Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Myślałem o samobójstwie. Powstrzymywało mnie tylko to, że nikt, absolutnie nikt nie wzruszy się moją śmiercią, że w śmierci będę jeszcze bardziej samotny niż w życiu.

Myślałem o samobójstwie. Powstrzymywało mnie tylko to, że nikt, absolutnie nikt nie wzruszy się moją śmiercią, że w śmierci będę jeszcze bar...

We wczesnej młodości byłem marzycielem; lubiłem pieścić na przemian to ponure, to tęczowe obrazy, które malowała mi moja niespokojna i chciwa wyobraźnia. Ale co mi z tego pozostało? Tylko znużenie jak po nocnej walce ze zmorą i mętne wspomnienia, pełne żalu. W tej bezpłodnej walce wyczerpałem i żar duszy, i hart woli, niezbędne dla prawdziwego życia; wkroczyłem w to życie, przeżywszy je już w myśli, i ogarnęła mnie nuda i obrzydzenie, jak tego, kto czyta liche naśladownictwo dawno mu znanej książki

We wczesnej młodości byłem marzycielem; lubiłem pieścić na przemian to ponure, to tęczowe obrazy, które malowała mi moja niespokojna i chciw...

Jakieś trzy lata temu, Mikołaj Stiepanowicz chyba pamięta, wypadło mi wygłaszać taki wykład. Gorąco, duszno, mundur ciśnie pod pachami - nic, tylko umrzeć! Mówię pół godziny, godzinę, półtorej, dwie godziny... «No, myślę, chwała Bogu, zostało jeszcze dziesięć stron". A pod koniec były u mnie takie cztery stronice, które można było w ogóle pominąć i zamierzałem je opuścić. Ale, proszę sobie wyobrazić, spojrzałem mimochodem przed siebie i widzę: w pierwszym rzędzie siedzi jakiś generał ze wstęgą i obok niego archijerej. Nieboracy skostnieli z nudów, wybauszają oczy, żeby nie zasnąć, a jednak mimo to starają się wyrażać na swych twarzach zainteresowanie i robią minę jakby wszystko rozumieli i nawet im się podobało. No, myślę, skoro się podoba, no to macie! Na złość! I przeczytałem im wszystkie cztery stronice.

Jakieś trzy lata temu, Mikołaj Stiepanowicz chyba pamięta, wypadło mi wygłaszać taki wykład. Gorąco, duszno, mundur ciśnie pod pachami - nic...

W tym morzu zła, głupstw, niepewności i zwątpień, jakim jest istnienie, jedna rzecz jest warta życia, niewątpliwa, mocna jak śmierć – to miłość. Nic nie ma poza nią...

W tym morzu zła, głupstw, niepewności i zwątpień, jakim jest istnienie, jedna rzecz jest warta życia, niewątpliwa, mocna jak śmierć – to mił...

Czyń SOBIE samemu tak, jak samym SOBIE czyniliby inni.

Czyń SOBIE samemu tak, jak samym SOBIE czyniliby inni.

Między nadludzkim i nieludzkim niewiele mam miejsca, by być ludzkim. Dziękuję Ci, miła i urocza Hwi, za tę odrobinę miejsca.

Między nadludzkim i nieludzkim niewiele mam miejsca, by być ludzkim. Dziękuję Ci, miła i urocza Hwi, za tę odrobinę miejsca.