Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Umarłam

//edit: Książka, w której nie jest najważniejsza fabuła, ani nawet wspaniale wykreowany świat. To książka emocji, często sprzecznych, w świecie, w którym nie istnieje dobro, ani zło. Tu nic nie jest czarne, ani białe.
Autor posługuje się klasycznymi zagraniami, znanymi już zwrotami fabularnymi, nic odkrywczego, nic nowego ALE... Czytelnik przygotowany na konkretny zwrot wie czego oczekiwać po fabule i z niecierpliwością oczekuje reakcji bohatera/bohaterów na konkretną sytuację. W ten sposób akcja wciąga, a targany emocjami i wplątany w konflikty tego świata główny bohater staje się bliski czytelnikowi.

Umarłam

//edit: Książka, w której nie jest najważniejsza fabuła, ani nawet wspaniale wykreowany świat. To książka emocji, często sprzecznych, w świecie, w którym nie istnieje dobro, ani zło. Tu nic nie jest czarne, ani białe.
Autor posługuje się klasycznymi zagraniami, znanymi już zwrotami fabularnymi, nic odkrywczego, nic nowego ALE... Czytelnik przygotowany na konkretny...

Książka, którą koniecznie powinien przeczytać każdy kto interesuję się Japonią i jej kulturą. Tytułowa "pokora i uniżenie" nie raz wprawia czytelnika we frustrację i myśli sobie: "Ja bym nie wytrzymał/a!". Książka pokazuje różnice pomiędzy podejściem do pracy i funkcji społecznej Japończyka i "Gaijina" (cudzoziemca). Wyjaśnia to co nie co znany powszechnie japoński pracoholizm i rozmywa idealny obraz Japonii, który tworzy się w głowach wielu ludzi po przeczytaniu pięknych powieści o Kraju Kwitnącej Wiśni, gdzie tradycja i orient spotykają się z rozwojem technologicznym.

Polecam tę książkę dla zainteresowanych kulturą japońską, którzy chcą zrozumieć Japończyków od nie co innej strony.

Książka, którą koniecznie powinien przeczytać każdy kto interesuję się Japonią i jej kulturą. Tytułowa "pokora i uniżenie" nie raz wprawia czytelnika we frustrację i myśli sobie: "Ja bym nie wytrzymał/a!". Książka pokazuje różnice pomiędzy podejściem do pracy i funkcji społecznej Japończyka i "Gaijina" (cudzoziemca). Wyjaśnia to co nie co znany powszechnie japoński...

Biorąc się na tę książkę zignorowałam podejrzany tytuł, który trąci trochę tytułem filmu porno. Nie znając żadnych innych opinii o tej książce niż "bestseller w USA" łatwowiernie spodziewałam się jakiegoś orientalnego erotyku i... poczułam się bardzo oszukana.

Co jest w tej książce złe? Bohaterowie naiwni, wręcz tępi. Fabuła.. Pożal się Boże, myślę, że istnieją filmy porno z bardziej sensowną, konsekwentną i wiarygodną fabułą. A wyżej wspomniana, oczekiwana erotyka? Czytałeś czytelniku kiedyś coś o gejszach albo oglądałeś o nich jakiś film? Gejsze są tajemnicze, zmysłowe i subtelne? A okiya to dom gejsz, w którym prowadzą swoje tajemnicze życie? Aleeeeż skąd! W "Blond gejszy" dowiesz się, że gejsze to rozpustne, nieskromne, sprośne kurtyzany, a okiya to właściwie burdel.

Gwiazdkę pozwoliłam sobie dodać za uśmianie się do łez na głupocie tej powieści.

A więc jeśli poszukujesz książki lepiącej się od pornografii i braku etyki to... i tak są lepsze książki niż ta. To "dzieło" polecam rzucić w płomienie.

/edit: może jednak daruję sobie te gwiazdkę ... oto 1/10

Biorąc się na tę książkę zignorowałam podejrzany tytuł, który trąci trochę tytułem filmu porno. Nie znając żadnych innych opinii o tej książce niż "bestseller w USA" łatwowiernie spodziewałam się jakiegoś orientalnego erotyku i... poczułam się bardzo oszukana.

Co jest w tej książce złe? Bohaterowie naiwni, wręcz tępi. Fabuła.. Pożal się Boże, myślę, że istnieją filmy...