Biblioteczka | Lubimyczytać.pl

Przeczytała:
2013-07-29

Nowy wspaniały świat

Aldous Huxley

Średnia ocen:

7,5 / 10

3749 ocen

Oceniła na:

9 / 10

Na półkach:

Przeczytane, Chcę w prezencie

Zobacz opinię (13 plusów)

Czytelnicy: 6970 Opinie: 199

Zobacz opinię (13 plusów)

O nowy wspaniały świecie!
O jakże podobasz mi się w swojej konstrukcji.
Dlaczego jesteś tylko utopią "tout court" - wizją nierealną, aczkolwiek kuszącą i niewiarygodnie wyrazistą?
Huxley tworzy społeczeństwo idealne, w moim mniemaniu utopijne.
Na początku jak zapewne każdy czytelnik czułam oburzenie, momentami zgorszenie wobec tak skonstruowanego "zabutlowanego społeczeństwa" pozbawionego wolności, ludzi przypominających zaprogramowane roboty, niezdolnych do indywidualności, nieznających sztuki i filozofii.
Z każdą kolejną stroną, łapczywie przeze mnie odwracaną, pojawiały się nurtujące pytania.
Czy warto poświęcić WOLNOŚĆ dla SZCZĘŚCIA, POKOJU, i PORZĄDKU. Życie Huxleyowskiego społeczeństwa przepełnia praca (która sprawia jednostkom przyjemność), zabawa, seks (każdy należy do każdego), przyjemności. Nie dotykają ich choroby, zaraza, wojny. Jednak za cenę wolności, indywidualności, wartości takich jak dom, rodzina, Bóg. Od początku istnienia są uwarunkowani na szczęście. Nieważne czy jesteś alfą plus czy deltą minus - jesteś szczęśliwy! Nic im nie odebrano, bo urodzili się bez rodziny. Nie wiedząc czym ona jest nie czują pustki.
Czy takie społeczeństwo ma racje bytu? Czy jest tylko swoistą antyutopią? Czy potrafiłabym się odnaleźć w takim świecie będąc alfą plus, zdolną do samodzielnego myślenia i podejmowania ważnych decyzji? Czy summa summarum skończyłabym na wyspie? Czy byłoby to rzeczywiście takie straszne? Być może coś takiego jest lepsze niż życie w obecnym społeczeństwie, w którym wolność i demokracja są hasłami pięknymi, ale pozostającymi tylko na papierze i ustach polityków. Jestem bardziej Dzikusem czy Mustafą Mondem? A jeżeli jednak tym drugim to czy zasługuję na ostracyzm społeczny poprzez swój daleko idący egoizm?

O nowy wspaniały świecie!
O jakże podobasz mi się w swojej konstrukcji.
Dlaczego jesteś tylko utopią "tout court" - wizją nierealną, aczkolwiek kuszącą i niewiarygodnie wyrazistą?
Huxley tworzy społeczeństwo idealne, w moim mniemaniu utopijne.
Na początku jak zapewne każdy czytelnik czułam oburzenie, momentami zgorszenie wobec tak skonstruowanego "zabutlowanego...

więcej Pokaż mimo to

13

Przeczytała:
2013-03-01

Z zimną krwią

Truman Capote

Średnia ocen:

7,7 / 10

737 ocen

Oceniła na:

9 / 10

Na półkach:

Przeczytane, Chcę w prezencie

Zobacz opinię (6 plusów)

Czytelnicy: 1621 Opinie: 35

Zobacz opinię (6 plusów)

Wielowymiarowość - to słowo, którego szukałam żeby opisać tę powieść. Książka w zaskakująco bezstronny sposób ukazuje historię zabójstwa czteroosobowej rodziny bogatych farmerów z małego miasteczka w Kansas City, zabójstwa dokonanego "z zimną krwią". Truman Copote znany jest głównie jako autor słynnego "Śniadania u Tiffany'ego". Osobiście uważam, że to właśnie "Z zimną krwią" jest jego najlepszą i równocześnie ostatnią powieścią. Pisał ją przez 6 lat. Uczestniczył w śledztwie, procesie i egzekucji morderców. "Zaprzyjaźnił się" z Perrym Smithem, jednym z morderców. Po pewnym czasie zaczął się z nim utożsamiać - powiedział nawet, że ma wrażenie jakby wychowywali się z Perrym w jednym domu, z tą różnicą, że Perry wyszedł tylnymi drzwiami, a jemu udało się wyjść frontowymi. Pisanie tej powieści wywarło niesamowity wpływ na Trumana. Tym bardziej zaskakująca jest bezstronność z jaką spotykamy się czytając ją. Dla uzyskania pełnego obrazu procesu powstania powieści, odsyłam do filmu pt. "Copote" reżyserii Bennetta Millera. Wracając do "Z zimną krwią": jest to powieść, którą niewątpliwie warto przeczytać.

Wielowymiarowość - to słowo, którego szukałam żeby opisać tę powieść. Książka w zaskakująco bezstronny sposób ukazuje historię zabójstwa czteroosobowej rodziny bogatych farmerów z małego miasteczka w Kansas City, zabójstwa dokonanego "z zimną krwią". Truman Copote znany jest głównie jako autor słynnego "Śniadania u Tiffany'ego". Osobiście uważam, że to właśnie "Z zimną...

więcej Pokaż mimo to

6

Przeczytała:
2013-02-01

Rozmowy z katem

Kazimierz Moczarski

Średnia ocen:

7,6 / 10

4163 ocen

Oceniła na:

10 / 10

Na półkach:

Przeczytane, Chcę w prezencie

Zobacz opinię (2 plusy)

Czytelnicy: 9502 Opinie: 180

Zobacz opinię (2 plusy)

Niewiarygodna, ale z pewnością godna polecania. Ciężko jest znaleźć przymiotniki, które ją określają. Przede wszystkim dlatego, że czytając ją towarzyszyły mi ambiwalentne uczucia. Z jednej strony oburzenie, momentami niedowierzania, wstręt, który jest uczuciem silniejszym od gniewu ("Lie to me"). Z kolei z drugiej strony próba zmuszenia się (chociaż nie jest to chyba odpowiednie słowo) do empatii. Momentami uśmiałam się do łez, szczególnie przy opisie Chrystusa, który przecież był Germaninem - na dodatek blondynem! Chociaż oznaka rozbawienia powinna być kompletnie nie na miejscu - a jednak! Opinię o Stroopie pozostawię dla siebie, ale z Państwem mogę się podzielić opinią o Moczarskim: genialny, wielowymiarowy i nieprzeciętny dziennikarz i pisarz.

Niewiarygodna, ale z pewnością godna polecania. Ciężko jest znaleźć przymiotniki, które ją określają. Przede wszystkim dlatego, że czytając ją towarzyszyły mi ambiwalentne uczucia. Z jednej strony oburzenie, momentami niedowierzania, wstręt, który jest uczuciem silniejszym od gniewu ("Lie to me"). Z kolei z drugiej strony próba zmuszenia się (chociaż nie jest to chyba...

więcej Pokaż mimo to

2