Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza książka "Na jagody" (zupełnie inne wydanie) jaką samodzielnie wypożyczyłam w bibliotece i sama przeczytałam. Była zima, a ja byłam uczennicą pierwszej klasy. Ech...wspomnienia, aż się łezka w oku kręci.

Pierwsza książka "Na jagody" (zupełnie inne wydanie) jaką samodzielnie wypożyczyłam w bibliotece i sama przeczytałam. Była zima, a ja byłam uczennicą pierwszej klasy. Ech...wspomnienia, aż się łezka w oku kręci.

"Bułeczka", to jedna z moich ulubionych książek dzieciństwa. Nie wiem ile razy ją czytałam, na pewno wiele, była pożółkła i "zaczytana", bo odziedziczyłam ją po mojej kuzynce, która wyjechała do Francji. "Bułeczka" zawsze tak samo bawiła mnie i wzruszała. Później czytała ją moja córka i tak samo jak ja pokochała główne bohaterki. Książka przetrwała w mojej biblioteczce do dziś, traktuje ją jako pamiątkę beztroskiego dzieciństwa. Polecam wszystkim mamom, które chcą sprawić radość swoim dzieciom.

"Bułeczka", to jedna z moich ulubionych książek dzieciństwa. Nie wiem ile razy ją czytałam, na pewno wiele, była pożółkła i "zaczytana", bo odziedziczyłam ją po mojej kuzynce, która wyjechała do Francji. "Bułeczka" zawsze tak samo bawiła mnie i wzruszała. Później czytała ją moja córka i tak samo jak ja pokochała główne bohaterki. Książka przetrwała w mojej biblioteczce do...

Tej książki chyba nie trzeba rekomendować ani recenzować. Nie wyobrażam sobie swojej biblioteczki bez niej. Ukochana opowieść o niezwykłej przyjażni psa i chłopca.

Tej książki chyba nie trzeba rekomendować ani recenzować. Nie wyobrażam sobie swojej biblioteczki bez niej. Ukochana opowieść o niezwykłej przyjażni psa i chłopca.

Książka mojego dzieciństwa. Nie wiem ile razy ją przeczytałam, ale pamiętam, że za każdym razem podobała mi się jeszcze bardziej. Była strasznie "zaczytana", pożółkłe kartki, poklejona i taka ukochana.
Pamiętam, że na okładce na czarnym tle była buzia dziewczynki. Nie mam już tej książki, być może pożyczyłam ją komuś i ten ktoś - niestety - nie oddał.

Książka mojego dzieciństwa. Nie wiem ile razy ją przeczytałam, ale pamiętam, że za każdym razem podobała mi się jeszcze bardziej. Była strasznie "zaczytana", pożółkłe kartki, poklejona i taka ukochana.
Pamiętam, że na okładce na czarnym tle była buzia dziewczynki. Nie mam już tej książki, być może pożyczyłam ją komuś i ten ktoś - niestety - nie oddał.

Czytałam w dzieciństwie wiele razy, Pipi stała się niemal moja przyjaciółką, co jakiś czas wypożyczałam te książke z biblioteki i czytałam od początku do końca i zawsze zaśmiewałam się z przygód i szalonych pomysłów Fizi Pończoszanki.

Czytałam w dzieciństwie wiele razy, Pipi stała się niemal moja przyjaciółką, co jakiś czas wypożyczałam te książke z biblioteki i czytałam od początku do końca i zawsze zaśmiewałam się z przygód i szalonych pomysłów Fizi Pończoszanki.

Jedna z najpiękniejszych książek mojego dzieciństwa. Pierwszy raz czytałam ja jako jedną z wielu książek pożyczonych od kochanej Pani B. - żony leśniczego, która miała ogromną bibliotekę i która bardzo chętnie pożyczała mi swoje książki. Czytałam wiele razy, później kupiłam ją swojej córce, którą tak samo losy bohaterki zachwyciły i wzruszyły. Przepiękna i bardzo pouczająca lektura dla młodzieży.

Jedna z najpiękniejszych książek mojego dzieciństwa. Pierwszy raz czytałam ja jako jedną z wielu książek pożyczonych od kochanej Pani B. - żony leśniczego, która miała ogromną bibliotekę i która bardzo chętnie pożyczała mi swoje książki. Czytałam wiele razy, później kupiłam ją swojej córce, którą tak samo losy bohaterki zachwyciły i wzruszyły. Przepiękna i bardzo pouczająca...