Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z pewnością nie jest to kryminał. To opowieść o życiu. Życiu pewnej społeczności zamieszkującej dolinę otoczoną wrzosowiskami, kamieniołami, zbiornikami wodnymi. Czasami przygladamy się ludziom tam mieszkającym z daleka a czasami z bliska, wręcz wchodzimy im do łóżka. Przemijanie, przemijanie, pory roku przechodzą jedna w drugą płynnie, przyroda uczestniczy w tworzeniu zwartej struktury tej powieści. Są emocje bez emocji. Obserwacja, nie ma dramatu, to przeminie, jak wszystko. Rozstania, powroty, skandal, przestępstwo, choroba, śmierć- wszystko obserwujemy z tym samym dystansem- i to jest odkrywcze, inne. Dostarcza refleksji, ale uspokaja, będzie, co ma być. McGregor jest też świetnym psychologiem. Obserwacje zachowań ludzi, ich oczekiwania, nastawienia i konfrontacje z rzeczywistością i innymi ludźmi jak najbardziej trafione. Jeśli miałabym porównać ją z inną powieścią z moimi podobnymi odczuciami, to przychodzi mi do głowy "Olive Kitteridge" Elizabeth Strout.

Z pewnością nie jest to kryminał. To opowieść o życiu. Życiu pewnej społeczności zamieszkującej dolinę otoczoną wrzosowiskami, kamieniołami, zbiornikami wodnymi. Czasami przygladamy się ludziom tam mieszkającym z daleka a czasami z bliska, wręcz wchodzimy im do łóżka. Przemijanie, przemijanie, pory roku przechodzą jedna w drugą płynnie, przyroda uczestniczy w tworzeniu...