Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy Pawlikowska z dwutygodniowej podróży do Japonii tworzy coś w rodzaju pamiętnika upośledzonej nastolatki, myślałem, że nie może być gorzej. I ok, jest lepiej... ale tylko trochę. Brawa za odwagę, bo napisać książkę z 10 dniowej wycieczki do Kraju Kwitnącej Wiśni (którego za bardzo się nie zna) odwiedzając tylko Tokio, Kioto i Nara. To nie lada wyczyn. Czyta się łatwo i szybko i to też plus. Jest sporo ciekawostek, ale większość znanych z niejednej książki wydanej wcześniej. 5 stron zawierających przypisy do stron internetowych świadczy o tym, skąd autorka głównie czerpała wiedzę - no bo ile można się nauczyć z całodniowych zorganizowanych typowo turystycznych wycieczek, z których usług Kocimska nie raz korzysta. Jeśli ktoś z czytelników planuje wyprawę do Japonii to oczywiście nie zaszkodzi przeczytać i tej pozycji. Ale jak był, albo bardziej interesuje się tematem, wyłapie trochę błędów. Już na okładce intryguje "jak trafić do raju miłośników mangi i anime", po czym okazuje się, że... autorka nie znalazła czasu by odwiedzić dzielnicę Akihabara w Tokio (widać zorganizowane wycieczki unikają tego terytorium otaku ;) Nie przeszkadza to zamieścić bzdur, że Akihabara to stolica młodzieżowej mody, gothic lolita i cosplayu (pomyliło się Pani z Harajuku). Kocie Kawiarnie powstały na Tajwanie, dopiero później trafiły do Japonii, gdzie zdobyły olbrzymią popularność. Ale zachwycanie się w 2016 roku (więc 5 lat zajęło spisywanie tych notatek z podróży w formę książki :) Cat Cafe jako czymś niespotykanym i wyjaśnianie zasad? Krakowska "Kociarnia" działa przecież od czerwca 2015 roku. Ale ogólnie wszystkie wzmianki o kotkach oceniam na plus :) Shinkanseny wcale nie pędzą 600km/h (tylko 300). Podczas Daimonji w Kioto pali się na wzgórzach 5 znaków (ok, 大 jest w dwóch wersjach, ale ognisk jest pięć). Kotatsu nie zawsze jest podgrzewany elektrycznie i tak dalej i tak dalej. Zaczyna być ciekawie, jak Kocimska zbacza z utartych szlaków i idzie np. zobaczyć okolice znane z "Czarodziejki z księżyca". A potem można się załamać, kiedy liczyło się na mnóstwo ciekawostek, a dostajemy coś w rodzaju byłam w parku i świątyni z Sailor Moon, eh :( Ocenę podnoszę za ładne kolorowe zdjęcia i kotka Mitaro. Lepiej kupić za grosze na allegro książki Dworczyka, Budrewicza, Walanowskiego, Winkelhoferów - prawdziwych podróżników, którzy nie są zmęczeni już po 3h jazdy shinkansenem (jak autorka) i pięknym językiem opisują swoje wrażenia z Japonii (i to takiej, której już nie ma).

Kiedy Pawlikowska z dwutygodniowej podróży do Japonii tworzy coś w rodzaju pamiętnika upośledzonej nastolatki, myślałem, że nie może być gorzej. I ok, jest lepiej... ale tylko trochę. Brawa za odwagę, bo napisać książkę z 10 dniowej wycieczki do Kraju Kwitnącej Wiśni (którego za bardzo się nie zna) odwiedzając tylko Tokio, Kioto i Nara. To nie lada wyczyn. Czyta się łatwo i...