadzie nie uświadczymy, nie ma tu analizy społeczeństwa na emigracji, ot luźna historia o emigracji w krzywym zwierciadle. Czyta się szybko, ale nawet jeżeli są tu jakieś głębsze przemyślenia, to nie zapadają w pamięć. Dokładnie jak przy czytaniu internetowych past. Mimo wszystko nie żałuję, polecam kupić na...

pierwsze podejście do mroza i rewelacji nie ma. książka mogłaby równie dobrze być częścią 'serii niefortunnych zdarzeń', którymi jesteśmy zasypywani przez 600 stron. jedno niefortunne wydarzenie przechodzi w drugie, potem w trzecie i tak dalej. wszystko ładnie się ze sobą splata, wręcz dogodnie, żeby pchać fabułę dalej i potrzymać jeszcze czytelnika z książką.
do 'wotum nieufności' mam jednak ambiwalentne odczucia. z jednej strony, czyta się to dobrze. mróz nieźle operuje językiem, tworzy układankę próbując zafascynować czytelnika tematem, prowadzi fabułę iście serialowo. nie da się ukryć, że gdy przebrnie się przez początek, to historia potrafi wciągnąć. szkoda jedynie, że autor nie ograniczył tomu do 2/3 obszerności tego tomu. skrócenie o jakieś 200 stron byłoby korzystne.
jednak książka nie przekonuje mnie z kilku powodów. na minus na pewno łopatologiczna ekspozycja postaci oraz światka politycznego. tak usilnego umiejscowienia akcji w warszawie i tłumaczenia wszystkiego, jak nie przymierzając kretynowi, to dawno nie czytałem. rozumiem, że akcja dzieje się w np. belwederze, że politycy mają swoje miejsca spotkań w knajpach, gdzie się nie podsłuchuje, że autor chce przybliżyć kulisy polityki, ale robi to tak bezkompromisowo, że aż razi. nadto dobił mnie opis przemyśleń bohaterki, że w zimowy dzień zamiast do parku przy pałacu poszłaby na plac defilad na łyżwy. panie mróz - ok, rozumiemy, umiejscowiłeś polityków w warszawie.
chyba główny problem, to jednak samo political fiction. mróz zaczyna z grubej rury, od polityki międzynarodowej. i to zrozumiałe, bo polityka wewnętrzna kraju nie sprzedałaby się. kryzysy międzynarodowe są ciekawsze dla czytelników, ale przez to 'wotum nieufności' robi się w moim odczuciu oderwane od wszelkiej rzeczywistości. wątpię, aby wszystkie wydarzenia z książki, w tak krótkim czasie wydarzyły się w kraju nad wisłą. czytając trzeba się mocno natrudzić, żeby przypomnieć sobie, że 'to tylko political fiction, w tym świecie w polsce dzieje się nieprawdopodobnie dużo nieprawdopodobnych wydarzeń'.
na pewno jest to książka 'do poczytania'. rewelacji jednak nie ma, jest dobre rzemiosło. mimo wszystko szacunek za próbę wprowadzenia do polski political fiction.

pierwsze podejście do mroza i rewelacji nie ma. książka mogłaby równie dobrze być częścią 'serii niefortunnych zdarzeń', którymi jesteśmy zasypywani przez 600 stron. jedno niefortunne wydarzenie przechodzi w drugie, potem w trzecie i tak dalej. wszystko ładnie się ze sobą splata, wręcz dogodnie, żeby pchać fabułę dalej i potrzymać jeszcze czytelnika z książką.
do 'wotum...

jeśli czytelnik przyjmie odpowiednią perspektywę, to ta książka, jest bardzo miłą pozycją na lato, gdzie nie ma siły na czytanie skomplikowanych wielowątkowych historii. podlewski operuje językiem gawędziarskim, więc czyta się ten zbiór opowiadań dosyć szybko. ponadto sam zamysł, już w swoim koncepcie, jest zabawny, a autor miejscami umie podkreślić absurd sytuacji, w jakie wplątani są bohaterowie (np. opowiadanie z krasnalami ogrodowymi). jednak zawiodą się ci, którzy lubią urban fantasy "na poważnie" oraz ci szukający książki detektywistycznej/ kryminału.
"wars i sawa" to zbiór serialowo-komediowych opowiadań. miłych, acz nie urywających poszczególnych części ciała. jasne, mają wady, ale zarzucanie im luk w fabule, to trochę jak zarzucanie "supernatural", że bracia winchester jeszcze żyją, bo to przecież nierealistyczne.
polecam, ale najlepiej bez nastawiania się na boską lekturę. po prostu, jest to przyzwoite, letnie czytadło. a autora należy obserwować, bo ma potencjał na pisanie niezłych rzeczy.
ps. redakcja/ korekta książki woła o pomstę do nieba

jeśli czytelnik przyjmie odpowiednią perspektywę, to ta książka, jest bardzo miłą pozycją na lato, gdzie nie ma siły na czytanie skomplikowanych wielowątkowych historii. podlewski operuje językiem gawędziarskim, więc czyta się ten zbiór opowiadań dosyć szybko. ponadto sam zamysł, już w swoim koncepcie, jest zabawny, a autor miejscami umie podkreślić absurd sytuacji, w jakie...