Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bo kapitalnym początku, średni środek i koniec. To właściwie jedyne, czego potrzeba do opisania tej książki. Chociaż trzeba przyznać, że autor wykazał się dość oryginalnym podejściem do tematu.

Bo kapitalnym początku, średni środek i koniec. To właściwie jedyne, czego potrzeba do opisania tej książki. Chociaż trzeba przyznać, że autor wykazał się dość oryginalnym podejściem do tematu.

Moja ocena jest czysto subiektywna związana z przywiązaniem do tej Sagi, z którą spędziłam prawie rok. Tak właściwie, pomimo tego, że większość tego tomu jest dość nudnymi wyżaleniami autorki, to cieszę się, że jest takie, a nie inne. Przynajmniej po tylu stronach czytania, dotarło do mnie, że to już koniec i mój płacz niczego nie zmieni (co nie zmienia faktu, że kilka łez uroniłam). Jestem również uradowana tym, że nie napisała nic o dzieciach bohaterów, których już poznaliśmy. Skoro nie wiem jak mają na imię, to nie za bardzo ciekawi mnie ich dalszy los, który będzie niesamowicie zwyczajny.

Saga ogólnie jest świetna, pomimo braków w stylu autorki. Nadrabia to swoją wyobraźnią. Nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejne jej dzieła (chodzi mi o te dłuższe serie, np. Saga o Czarnoksiężniku) i znów powtórzy się historia. Zakocham się w bohaterach, będę częścią ich świata, a książki się skończą. P. Margit jest cudowna :)

Moja ocena jest czysto subiektywna związana z przywiązaniem do tej Sagi, z którą spędziłam prawie rok. Tak właściwie, pomimo tego, że większość tego tomu jest dość nudnymi wyżaleniami autorki, to cieszę się, że jest takie, a nie inne. Przynajmniej po tylu stronach czytania, dotarło do mnie, że to już koniec i mój płacz niczego nie zmieni (co nie zmienia faktu, że kilka łez...

Zachęcona opiniami koleżanek, sięgnęłam po tą książkę z dość dużymi oczekiwaniami. Pierwszy błąd. Kolejnym było przetrzymywanie jej po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów. No tak, ja, masochistka, musiałam przeciągać przeczytanie tego "dzieła" w nieskończoność, zamiast zrobić to szybko i bezboleśnie. Może aż tak by nie zabolało.

Nie wiem za bardzo do czego powinnam się przyczepić. Może do tego, że tematyka aniołów i diabłów opisana takim sposobem przestała mi się podobać kilka lat temu. Dla osoby 14 i niżej jak najbardziej, polecam czytanie Miszczuk zamiast sagi o fazach księżyca. Jeśli jednak ktoś (podobnie jak ja) jest już po przeczytaniu kilku dzieł sztuki i nie ma ochoty na czytanie książek, gdzie nie dzieje się nic złego, lepiej to zostawić. Lepiej nie męczyć się z niesamowicie irytującą Wiktorią i (jak dla mnie) Belethem, który pomimo potencjału został w moich oczach zdegradowany do przeciętnego charakteru. Czemu w każdej powieści dla nastolatek (i nie tylko) każda bad-assowa, że się tak wyrażę, postać męska z czasem przez miłość do głównej bohaterki staje się nijaki? Ach, jak miło by było poznać odpowiedź...

Zachęcona opiniami koleżanek, sięgnęłam po tą książkę z dość dużymi oczekiwaniami. Pierwszy błąd. Kolejnym było przetrzymywanie jej po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów. No tak, ja, masochistka, musiałam przeciągać przeczytanie tego "dzieła" w nieskończoność, zamiast zrobić to szybko i bezboleśnie. Może aż tak by nie zabolało.

Nie wiem za bardzo do czego powinnam...