Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak do tej pory, jeden z najlepszych zeszytów serii. Nieustannie trzymający w napięciu. Potencjał wątku Farmy, wprowadzonym w poprzednim tomie, został rozwinięty - stała się przestrzenią buntu i rewolucji, iskrą zapalną do naruszenia porządku zastanego w prowizorycznym świecie Baśniowców (Złotowłosa prowadząca "lud" na barykady - zło(to)). W końcu dowiedzieliśmy się więcej o Bigbym, a jego relacja ze Śnieżką przestała być tak płaska i oparta na sentymencie z dawnych lat i innych światów. Dla mnie bomba <3

Jak do tej pory, jeden z najlepszych zeszytów serii. Nieustannie trzymający w napięciu. Potencjał wątku Farmy, wprowadzonym w poprzednim tomie, został rozwinięty - stała się przestrzenią buntu i rewolucji, iskrą zapalną do naruszenia porządku zastanego w prowizorycznym świecie Baśniowców (Złotowłosa prowadząca "lud" na barykady - zło(to)). W końcu dowiedzieliśmy się więcej...

Przeczytane... i chyba tyle, żadnych większych wrażeń, a ponoć jest to najlepszy amerykański komiks kryminalny. Trudno podążać za intrygą, jak co chwilę zmieniają się bohaterowie. Czasem powracają, czasem przepadają jak kamień w wodę i naprawdę ciężko stwierdzić, kogo warto zapamiętać, a kogo nie.

Przeczytane... i chyba tyle, żadnych większych wrażeń, a ponoć jest to najlepszy amerykański komiks kryminalny. Trudno podążać za intrygą, jak co chwilę zmieniają się bohaterowie. Czasem powracają, czasem przepadają jak kamień w wodę i naprawdę ciężko stwierdzić, kogo warto zapamiętać, a kogo nie.

Pierwszy tom "Persepolis" oferował dobrze sprawdzony schemat opowiadania historii, zyskujący w oczach czytelników ze względu na rys autobiograficzny - wojna widziana oczami dziecka, czasem w sposób "niepoprawnie" zabawny, czasem uroczy, biorąc pod uwagę bezkompromisowy bunt młodej Marjane.

Drugi tom to zdecydowanie poziom wyżej. Mimo niezmienionej kreski, pod względem narracji i dojrzałości "Historia powrotu" bije "Historię dzieciństwa" na głowę i nie pozostawia jej czasu na podniesienie się z nokautu. W drugiej części Satrapi udało się uchwycić hipokryzję obu światów - fundamentalistycznego reżimu religijnego oraz postępowego Zachodu, który na swoich przedstawicieli wybiera sobie nacjonalistów, którym brakuje jedynie długiej "braterskiej" brody. Wszystko na tle genialnie oddanego w warstwie tekstu i obrazu kryzysu egzystencji i tożsamości.

Pierwszy tom "Persepolis" oferował dobrze sprawdzony schemat opowiadania historii, zyskujący w oczach czytelników ze względu na rys autobiograficzny - wojna widziana oczami dziecka, czasem w sposób "niepoprawnie" zabawny, czasem uroczy, biorąc pod uwagę bezkompromisowy bunt młodej Marjane.

Drugi tom to zdecydowanie poziom wyżej. Mimo niezmienionej kreski, pod względem...