Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę czytałam kilkanaście lat temu w drugiej klasie i pamiętam, że wówczas zakochałam się w niej od pierwszej strony! Pamiętam, że wypożyczyłam z biblioteki szkolnej wydanie z niebieską okładką - to jedna z tych, które pozostaną mi w pamięci chyba do końca życia! Była to też oczywiście pierwsza lektura szkolna, jaka przypadła mi do gustu. Teraz przyszedł czas ją odświeżyć i sprawdzić, czy po tylu latach nadal tak samo zachwyca.

Z nieukrywaną radością stwierdzam, że nadal tak jest! Co prawda od dawna nie jestem już dzieckiem, ale i tak miałam ochotę wybrać się z dziećmi z Bullerbyn na ryby, pobawić się w jaskini czy na łące albo zajmować zwierzętami. ;)

Mimo że Lisa, Lasse, Bosse, Britta, Anna i Olle muszą na co dzień pomagać rodzicom w obowiązkach - wydoić krowy, nakarmić owce, pomóc przy sianie czy zrobić zakupy - to ich życie jest tak naprawdę bardzo beztroskie i wesołe. Radość sprawia im najmniejsza rzecz, nie potrzebują wyszukanych zabawek by świetnie się bawić - wystarczy im jedynie wyobraźnia, by pogrzebacz zamienił się w miotłę do latania, a szałas w kryjówkę piratów. :)

Bullerbyn to wprawdzie malutka, odcięta od większego świata wioska, ale bynajmniej nie jest tam nudno ani jednostajnie - jest tam zawsze wesoło, jak mówi Lisa, i trudno się z nią nie zgodzić. :)

Cudowna książka <3

Książkę czytałam kilkanaście lat temu w drugiej klasie i pamiętam, że wówczas zakochałam się w niej od pierwszej strony! Pamiętam, że wypożyczyłam z biblioteki szkolnej wydanie z niebieską okładką - to jedna z tych, które pozostaną mi w pamięci chyba do końca życia! Była to też oczywiście pierwsza lektura szkolna, jaka przypadła mi do gustu. Teraz przyszedł czas ją...

Otrzymałam tę książkę na zakończenie 1 lub 2 klasy i od razu zabrałam się za czytanie. Od tamtego czasu przeczytałam ją kilka razy. Bardzo ciekawa opowieść z morałem dla dzieci. Najbardziej śmieszył mnie chyba Pan Beksa. :)

Otrzymałam tę książkę na zakończenie 1 lub 2 klasy i od razu zabrałam się za czytanie. Od tamtego czasu przeczytałam ją kilka razy. Bardzo ciekawa opowieść z morałem dla dzieci. Najbardziej śmieszył mnie chyba Pan Beksa. :)