Zofia Bogusławska

Przeczytanie „Dziewczynki z przewozu” podczas urlopu w Polsce poleciła mi Mama (jak zwykle J). Widziałam tę książkę na półce w domu od lat, ale jakoś nigdy nie przykuła mojej uwagi. W końcu jednak zdecydowałam się po nią sięgnąć. Czy się opłaciło? Zapraszam do lektury. Akcja powieści, wydanej po raz pierwszy w 1930 r., toczy się na Ziemi chełmińsko-dobrzyńskiej niedługo po zakończeniu I wojny światowej. Anielka Borucka wraz z ojcem wprowadza się do należącego do niego majątku, zagrabionego przez okupantów w czasie wojny. Opuszczony, zniszczony budynek stopniowo przeradza się w przytulny i ciepły dom, a dziewczynka powoli odnajduje się w nowej rzeczywistości. Pewnego dnia odkrywa stary kuferek, a w nim zagadkowy złoty łańcuszek z niebieskim krzyżykiem. Wkrótce potem miejscowy żebrak wyjawia jej pewną tajemnicę... „Dziewczynka z Przewozu” to książka typowo dziewczęca. Chwilami przypominała mi „Dzieci z Bullerbyn”, choć nie da się nie zauważyć, że autorka inspirowała się przede wszystkim „Anią z Zielonego Wzgórza” L. Maud-Montgomery. Analogii jest naprawdę sporo – podobne są losy dziewczynek, ich szkolne perypetie, przyjaźnie, zachowanie, a nawet tytuły obu książek. Historia Anielki opisana jest jednak w nieco inny sposób, a fakt umieszczenia akcji na ziemiach polskich pozwala na wprowadzenie kilku wątków historyczno-patriotycznych. Na pełną recenzję zapraszam na bloga: http://ksiazkowepowroty.blogspot.com/2017/04/zofia-bogusawska-dziewczynka-z-przewozu.html