Jesteśmy społecznością, która kocha książki

... A najbardziej z całej ksiażki to podobały mi się podziekowania i przypisy.

... A najbardziej z całej ksiażki to podobały mi się podziekowania i przypisy.

Bądź zdrową egoistką, nie zachowuj się jak zakochana nastolatka, walcz z kompleksami, nie daj się wykorzystywać, żyj dla siebie, nie dla innych,walcz o własne ja, nie daj się stłamsić facetom. Pięknie brzmiące hasła, która autorka powtarza w każdym rozdziale. Czyli ponad 200 stron o o tym co można by było napisać w jednym rozdziale. Dawno nie czytałam tak długo jednej książki, no bo jak można czytać w kółko to samo..?
Autorka pisze o wszystkim o czym wiemy, lecz nie możemy wcielić w życie.
Książka raczej nie ma nic wspólnego z feminizmem,jak myślałam na początku, nie ośmiesza mężczyzn, tylko pokazuje to co i tak każda gimnazjalistka już wie. Jak sprawić by on jadł ci z ręki. Jak z niewolnicy uczuciowej, stać się tą, która wyhodowała sobie niewolnika. Wszystkie te rady równie dobrze by ci powiedziała twoja babcia, bo każda kobieta je zna, lecz nie każda ja stosuje, nie każda potrafi się przełamać by je stosować. Lecz książka nie wiem czy jest w stanie sprawić że zaczniesz pokonywać swój strach, i walczyć o swoją niezależność.
Jeżeli jesteś fanką poradników w stylu "jak żyć długo i szczęśliwie" to ta książka ci się spodoba.

Bądź zdrową egoistką, nie zachowuj się jak zakochana nastolatka, walcz z kompleksami, nie daj się wykorzystywać, żyj dla siebie, nie dla innych,walcz o własne ja, nie daj się stłamsić facetom. Pięknie brzmiące hasła, która autorka powtarza w każdym rozdziale. Czyli ponad 200 stron o o tym co można by było napisać w jednym rozdziale. Dawno nie czytałam tak długo jednej...

Przeczytałam jednym tchem, parę razy zagościła łezka przy czytaniu, dużo częściej uśmiech, i tylko jedno pytanie: kiedy w końcu się spotkają? A po przeczytaniu mam uczucie nie dowierzania, jak w takim momencie można zakończyć powieść, czemu w ten sposób. Zaspokoiło mnie tylko to iż właśnie zauważyłam iż jest kontynuacja

Przeczytałam jednym tchem, parę razy zagościła łezka przy czytaniu, dużo częściej uśmiech, i tylko jedno pytanie: kiedy w końcu się spotkają? A po przeczytaniu mam uczucie nie dowierzania, jak w takim momencie można zakończyć powieść, czemu w ten sposób. Zaspokoiło mnie tylko to iż właśnie zauważyłam iż jest kontynuacja