Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Większość fanów Kapuścińskiego boi się sięgnąć po książkę “Kapuściński non-fiction” Domosławskiego. A szkoda.
Zamiast opinii przytoczę fragment wywiadu a jej autorem:
Newsweek: Kapuściński “jako reporter nie był neutralny, lecz sam angażował się w finansowane przez Kubę i Sowietów działania partyzanckie, np. w Angoli, gdzie miał w rękach karabin...
Artur Domosławski: – Do tego ostatniego sam się przyznawał, tylko nikt tego nie czytał. O tym, że w Angoli chwycił za broń, dowiedziałem się od komendanta Farrusco, którego Kapuściński opisał w książce „Jeszcze dzień życia”. Miałem jednak wątpliwości, czy Farrusco się nie myli, czy dobrze pamięta, bo w końcu od tamtych czasów minęło już tyle lat. Poszedłem więc do czytelni prasy w Warszawie, zacząłem sprawdzać, i okazało się, że wszystko to Kapuściński potwierdził w wywiadach prasowych w latach 70. Sam przyznawał wtedy, że strzelał – tyle że nikt wówczas nie zwrócił na to uwagi i sprawa poszła w niepamięć. (wywiad z 26. 02. 2010, Newsweek Polska).
Warto wziąć to pod uwagę podczas lektury.

Większość fanów Kapuścińskiego boi się sięgnąć po książkę “Kapuściński non-fiction” Domosławskiego. A szkoda.
Zamiast opinii przytoczę fragment wywiadu a jej autorem:
Newsweek: Kapuściński “jako reporter nie był neutralny, lecz sam angażował się w finansowane przez Kubę i Sowietów działania partyzanckie, np. w Angoli, gdzie miał w rękach karabin...
Artur Domosławski: – Do...

Bardzo cenię profesjonalizm autorów, ale nie rozumiem celu tej książki. Tysiąc lat na 360 stronach. To zaledwie dotknięcie faktów, wybieranych wedle zainteresowań autorów. Brak wyraźnej myśli przewodniej, która mogłaby usprawiedliwiać napisanie tej książki. Nawet nie można tego nazwać wprowadzeniem do historii Polski.

Bardzo cenię profesjonalizm autorów, ale nie rozumiem celu tej książki. Tysiąc lat na 360 stronach. To zaledwie dotknięcie faktów, wybieranych wedle zainteresowań autorów. Brak wyraźnej myśli przewodniej, która mogłaby usprawiedliwiać napisanie tej książki. Nawet nie można tego nazwać wprowadzeniem do historii Polski.

Pan Andrzej Jan Kumor osiągnął dużo jako inżynier. Jednak jako pisarz prezentuje się marnie. Tak przynajmniej wnioskuję po wysłuchaniu “Od Kalahari do Kamczatki”. Autor chwali się - gdzie i co zabił! Ot cała książka.
Ostatnio, po zabiciu lwa Cecila z Zimbabwe rozgorzała dyskusja na temat polowań. A nazywając rzecz po imieniu zabijania dzikich zwierząt w Afryce przez bogatych myśliwych. Takie safari dla szukających wrażeń snobów.
Rozumiem polowania, które mają na celu zdobycie pożywienia, ale jestem przeciwnikiem polowania dla “zabawy”.
Byłem w Afryce i polowałem z obiektywem - to prawdziwa frajda.

Pan Andrzej Jan Kumor osiągnął dużo jako inżynier. Jednak jako pisarz prezentuje się marnie. Tak przynajmniej wnioskuję po wysłuchaniu “Od Kalahari do Kamczatki”. Autor chwali się - gdzie i co zabił! Ot cała książka.
Ostatnio, po zabiciu lwa Cecila z Zimbabwe rozgorzała dyskusja na temat polowań. A nazywając rzecz po imieniu zabijania dzikich zwierząt w Afryce przez ...