Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam niedawno, że ulubioną książką Anny Todd jest "Pięćdziesiąt twarzy Greya". Dlaczego po przeczytaniu jej powieści w ogóle mnie to nie dziwi? Momentami podobieństwo między tymi dwiema pozycjami jest ogromne i w pewnym stopniu nużące. Spodziewałam się o wiele więcej od tak rozsławionej książki, jaką jest "After". Mnóstwo kłótni, mnóstwo wątków, które nie mają żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości i są wręcz komiczne, mnóstwo powtarzających się zwrotów i irytujących zachowań bohaterów. Na samą myśl, że jest kolejnych 5 części, poczułam mdłości. Ile można? Dałam tak "wysoką" notę, bo muszę przyznać, że początkowo książka bardzo mnie wciągnęła, ale nic poza tym. Uraziłabym wiele innych powieści, gdyby własnie tej dała chociaż jedną gwiazdkę więcej.

Przeczytałam niedawno, że ulubioną książką Anny Todd jest "Pięćdziesiąt twarzy Greya". Dlaczego po przeczytaniu jej powieści w ogóle mnie to nie dziwi? Momentami podobieństwo między tymi dwiema pozycjami jest ogromne i w pewnym stopniu nużące. Spodziewałam się o wiele więcej od tak rozsławionej książki, jaką jest "After". Mnóstwo kłótni, mnóstwo wątków, które nie mają...

Biorąc pod uwagę fakt, że jest to historia prawdziwa, można by znacznie bardziej wykorzystać tę książkę, do pokazania emocji bohaterki, które pomogłyby zrozumieć niektórym czytelnikom, co tak naprawdę niosła za sobą wojna. Natomiast tutaj autor skupił się bardziej na faktach niż na tworzeniu postaci i budowaniu więzi z odbiorcą tekstu. Przez to dramat,jaki przeżyła Rosie, wydaje się być po prostu kolejną historią dziewczyny o żydowskim pochodzeniu, która trafiła do obozu. Sam pomysł przedstawienia światu postaci Rosie- świetny, ale wykonanie średnio mi się podoba.

Biorąc pod uwagę fakt, że jest to historia prawdziwa, można by znacznie bardziej wykorzystać tę książkę, do pokazania emocji bohaterki, które pomogłyby zrozumieć niektórym czytelnikom, co tak naprawdę niosła za sobą wojna. Natomiast tutaj autor skupił się bardziej na faktach niż na tworzeniu postaci i budowaniu więzi z odbiorcą tekstu. Przez to dramat,jaki przeżyła Rosie,...

Ta książka sprawiła, że umierałam z niepokoju, płakałam, śmiałam się i nauczyłam wielu rzeczy. Prawdziwa historia, która dosłownie zapiera dech. Nie wiem, czy trzeba dodawać cokolwiek.
Gdyby ktoś chciał, to jest ekranizacja i film również polecam.

Ta książka sprawiła, że umierałam z niepokoju, płakałam, śmiałam się i nauczyłam wielu rzeczy. Prawdziwa historia, która dosłownie zapiera dech. Nie wiem, czy trzeba dodawać cokolwiek.
Gdyby ktoś chciał, to jest ekranizacja i film również polecam.