Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę kupiłam w ciemno, przed wyjazdem do Meksyku i muszę powiedzie, że był to bardzo udany zakup!
Książka napisana bardzo rzetelnie, czyta się szybko i lekko, zawiera bardzo dużo przydatnych informacji. Zaczyna się krótką historią a kończy na informacjach praktycznych, sporo się można dowiedzieć o mentalności, kuchni, religii, sztuce, ważnych postaciach ale też co warto zobaczyć. zdecydowanie polecam, nie tylko tym którzy się wybierają do Meksyku

Książkę kupiłam w ciemno, przed wyjazdem do Meksyku i muszę powiedzie, że był to bardzo udany zakup!
Książka napisana bardzo rzetelnie, czyta się szybko i lekko, zawiera bardzo dużo przydatnych informacji. Zaczyna się krótką historią a kończy na informacjach praktycznych, sporo się można dowiedzieć o mentalności, kuchni, religii, sztuce, ważnych postaciach ale też co warto...

Dwa razy podchodziłam do tej książki, jak już zaczęłam czytać, to skończyć nie mogłam, w końcu ją zmordowałam i mogę napisać recenzję.
Jeszcze chyba nigdy autor mnie tak nie drażnił jak Kruszona. Gdyby nie fakt, że nie ma na rynku wielu pozycji o Ugandzie, szybko bym się poddała.
Czytając tą książkę, wytworzyłam sobie obraz autora jako buraka w sandałach i skarpetkach, i reklamówką z Biedrony pełną tanich piw. Dziwię się, że kolega zezwolił na publikację swojego zdjęcia, w końcu został przedstawiony jako śliniący się na widok każdej baby, uwielbiający piwo, whiskey, zielsko burak nr2.
A szkoda, bo można było przeczytać sporo ciekawych informacji o Ugandzie, i dlatego moja ocena jest wyższa niż 0 :)
Myślę, że autor pisząc książki, powinien całkowicie wyłączyć z nich wątki osobiste, bo jest wyjątkowo drażniącym osobnikiem.

Dwa razy podchodziłam do tej książki, jak już zaczęłam czytać, to skończyć nie mogłam, w końcu ją zmordowałam i mogę napisać recenzję.
Jeszcze chyba nigdy autor mnie tak nie drażnił jak Kruszona. Gdyby nie fakt, że nie ma na rynku wielu pozycji o Ugandzie, szybko bym się poddała.
Czytając tą książkę, wytworzyłam sobie obraz autora jako buraka w sandałach i skarpetkach, i...

Gdyby była nagroda nobla w dziedzinie głupoty, autorka na pewno by ją dostała, gdyby posiedziała w Kenii jeszcze rok, na pewno by była świetną kandydatką do nagrody Darwina.
Pomimo tego, że jestem osobą otwartą, odważną, romantyczną, to w mojej głowie się nie mieści, jak można zobaczyć kogoś na ulicy i postanowić że z tą osobą spędzi się resztę życia, rzucić dotychczasowe życie, rodzinę, przyjaciół. Autorka sobie "wychodziła miłość", wychodziła, bo się po prostu przyczepiła do obcego kolesia z którym się nawet nie była w stanie porozumieć, miłości tam też nie zauważyłam, na pewno nie z jego strony, on po prostu nie odgonił bogatej, białej Szwajcarki która się do niego doczepiła.
Styl pisania książki raczej infantylny, ale i autora inteligencją nie błyszczy. Czyta się jednak szybko i w miarę przyjemnie. Dla mnie ta książka jest wartościowa jeszcze z jednego powodu. Sama podróżuję, byłam też w Kenii, zawsze interesują mnie miejsca nie wydeptane przez turystów, autorka pokazuje mentalność Kenijczyków, pozwala też po części odpowiedzieć na pytanie, że jak pomimo miliardów pakowanych w Afrykę, misji humanitarnych i innych form pomocy, jest tam dalej taka bieda.

Gdyby była nagroda nobla w dziedzinie głupoty, autorka na pewno by ją dostała, gdyby posiedziała w Kenii jeszcze rok, na pewno by była świetną kandydatką do nagrody Darwina.
Pomimo tego, że jestem osobą otwartą, odważną, romantyczną, to w mojej głowie się nie mieści, jak można zobaczyć kogoś na ulicy i postanowić że z tą osobą spędzi się resztę życia, rzucić dotychczasowe...