Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Przejechałam całą tę drogę po to, by cię odnaleźć - odparłam, a do oczu napłynęły mi łzy. - Tamte cztery dni to było dla mnie za mało. Chciałam pobyć z tobą właśnie tak jak teraz. Posiedzieć w restauracji w ciepłą, spokojną noc. Pospacerować po plaży i pogadać o jakichś głupotach. - Mam świetny pomysł. Chodźmy pospacerować po plaży i pogadać o głupotach. - Czytasz mi w myślach - zachichotałam. - Widzisz? Jestem chodzącą doskonałością. Nie musisz mi nawet mówić, czego chcesz. - Jude postukał się palcem w głowę. - Jestem męską wróżką. Jedną na milion. To co najmniej drugoligowa supermoc. - Przestań. Przez ciebie zaraz naparskam do drinka. - Już to przewidziałem. -Jude znowu postukał się po głowie. - To najlepszy wieczór w moim życiu - westchnęłam radośnie. - Dziękuję ci. - Przeze mnie naparskałaś sobie do drinka i twierdzisz, że to najlepszy wieczór w twoim życiu. Dość łatwo cię zadowolić.

- Przejechałam całą tę drogę po to, by cię odnaleźć - odparłam, a do oczu napłynęły mi łzy. - Tamte cztery dni to było dla mnie za mało. Chc...

- W zeszłym roku pozwoliłem ci odejść - powiedział czułym głosem Jude - i nie żałuję tego, że dałem ci czas do namysłu nad tym, czego naprawdę pragniesz. Zawsze jednak miałem nadzieję, że dasz mi drugą szansę. Proszę, zgódź się. Powiedz, że chcesz spróbować. - No nie wiem - odparłam, zagryzając wargę, aby stłumić uśmiech. - Nasze ostatnie wspólne wakacje zakończyły się katastrofalnie. Dlatego muszę zapytać: czy tym razem też będzie śnieg? Uśmiech powoli rozjaśnił twarz Jude'a. -Tylko bezkresne plaże i słońce. I ja.

- W zeszłym roku pozwoliłem ci odejść - powiedział czułym głosem Jude - i nie żałuję tego, że dałem ci czas do namysłu nad tym, czego napraw...

Obojgu nam groziła śmierć. Taka była zimna, bezwzględna prawda. Nie zamierzałam zmarnować tych ostatnich minut, jakie być może nam pozostały. Nie chodziło tu o pożądanie. To była gwałtowna, paląca potrzeba. Gorąca afirmacja życia. Jude przyciągnął mnie mocno do siebie. Nawet jeśli sprawiałam mu teraz niechcący ból, zdawał się tym w ogóle nie przejmować. Pocałował mnie łapczywie. Byliśmy ż y w i. I to bardziej niż kiedykolwiek, choć w obliczu śmierci. - Przepraszam, że ci nie wierzyłam - wydusiłam z siebie. - Myliłam się. Popełniłam ogromny błąd. Teraz ci wierzę. Ufam ci, Jude.

Obojgu nam groziła śmierć. Taka była zimna, bezwzględna prawda. Nie zamierzałam zmarnować tych ostatnich minut, jakie być może nam pozostały...

- Zostanę - odparłam. - Chyba jesteś wart tego, żeby pomęczyć się jeszcze trochę z tymi bezkresnymi plażami i gorącym słońcem. - Zgadza się, chyba jestem tego wart. - Jude uśmiechnął się szeroko. - I zaraz ci to udowodnię. Chodź tu do mnie...

- Zostanę - odparłam. - Chyba jesteś wart tego, żeby pomęczyć się jeszcze trochę z tymi bezkresnymi plażami i gorącym słońcem. - Zgadza się,...