Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejny kryminał popełniony przez pana Cwirleja, w którym wątek kryminalny zajmuje jedynie 2/3 treści, reszta to poltyczna agitacja przeciwko aktualnemu rządowi.
Uwielbiam jego powieści milicyjne, ale taką solidną dawkę polit propagandy w pozycjach z naszych czasów, przełkną jedynie miłośnicy opozycji i chyba dla nich książka jest napisana.
Ja osobiście mam dość polityki i sięgając po kryminał chciałabym po prostu dobrze się zabawić.

Kolejny kryminał popełniony przez pana Cwirleja, w którym wątek kryminalny zajmuje jedynie 2/3 treści, reszta to poltyczna agitacja przeciwko aktualnemu rządowi.
Uwielbiam jego powieści milicyjne, ale taką solidną dawkę polit propagandy w pozycjach z naszych czasów, przełkną jedynie miłośnicy opozycji i chyba dla nich książka jest napisana.
Ja osobiście mam dość polityki i...

Sięgając po kryminał oczekuję ciekawej zagadki i jej rozwiązania, wartkiej opowieści, barwnego języka. Po prostu dobrej zabawy. Jeśli w historii znajdą się bohaterowie, których polubię to tym bardziej jestem zachęcona do sięganie po powieści danego autora.
Takie były dotychczas książki pisane przez p. Ćwirleja. Bardzo lubię cykl o milicji PRLu, a także kolejny cykl z lat międzywojennych. Humor, barwny język, sympatyczni bohaterowie, nawet ci, mający na bakier z prawem.
Tymczasem najnowsza powieść sprawia wrażenie, jakby opowieść była tłem do snucia poglądów politycznych i religijnych autora.
Co my tu mamy:
Naiwnych staruszków nagminnie słuchająch Radia Maryja, w kontrze do dzielnej babci Matyldy, byłej milicjantki, która wyśmiewa się z Boga, wiary i podaje (bardzo nierzetelne) pochodzenie wierzeń chrześcijańskiej.
Mamy porównanie imienia Jarosława z Adolfem i życzenie, aby to imię było równie przeklęte przez naród, gdy się ten (naród) w końcu opamięta..
Mamy promocję Jurka Owsiaka i nienawiść do kleru.
Autor co chwilę zatrzymuje akcję, żeby ustami swoich bohaterów przekazać nam swoje przemyślenia i umoralniania.
A sama akcja? Cóż, Agatha Christie to to nie jest. Historia przewidywalna i niezaskakująca.
Z dobrego starego Cwirleja został tylko barwny język, dzięki któremu mimo wszystko dobrze się czyta.
Nie kupię więcej serii o Marcinie i Matyldzie, odradzam chyba, że połączy Cię z autorem nienawiść do partii i kleru. Ja tam wolę za swoje pieniądze czytać kryminał, a nie moralitet.

Sięgając po kryminał oczekuję ciekawej zagadki i jej rozwiązania, wartkiej opowieści, barwnego języka. Po prostu dobrej zabawy. Jeśli w historii znajdą się bohaterowie, których polubię to tym bardziej jestem zachęcona do sięganie po powieści danego autora.
Takie były dotychczas książki pisane przez p. Ćwirleja. Bardzo lubię cykl o milicji PRLu, a także kolejny cykl z lat...

Zawsze kochałam książki Marian Keyes, ale w tej już po bandzie jest lokowane LGBT ( w jednej powieści, dwa homoseksualne małżeństwa z dziećmi urodzonym przez surogatki to naprawdę przesada), aborcja, zdrady. Zastanawiam się, czy wydawca zamawiając powieść daje target pisarce: Marian, w 3 kolejnych książkach ma się znaleźć jeden afroirlandczyk, 3 gejów, 4 małżeństwa jednopłciowe z dziećmi itd. i Marian musi się wyrobić z planem, więc w związku z tym, ładuje wszystko do jednej powieści.
Tematy ważne, ale tutaj mamy przesyt. Oczywiście, innym się to może podobać, ale dla mnie jest to natrętna indoktrynacja.

Zawsze kochałam książki Marian Keyes, ale w tej już po bandzie jest lokowane LGBT ( w jednej powieści, dwa homoseksualne małżeństwa z dziećmi urodzonym przez surogatki to naprawdę przesada), aborcja, zdrady. Zastanawiam się, czy wydawca zamawiając powieść daje target pisarce: Marian, w 3 kolejnych książkach ma się znaleźć jeden afroirlandczyk, 3 gejów, 4 małżeństwa...

Nie można się oderwać, przeczytałam trzy tomy jednym tchem

Nie można się oderwać, przeczytałam trzy tomy jednym tchem

Od jakiegoś czasu czytam książki o światach opanowanych przez Zombie. World War Z, Apokalipsa Z czy Przegląd Końca Świata. Teraz przeczytałam Szczury Wrocławia - szczególnie zainteresowana jako wrocławianka, a takze jako jedna z ginących na kartach powieści. Przeczytałam i nie rozczarowałam się.
Są książki, na których kolejną część czekam z niecierpliwością i książka Roberta Szmidta do nich należy. Prawdą jest, że w powieści jest opisana prawie wyłącznie zagłada miasta i liczne opisy śmierci postaci - mieszkańców Wrocławia. Ale opisane to jest ciekawie, intrygująco, w dodatku nie na próżno tytuł tomu to Chaos - czyli musi być chaos i ogólne zamieszanie. Nie miej mam nadzieję, że tych kilku ocalałych bohaterów książki będzie miało rozbudowany wątek w kolejnym tomie i będziemy mogli się z nimi bliżej zapoznać. Oby tak było Autorze, bo zaprzyjaźniłam się z Dominiką, Sławkiem - mózgiem Wrocławia, Konofołem i innymi, którzy dotrwali żwyi do końca I tomu. Ciekawym przeżyciem było również sprawdzanie na FB jak naprawdę wyglądają postaci występujące w powieści. Polecam i myślę, książka Roberta Szmidta nie ustępuje jakością tytułom wymienionym na wstępie.

Od jakiegoś czasu czytam książki o światach opanowanych przez Zombie. World War Z, Apokalipsa Z czy Przegląd Końca Świata. Teraz przeczytałam Szczury Wrocławia - szczególnie zainteresowana jako wrocławianka, a takze jako jedna z ginących na kartach powieści. Przeczytałam i nie rozczarowałam się.
Są książki, na których kolejną część czekam z niecierpliwością i książka...