Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Być jak Caravaggio” Tony Tetro. 🎨🖌️ Recenzja książki 🖌️🎨 Cześć i dzień dobry! Na wstępie chciałabym zadać wam pytanie: Jaki macie stosunek do sztuki, a konkretnie malarstwa? Czy mam tutaj pasjonatów dziel wybitnych artystów? Ja sama osobiście dopiero od pewnego czasu interesuję się tematem i zagłębiam wiedzę, stąd też moje zainteresowanie książką. Muszę przyznać, że dla mnie, dla totalnego laika była to wspaniała podróż merytoryczna. Dowiedziałam się wielu ciekawostek o procesie powstawania dzieł wybitnych malarzy, ale co więcej o tym, jak w poniekąd prosty sposób takie dzieła sfałszować na skalę światową. Główną postacią, zresztą jedną z wielu był Tony Tetro ,który wykorzystywał swoje umiejętności w skali 1:1, jego dzieła rozchodziły się jak ciepłe bułeczki. Już jako dziecko uwielbiał sztukę i plastykę, a nabywanie wiedzy w tym zakresie, zdobywał poprzez kopiowanie, tudzież kalkowanie, co zresztą było najlepszym treningiem umiejętności, a jego jednym z pierwszych idoli był sam Leonardo da Vinci. Tony korzystał z książek, katalogów, tekstów naukowych oraz albumów, w których umieszczane były kolekcje prac znanych twórców, a sam dniami i nocami studiował ich zawartość. Oprócz miłości do malarstwa jego pasją były auta i założyciel marki Enzo Ferrari. Już jako młody, poniekąd naiwny, ale przebiegły chłopak mógł sobie z czasem pozwolić na niejedno auto tego pokroju. Nazwała bym go z cwanym lisem, jakże przebiegłym. Jak sam mawiał, żeby udowodnić, że kopia jest falsyfikatem trzeba tylko wskazać oryginał w muzeum i powiedzieć: proszę tu jest autentyk. Prawdziwe fałszerstwo wymaga stworzenie czegoś, co nigdy nie istniało i wymyślenia powodu dla którego się pojawiło. W skrócie żeby być dobrym fałszerzem, nie trzeba być wielkim malarzem, raczej twórcom przekonujących opowieści. Ciekawostką jest, że gdy tworzył starsze dzieła wykorzystywał mieszaninę z resztę kawy i niedopałków papierosów, przecedzając płyn, nanosząc go na płótno, lekko je skrapiając. Chciał być jak Caravaggio, choć fałszowanie jego prac przychodziło mu najtrudniej. W 1985 roku osiągnął sporą sławę tuż po śmierci Chagalla. Przez dłuższy czas przypisywano mu tytuł dealera narkotykowego, niżeli fałszerza dzieł znanych twórców, co w pewien sposób ratowało go przed odpowiedzialnością, do pewnego czasu... Dobra passa skończyła się w momencie zbyt dużego spoufalania się z pewnym człowiekiem i nalotem policji z Biura Śledczego z Los Angeles. W latach 1989-1991 odbył się proces skazujący Tony’ego Tetro na 5 lat pozbawienia wolności. Po odbyciu kary Tony podupadł na zdrowiu, dostając drugie życie, którego nie zamierzał marnować. Jego pasja nie minęła, pomimo całego zajścia i nie poprzestał na malowaniu. Do dnia dzisiejszego maluje dla wybranych klientów. To była rewelacyjna lektura, bardzo wciągająca, interesująca. Nie mogłam się oderwać. Została napisana w formie pamiętnika i myślę, że to zrobiło na mnie największe wrażenie. Z tej książki dowiecie się bardzo szczegółowo, jakich technik używał, czym się kierował i jakie rezultaty przynosiło mu podrabianie słynnych dzieł sztuki. Przy okazji poznać lepiej procesy powstawania oryginalnych obrazów i krótki zarys życiorysu takich twórców jak Dali, Caravaggio, Chagall. Tony Tetro napisał tę historię z ogromną pasją i dumą, myślę, że na takim samym poziomie ekscytacji oraz odwagi malował nie bacząc na konsekwencje. Bardzo polecam tę książkę!