Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Link do całej recenzji >>> http://lovelybookprincess.blogspot.com/2016/10/szostka-wron-six-of-crows-leigh-bardugo.html#more

Znacie ten moment kiedy czytając książkę jedyne co jesteście w stanie o niej powiedzieć to: "TA KSIĄŻKA JEST TAKA ŚWIETNA, O MÓJ BOŻE". Ja miałam tak z Szóstką Wron. I nadal mam. Nie jestem w stanie opisać tej książki, tak aby ktoś nie uznał, że jestem szurnięta. Mam ochotę godzinami rozpływać się nad fabułą, bohaterami i właściwie wszystkim co jest z nią związane. (Rzecz w tym, że wiedziałam, że ta książka mi się spodoba, ale nie spodziewałam się, że będę łaziła po pokoju i mówiła sama do siebie, bo chwilami po prostu nie mogłam usiedzieć w miejscu).

ostrzegam: próbowałam być krytyczna, chociaż troszkę - ale nie potrafię, bo całkowicie fangirluję na samą myśl o tej książce ♥

Przestępczy geniusz Kaz Brekker otrzymuje ofertę wzbogacenia się ponad wszelkie wyobrażenie – wystarczy w tym celu wykonać zadanie, która z pozoru wydaje się niewykonalne:
– włamać się do niesławnego Lodowego Dworu (niezdobytej wojskowej twierdzy)
– uwolnić zakładnika (a ten może rozpętać magiczne piekło, które pochłonie cały świat)
– przeżyć dostatecznie długo, żeby odebrać nagrodę (i ją wydać)
Kaz potrzebuje ludzi wystarczająco zdesperowanych, żeby wraz z nim podjęli się tej samobójczej misji, oraz dostatecznie niebezpiecznych, żeby ją wypełnili. Wie, gdzie ich szukać. Szóstka najbardziej niebezpiecznych wyrzutków w mieście – razem mogą być nie do zatrzymania. O ile wcześniej nie pozabijają się nawzajem.

– Jeśli pan zawiedzie, świat zapłaci za to ogromnym cierpieniem. – Och, będzie jeszcze gorzej, Van Eck. Jeśli zawiodę, nie dostanę wypłaty.

Uwielbiam to, że główne postacie Szóstki Wron to "ci źli" - totalne szumowiny: złodzieje, mordercy i po prostu osobniki spod ciemnej gwiazdy. Postacie wykreowane w taki sposób, że niemal namacalne, niby egoistyczne i bez skrupułów, ale jednak z pewnością takie, które zapadają w pamięć i stają się bliskie naszemu sercu. Każde z nich ma swoją ciemną przeszłość. Każde z nich chce lepszej przyszłości.

Kaz Brekker to diabelnie inteligentny siedemnastolatek – jeden z najbardziej znanych przestępców w Ketterdamie, nieco mrocznej i niebezpiecznej stolicy Kerchu, który otrzymuje ofertę wzbogacenia się ponad wszelkie wyobrażenie. Jest dość nieprzewidywalny, tak jak cała ta powieść – nigdy nie jesteśmy w stanie stwierdzić co jeszcze autorka ma w zanadrzu. To właśnie Kaz skradł me serce, ale co z Inej, Jesperem, Niną ta dziewczyna wymiata, Wylanem i Matthiasem? Nie mogę wybrać jednej osoby. Tak naprawdę kocham ich wszystkich.

– W jaki sposób najłatwiej ukraść człowiekowi portfel? – Przyłożyć mu nóż do gardła? – zapytała Inej. – Pistolet do głowy? – powiedział Jesper. – Wrzucić mu truciznę do kubka? – zaproponowała Nina. – Wszyscy jesteście okropni – obruszył się Matthias. Kaz przewrócił oczami. – Najłatwiej ukraść człowiekowi portfel, mówiąc mu, że zamierzacie ukraść mu zegarek.

Styl pisania Leigh Bardugo wręcz idealnie pasuje do wykreowanego przez nią świata. Opisy, które nam serwuje są niezwykle barwne, szczegółowe i bardzo realistyczne, również brutalne, co jeszcze bardziej do mnie przemawia... O, i cięty język bohaterów! To jedna z najlepszych rzeczy w tej książce. Narracja trzecioosobowa podzielona na sześć różnych postaci to nie lada wyzwanie, a jednak autorka poradziła sobie wspaniale. Naprawdę odwaliła kawał dobrej roboty pisząc Szóstkę Wron - sam pomysł na fabułę, przedstawiony świat, kreacja bohaterów, zwroty akcji... to wszystko złożyło się na tę genialną książkę, od której nie sposób się oderwać! w dodatku jest tak pięknie wydana, że o Boże, godzinami mogę ją obserwować/dotykać/wąchać hahaha brzmię jak psychopatka.

Bardzo podoba mi się to, że wątek miłosny, który tutaj się pojawia i czasem doprowadza mnie do białej gorączki (w dobrym sensie, o Boże znowu zaczęłam fangirlować) jest bardzo subtelny, a fabuła nie jest mu całkowicie poświęcona. To przede wszystkim naładowana akcją, tajemnicza, nieco brutalna, wypełniona wspaniale wykreowanymi postaciami, inteligentna opowieść o niemożliwym napadzie.

P O L E C A M

Link do całej recenzji >>> http://lovelybookprincess.blogspot.com/2016/10/szostka-wron-six-of-crows-leigh-bardugo.html#more

Znacie ten moment kiedy czytając książkę jedyne co jesteście w stanie o niej powiedzieć to: "TA KSIĄŻKA JEST TAKA ŚWIETNA, O MÓJ BOŻE". Ja miałam tak z Szóstką Wron. I nadal mam. Nie jestem w stanie opisać tej książki, tak aby ktoś nie uznał, że...

Sny mogą być odzwierciedleniem naszych najskrytszych marzeń.
Liv Silver zawsze przywiązywała dużą wagę do snów. Potrafiła świadomie śnić i w pełni kontrolować swoje sny. Kiedy wraz z mamą, młodszą siostrą Mią, opiekunką Lottie i Księżniczką Buttercup (psem sferycznym) po raz kolejny się przeprowadza - tym razem do deszczowego Londynu - odkrywa, że sny mogą być jeszcze bardziej zaskakujące i dziwniejsze, niż myślała. Tajemnicze zielone drzwi z klamką w kształcie jaszczurki, gadające kamienne posągi i niania z tasakiem ukryta w schowku na miotły, to nic w porównaniu z tym, co śni się jej później - czterech chłopaków, których poznała pierwszego dnia w nowej szkole oraz rytuał w środku nocy. Co więcej, kiedy Liv spotyka się z nimi na jawie, odnosi dziwne wrażenie, że chłopcy wiedzą o niej więcej niż powinni. Tak jakby śnili ten sam sen co ona...

Nie ukrywam, że czekałam na premierę tej książki i byłam bardzo podekscytowana, gdy w końcu dostałam ją w swoje ręce.
Liv prowadzi życie na walizkach. W ciągu ośmiu lat przeprowadzała się sześć razy. A to oznacza, że mieszkała w sześciu różnych krajach na czterech różnych kontynentach, sześć razy rozpoczynała wszystko od nowa w szkole, sześć razy nawiązywała nowe przyjaźnie i sześć razy się żegnała. Została profesjonalistką w pakowaniu się i rozpakowywaniu. Właśnie ze względu na zawód swojej mamy, ona, jej młodsza siostra Mia i przesympatyczna niemiecka niania Lottie bez przerwy się przeprowadzają. Tym razem pada na Anglię. Mają zamieszkać w swoim wymarzonym, uroczym domku na peryferiach, ale zamiast tego lądują w Londynie i, jakby tego było mało, następuje zmiana planów - mama oświadcza zdumionym dziewczynom, że wkrótce zamieszkają z jej nowym chłopakiem, Ernestem-mój-charakter-dokładnie-odpowiada-mojemu-do-porzygania-konserwatywnemu-nazwisku-Spencerem i dwójką jego nastoletnich dzieci - Florence i Graysonem. A i na dokładkę Liv śni o czterech chłopakach, których poznała pierwszego dnia w nowej szkole oraz o jakimś przedziwnym rytuale w środku nocy. Co więcej, kiedy dziewczyna spotyka się z nimi na jawie, odnosi dziwne wrażenie, że chłopcy wiedzą o niej więcej niż powinni. Tak jakby śnili ten sam sen co ona...
"Oczywiście zdawałam sobie sprawę, że ludzie po czterdziestce mają prawo do spełnionego życia miłosnego, ale czy mama nie mogła z tym zaczekać, aż dorośniemy? Kilka lat w jedną czy w drugą stronę nie zrobiłoby jej różnicy. A skoro już koniecznie chciała być z panem Zmiana Planów, to czy nie wystarczyłby im związek weekendowy? Musiała od razu wywracać do góry nogami całe nasze życie? Nie mogła przynajmniej zapytać nas o zdanie?"
Główna bohaterka to niezwykle sympatyczna miłośniczka tajemnic i Sherlocka Holmesa z niezłym poczuciem humoru. Nie da sobie w kasze pluć, jest ciekawska i nic nie powstrzyma ją przed poznaniem prawdy. Kiedy myślę o jej postaci to na mojej twarzy mimowolnie pojawia się uśmiech, bo w jakiś sposób Liv przypomina mi samą siebie. Bardzo polubiłam również jej młodszą siostrę Mię ta mała rozpiernicza system, czarującego Henry'ego, zabawnego Jaspera, tajemniczego Arthura i nowego, przyszywanego brata Graysona.
Jak dotąd nie spotkałam się z podobną historią, więc jeśli chodzi o oryginalność, moim zdaniem Kerstin Gier poradziła sobie świetnie. Bardzo spodobał mi się motyw świadomych snów, a przedstawienie ich w formie niekończącego się korytarza drzwi do snów innych to naprawdę nietuzinkowy pomysł. Momentami jednak odnosiłam wrażenie, że historia jest nieco infantylna - fakt książka jest przeznaczona dla młodzieży, jednakże coś mi nie pykło, ale w ostateczności to jedyna wada jaką mogłam w niej znaleźć. Myślę, że najbardziej wyczerpujące odpowiedzi na nasze pytania otrzymamy w finałowym tomie, tak jak stało to się w Trylogii Czasu.
"Nigdzie nie można poznać człowieka lepiej niż w jego snach i nigdzie nie można dowiedzieć się więcej o jego słabościach i tajemnicach."
Autorka zabiera czytelnika w niesamowitą podróż po krainie snów. Pomimo, że nie jest to nic wybitnego, Kerstin stworzyła bardzo lekką i przyjemną, powieść z dreszczykiem, która ma w sobie to coś, co nie pozwala nam się od niej oderwać. Z pewnością sięgnę po kolejne części - drugi tom już we wrześniu!
I na koniec, coś o czym koniecznie chciałam wspomnieć to oprawa graficzna tej książki - fenomenalna, przepiękna i zapierająca dech w piersiach. Naprawdę, wydawnictwo Media Rodzina spisało się na medal wydając tę powieść. Twarda oprawa, duża i wygodna czcionka, oryginalna okładka z posrebrzanymi detalami i śliczne ornamenty zdobiące strony - cud, miód, po prostu perfekcja.
Gorąco polecam osobom, które zakochały się w Trylogii Czasu lub mają zamiar po nią sięgnąć!

Sny mogą być odzwierciedleniem naszych najskrytszych marzeń.
Liv Silver zawsze przywiązywała dużą wagę do snów. Potrafiła świadomie śnić i w pełni kontrolować swoje sny. Kiedy wraz z mamą, młodszą siostrą Mią, opiekunką Lottie i Księżniczką Buttercup (psem sferycznym) po raz kolejny się przeprowadza - tym razem do deszczowego Londynu - odkrywa, że sny mogą być jeszcze...

Dziewiętnastoletnia Feyra jest jedynym żywicielem rodziny, tuż po tym jak jej ojciec traci majątek i jest niezdolny do podjęcia się jakiejkolwiek pracy. Aby uratować siostry, ojca i siebie samą przed śmiercią głodową, Feyra zostaje łowczynią. Podczas jednego z polowań zapuszcza się w pobliże muru, który oddziela ludzkie ziemie od Prythianu - krainy zamieszkanej przez rasę obdarzonych magią i śmiertelnie niebezpiecznych istot fae - i zabija ogromnego wilka... wilka, pod którego postacią ukrywał się ktoś, kogo nie powinna była zabijać... Wkrótce w drzwiach jej chaty staje pochodzący z wysokiego rodu Tamlin w postaci złowrogiej bestii, żądając zadośćuczynienia za ten czyn. Łowczyni ma dwie opcje - albo zginie na miejscu, albo uda się razem z nim do krainy pełnej magii i zamieszka na jego dworze.

"Nie wstydź się nawet przez chwilę robienia tego, co przynosi ci radość."

W Szklanym Tronie Sarah wprowadza fae jako wątek poboczny, jednak Dwór Cierni i Róż całkowicie jest poświęcony tym magicznym, potężnym istotom. Muszę po raz kolejny podkreślić jej talent do splatania wątków, tworzenia niesamowitych wielowymiarowych postaci i barwnych realistycznych światów, które przyciągają do siebie niczym magnes.

Feyra jest bohaterką, której nigdy nie było łatwo. Musiała złożyć przysięgę umierającej matce, że zrobi wszystko, aby zapewnić byt swojej rodzinie i chronić ją przed niebezpieczeństwem. Jako najmłodsza z sióstr nie otrzymała wystarczającego wykształcenia, aby płynnie czytać czy pisać. Była jedyną osobą, która była w stanie zapewnić jakiekolwiek pożywienie dla swojej rodziny.
Feyra jest rozsądna, nie jest płytka i nie podąża ślepo za swoimi emocjami ani za uczuciem, które rodzi się między nią a Tamlinem. Nie skupia się tylko na swojej tragicznej przeszłości, ani obecnej sytuacji, tylko stara się rozwijać swoje pasje i urozmaicać czas na Dworze Wiosny. Z pewnością nie jest idealna, zdarza jej się popełniać złe decyzje, ale to sprawia, że jest realistyczna.
Ponadto wszyscy bohaterowie poboczni zostali tak świetnie rozpisani, że każdy z nich ma swój własny charakter i nie ma drugiej takiej samej postaci. Lucien, najlepszy przyjaciel i poseł Tamlina od samego początku zdobył moją sympatię, oczarował mnie przede wszystkim swoim sarkastycznym poczuciem humoru, ciągłymi dowcipami i butą. A Rhysand... Rhysand to mój mąż, okay? Nie jestem w stanie napisać nic więcej. Po. Prostu. Go. Kocham. I. Już.

"- Ponieważ sama nie chciałabym umierać w samotności - powiedziałam, a głos mi się na chwilę załamał, gdy wróciłam wzrokiem do Tamlina i zmusiłam się, aby spojrzeć mu w oczy. - Ponieważ chciałabym, żeby ktoś trzymał moją dłoń do samego końca. I potem jeszcze przez parę chwil. Jest to coś, na co zasługuje każdy, człowiek czy fae."

Dobra ksiązka często przypomina mi rollercoaster i tak też było w tym przypadku - akcja początkowo powoli się rozwijała pozwalając nam przyswoić magiczny świat i wszystko z nim związane, aby potem się rozpędzić i nie zwalniać. Chociaż historia była oparta na znanej baśni i rozwój wydarzeń mógłby wydawać się oczywisty to Sarah J. Maas zadbała o oryginalność powieści i zwroty akcji. Dwór Cierni i Róż jest niesamowitą przygodą dla czytelnika i zostawia niedosyt. Z pewnością sięgnę po następny tom. Zdecydowanie polecam!

Dziewiętnastoletnia Feyra jest jedynym żywicielem rodziny, tuż po tym jak jej ojciec traci majątek i jest niezdolny do podjęcia się jakiejkolwiek pracy. Aby uratować siostry, ojca i siebie samą przed śmiercią głodową, Feyra zostaje łowczynią. Podczas jednego z polowań zapuszcza się w pobliże muru, który oddziela ludzkie ziemie od Prythianu - krainy zamieszkanej przez rasę...