Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przy każdym jednym opowiadaniu siedziałam z rozdziawioną mordą i do dzisiaj nie mogę się otrząsnąć w wrażenia, jakie na mnie wywołały. Przygnębiające, inspirujące, trzymające w napięciu i świetnie napisane. Dick to więcej, niż tylko proste, rozrywkowe science fiction. Dick to styl życia.

Przy każdym jednym opowiadaniu siedziałam z rozdziawioną mordą i do dzisiaj nie mogę się otrząsnąć w wrażenia, jakie na mnie wywołały. Przygnębiające, inspirujące, trzymające w napięciu i świetnie napisane. Dick to więcej, niż tylko proste, rozrywkowe science fiction. Dick to styl życia.

Spodziewałam się czegoś bardziej powalającego po panu Barkerze, więc byłam trochę rozczarowana - ale to wciąż solidna powieść fantasy.

Spodziewałam się czegoś bardziej powalającego po panu Barkerze, więc byłam trochę rozczarowana - ale to wciąż solidna powieść fantasy.

Gdy to czytałam, przez tydzień chodziłam przygnębiona.

Gdy to czytałam, przez tydzień chodziłam przygnębiona.

Do dzisiaj płaczę przy tym tomie, wyję jak zarzynane cielę. Cała seria jest depresyjna, ale to jest tej depresyjności apogeum.

Do dzisiaj płaczę przy tym tomie, wyję jak zarzynane cielę. Cała seria jest depresyjna, ale to jest tej depresyjności apogeum.

Dużą zaletą tej powieści jest to, że skończyła się zanim zdążyła się znudzić (i zanim cokolwiek zaczęło się dziać). Może i jest mniej rzygawa niż wszystkie zmierzchy i zaćmienia i inne fazy księżyca, ale nie znaczy to, że jest od nich lepsza. Bardzo nijaka i bardzo nieciekawa.

Dużą zaletą tej powieści jest to, że skończyła się zanim zdążyła się znudzić (i zanim cokolwiek zaczęło się dziać). Może i jest mniej rzygawa niż wszystkie zmierzchy i zaćmienia i inne fazy księżyca, ale nie znaczy to, że jest od nich lepsza. Bardzo nijaka i bardzo nieciekawa.

Wszyscy byli dobrzy i prawi, a i tak czytało się zadziwiająco przyjemnie. Jest w niej coś ponadczasowego, mimo że dla współczesnego czytelnika może wydawać się naiwna.

Wszyscy byli dobrzy i prawi, a i tak czytało się zadziwiająco przyjemnie. Jest w niej coś ponadczasowego, mimo że dla współczesnego czytelnika może wydawać się naiwna.

Książka była mi bardzo polecana i bardzo się rozczarowałam. Jak na powieść za dużo ruchania z którego nic nie wynikało, jak na książkę o ruchaniu za dużo smętnego biadolenia z którego wynikało równie mało.

Książka była mi bardzo polecana i bardzo się rozczarowałam. Jak na powieść za dużo ruchania z którego nic nie wynikało, jak na książkę o ruchaniu za dużo smętnego biadolenia z którego wynikało równie mało.

Moja ulubiona książka z cyklu o Ani, bo sposób w jaki opisywała życie studenckie do dzisiaj wywołuje we mnie uśmiech rozczulenia. I jakież było moje rozczarowanie kiedy okazało się, że studia w prawdziwym życiu zupełnie się do tej fantazji nie umywają.

Moja ulubiona książka z cyklu o Ani, bo sposób w jaki opisywała życie studenckie do dzisiaj wywołuje we mnie uśmiech rozczulenia. I jakież było moje rozczarowanie kiedy okazało się, że studia w prawdziwym życiu zupełnie się do tej fantazji nie umywają.

Najwyraźniej wystarczy, żeby książka rozckliwiała się nad umierającymi dziećmi, żeby zdobyć sobie miano arcydzieła. Naiwna, smutna i nudna. Żeruje na najprymitywniejszych ludzkich instynktach opieki nad potomstwem i strachu przed nieuniknionym. Zbiorowa histeria. Przesiąknięta fałszem.

Wolałabym nosić włosienicę i biczować się pokrzywą, niż przebrnąć przez nią jeszcze raz.

Najwyraźniej wystarczy, żeby książka rozckliwiała się nad umierającymi dziećmi, żeby zdobyć sobie miano arcydzieła. Naiwna, smutna i nudna. Żeruje na najprymitywniejszych ludzkich instynktach opieki nad potomstwem i strachu przed nieuniknionym. Zbiorowa histeria. Przesiąknięta fałszem.

Wolałabym nosić włosienicę i biczować się pokrzywą, niż przebrnąć przez nią jeszcze raz.

Do dzisiaj jestem przekonana, że to jedna, wielka, zagmatwana metafora na odkrywanie w sobie geja.

Do dzisiaj jestem przekonana, że to jedna, wielka, zagmatwana metafora na odkrywanie w sobie geja.

Czytałam i płakałam. Taka była zła. Doczytałam do końca wyłącznie dlatego, że akurat czułam wielką potrzebę emocjonalnego samobiczowania.

Czytałam i płakałam. Taka była zła. Doczytałam do końca wyłącznie dlatego, że akurat czułam wielką potrzebę emocjonalnego samobiczowania.

Cudownie plebejskie opowiadania o wioskowych boneciarzach i ich totumfackich. W sam raz na leniwe popołudnia, do filiżanki herbaty i konfitury.

Cudownie plebejskie opowiadania o wioskowych boneciarzach i ich totumfackich. W sam raz na leniwe popołudnia, do filiżanki herbaty i konfitury.

Książka, którą przeczytałam wyłącznie dlatego, żebym teraz mogła narzekać na fatalny gust dzisiejszej młodzieży.

Książka, którą przeczytałam wyłącznie dlatego, żebym teraz mogła narzekać na fatalny gust dzisiejszej młodzieży.