Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam wielki sentyment dla Autora, książka niestety nie broni się w żaden sposób. Sztucznie kwiecisty język, jeszcze bardziej utrudniający zrozumienie skomplikowanej fabuły, błędy logiczne, czasami uproszczenia mające uwiarygodnić akcję. Do mnie to nie trafia kompletnie.

Mam wielki sentyment dla Autora, książka niestety nie broni się w żaden sposób. Sztucznie kwiecisty język, jeszcze bardziej utrudniający zrozumienie skomplikowanej fabuły, błędy logiczne, czasami uproszczenia mające uwiarygodnić akcję. Do mnie to nie trafia kompletnie.

Jest we mnie jakiś wewnętrzny przymus, imperatyw, który każe mi wciąż i wciąż od nowa sięgać po literaturę opisującą II Wojnę Światową, Zagładę, zbrodnie popełnione zarówno przez Niemców, Rosjan jak i Polaków niestety.
W swojej książce, która jest fikcją literacką, opartą jednak na faktach, Anna Dziewit-Meller przedstawia losy kilku bohaterów. Dla wszystkich opowieści, częścią wspólną okazuje się szpital, w którym Niemcy realizowali założenia projektu T4 - oczyszczania rasy, przez eliminowanie jednostek chorych umysłowo i niepełnosprawnych. W tym przypadku, dzieci.
Autorka bardzo sprawnie prowadzi czytelnika od teraźniejszości do przeszłości, od ofiar do sprawców, sprawiając, że mimo trudnego tematu, od książki trudno się oderwać.
Bardzo dobra pozycja, a dla osób interesujących się II WŚ, wręcz obowiązkowa.

Jest we mnie jakiś wewnętrzny przymus, imperatyw, który każe mi wciąż i wciąż od nowa sięgać po literaturę opisującą II Wojnę Światową, Zagładę, zbrodnie popełnione zarówno przez Niemców, Rosjan jak i Polaków niestety.
W swojej książce, która jest fikcją literacką, opartą jednak na faktach, Anna Dziewit-Meller przedstawia losy kilku bohaterów. Dla wszystkich opowieści,...