Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Davian wie, że każde wydarzenie i wszystko co zrobi prowadzi go ku niechybnemu końcowi. Wie to, lecz ciężko mu to zaakceptować. Prze jednak do przodu pomimo uwięzienia przez Czcigodnych.

Asha zasila dopływ. Mając w sobie esencję wszystkich cieni, a teraz dodatkowo Lyth zamyka się w Cyrarium, aby ilshara przetrwała. Jednak Asha jest niezbędna w dalszych wydarzeniach po drugiej stronie bariery. Co Tal wymyśli, żeby wyciągnąć Ashę z dok’enu?

Tal’kamar dokładnie wie co powinien zrobić, żeby zamknąć szczelinę. Ciężko mu się pogodzić ze stratą przyjaciół. Koniec końców, z każdym z Czcigodnych przeżył całe stulecia. Mimo wszystko dąży do odzyskania Licaniusa i kontynuacji planu. Czy kiedy przyjdzie czas Tal-Caeden będzie gotowy na ostateczne poświęcenie?

Wirr, kiedy tylko dowiaduje się o inwazji Gil’shar zbiera obrońców Illin Illan. Nie wszyscy są mu przychylni, ale książę dojrzał już na tyle, że wie, że w takich sytuacji potrzebne jest jedynie posłuszeństwo i realizacja planów. Nie wzdryga się już przed używaniem Kamienia Przysięgi i tylko dzięki temu ma szansę wyjść z opresji obronną ręką.

Czy śmiałkom uda się zamknąć rozpadlinę i przepędzić Shammaelotha? El wie, że ten wykorzysta każdą okazję i zrealizuje każdą możliwość, żeby im to utrudnić…

Świetne zakończenie. Tak nieoczekiwane, a zarazem tak spodziewane, że aż sam się dziwiłem, że autor coś takiego wykuł. Akcja, podobnie jak w poprzednich tomach, prowadzona jest bardzo sprawnie, płynnie i dynamicznie. Dużo tajemnic i dużo niewiadomych zostało przez autora rozwianych w epilogu, a wiele autor świadomie zostawił na kolejne książki z tego uniwersum. Pozostaje tylko zaczekać :)

Davian wie, że każde wydarzenie i wszystko co zrobi prowadzi go ku niechybnemu końcowi. Wie to, lecz ciężko mu to zaakceptować. Prze jednak do przodu pomimo uwięzienia przez Czcigodnych.

Asha zasila dopływ. Mając w sobie esencję wszystkich cieni, a teraz dodatkowo Lyth zamyka się w Cyrarium, aby ilshara przetrwała. Jednak Asha jest niezbędna w dalszych wydarzeniach po...

Książka zawiera dogłębny przekrój przez tematykę szamanizmu. Znaleźć możemy tu informacje o korzeniach szamanizmu, postaci szamana jako roli, czy członku społeczności, obrzędach szamańskich, czy też o neoszamaniźmie. Wszystko napisane jest bardzo przystępnym językiem, więc jeżeli ktoś jest zainteresowany tematyką, to jest to książka godna polecenia.

Książka zawiera dogłębny przekrój przez tematykę szamanizmu. Znaleźć możemy tu informacje o korzeniach szamanizmu, postaci szamana jako roli, czy członku społeczności, obrzędach szamańskich, czy też o neoszamaniźmie. Wszystko napisane jest bardzo przystępnym językiem, więc jeżeli ktoś jest zainteresowany tematyką, to jest to książka godna polecenia.

Rozprawa „Początki refleksji nad pochodzeniem i językiem Słowian” zawiera gro informacji, zaczerpniętych z innych źródeł, zebranych w logiczną całość, opisujących plemiona słowiańskie na przestrzeni dziejów. Początkowe wzmianki o plemionach datowane są nawet na VI w. Przytaczane są odpowiednie ustępy z literatury fachowej, a całość okraszona jest wnioskami autora. Ciekawy przerywnik w grubszych dziełach :)

Rozprawa „Początki refleksji nad pochodzeniem i językiem Słowian” zawiera gro informacji, zaczerpniętych z innych źródeł, zebranych w logiczną całość, opisujących plemiona słowiańskie na przestrzeni dziejów. Początkowe wzmianki o plemionach datowane są nawet na VI w. Przytaczane są odpowiednie ustępy z literatury fachowej, a całość okraszona jest wnioskami autora. Ciekawy...

„Helmolda Kronika Słowian”, to dzieło opisujące między innymi postacie, miejsca, plemiona słowiańskie zamieszkujące ziemie polskie na przełomie X1 i XII wieku. Autorem jest sam Helmold, ówczesny diakon i kronikarz. Całość pozycji jest dość ciekawa ze względu na język jakim jest pisana, natomiast trzeba być fanem słowian, żeby docenić tę książkę.

Całość została obudowana, opisana i skomentowana przez Jerzego Strzelczyka, który zajął się również napisaniem wstępu do tej książki.

„Helmolda Kronika Słowian”, to dzieło opisujące między innymi postacie, miejsca, plemiona słowiańskie zamieszkujące ziemie polskie na przełomie X1 i XII wieku. Autorem jest sam Helmold, ówczesny diakon i kronikarz. Całość pozycji jest dość ciekawa ze względu na język jakim jest pisana, natomiast trzeba być fanem słowian, żeby docenić tę książkę.

Całość została obudowana,...

Caeden zaczyna odzyskiwać wspomnienia. Dowiaduje się co raz więcej o swoim planie uratowania ludzkości, lecz kolejne detale tego planu zaczynają budzić co raz więcej wątpliwości. Z każdym odzyskanym wspomnieniem i każdym Czcigodnym spotkanym na swojej drodze Caeden co raz bardziej zaczyna wątpić zarówno w powodzenie swojego planu, jak i w sam plan.

Davian wyrusza na północ. Jego plan zakłada naprawienie bariery. Jednak bez znajomości jej konstrukcji, nie będzie chyba w stanie wiele zdziałać. Wraz z nim wyrusza trójka augurów: Ishelle oraz dwójka augurów z Illin Illan. Czy uda im się załatać barierę?

Asha pomimo wydarzeń z inwazji pozostaje przedstawicielką Tol w Zgromadzeniu. Dowiaduje się wielu faktów z przeszłości, a odkrywając kolejne warstwy podmiejskich katakumb, spotyka zaskakujących „ludzi”. Co czas przyniesie Ashy i jaki będzie jej udział w wydarzeniach?

Licanius wróci do Studni…

Kontynuacja trzyma poziom w stosunku do tomu pierwszego oraz buduje napięcie. Wydarzenia z tego tomu odsłaniają nam co raz więcej z tajemnicy, jednak wiele wciąż pozostaje niewiadome. Autor perfekcyjnie bawi się z czytelnikiem poprzez selektywne przedstawianie faktów. Na duży plus zasługuje podsumowanie wydarzeń z pierwszego tomu oraz słowniczek wraz z dramatis personae. Nie czekam, nie zastanawiam się, nie waham, sięgam po tom trzeci :)

Caeden zaczyna odzyskiwać wspomnienia. Dowiaduje się co raz więcej o swoim planie uratowania ludzkości, lecz kolejne detale tego planu zaczynają budzić co raz więcej wątpliwości. Z każdym odzyskanym wspomnieniem i każdym Czcigodnym spotkanym na swojej drodze Caeden co raz bardziej zaczyna wątpić zarówno w powodzenie swojego planu, jak i w sam plan.

Davian wyrusza na...

Davian, jest młodym Obdarzonym, który niebawem ma odbyć próby władania Esencją. Niestety ma on problemy z jej kontrolowaniem i obawia się, że za niepowodzenie w Próbach zostanie skazany na życie jako Cień. Z pomocą przychodzi pewien starszy, który dzień przed próbami, daje Młodemu dziwny sześcian i nakłania go do ucieczki ze szkoły. Wyrusza z nim Wirr, jedyny jego przyjaciel, który nie jest do końca tym, za kogo się podaje.

Dwóch młodzików, wyrusza zatem na północ, w celu uzyskania odpowiedzi na zbyt wiele pytań. Po drodze nawiążą nowe znajomości, odnajdą znajomych, o których myśleli, że ich już utracili oraz odsłonią gro tajemnic. Tylko, czy warto?

Tymczasem Bariera na północy kontynentu słabnie. Wielu Obdarzonych o tym wie, jednak wszyscy bagatelizują sprawę, nie spodziewając się, jakie to będzie miało dla nich i dla królestwa Andarry konsekwencje.

Powiem szczerze, że jestem strasznie zaskoczony. Książka się długo rozkręca, ponieważ pierwsze sto parę stron to wprowadzenie do świata, z bardzo nielicznymi wydarzeniami. Natomiast kiedy już wydarzenia zostaną puszczone w ruch to nie da się ich zatrzymać. Z jednej strony dobrze, z drugiej, ilość informacji do przyswojenia jest ogromna. Nazwa miejsc, imiona, nazwiska, role, itp. – jest tego dużo. Mimo tego, książka jest świetna. W intrygach idzie się pogubić, póki co tylko ich dochodzi, ale może kolejny tom przyniesie rozwiązanie chociaż części :)

Davian, jest młodym Obdarzonym, który niebawem ma odbyć próby władania Esencją. Niestety ma on problemy z jej kontrolowaniem i obawia się, że za niepowodzenie w Próbach zostanie skazany na życie jako Cień. Z pomocą przychodzi pewien starszy, który dzień przed próbami, daje Młodemu dziwny sześcian i nakłania go do ucieczki ze szkoły. Wyrusza z nim Wirr, jedyny jego...

Egil, po powrocie ze swojej ostatniej wyprawy z Bractwem, opiekuje się Asgerd – żoną jego zmarłego brata Thorolfa. Było to ostatnie życzenie umierającego brata, które Egil wziął sobie do serca. Oboje tak się zbliżają do siebie, że berserker bierze Asgerd za żonę, a dla jej córki – Tordis, zostaje pełnoprawnym ojcem.

Z kontynentu docierają wieści. Ojciec Asgerd nie żyje, a cały spadek, przejęła jej przyrodnia siostra. Jest to nieakceptowalne, ze względu chociażby na dziedzictwo, Islandczycy wybierają się więc na wycieczkę do Norwegii.

Jednak ziemiami rodzinnymi Asgerd rządzi król Eryk, dawny brat, przyjaciel, a zarazem zaciekły wróg Egila.

Jak zakończy się wyprawa do Norwegii? Czy Asgerd odzyska choćby część ze spadku po ojcu?

Część popularnonaukowa zawiera informacje o Grenlandii i osadnictwie na tych ziemiach.

Egil, po powrocie ze swojej ostatniej wyprawy z Bractwem, opiekuje się Asgerd – żoną jego zmarłego brata Thorolfa. Było to ostatnie życzenie umierającego brata, które Egil wziął sobie do serca. Oboje tak się zbliżają do siebie, że berserker bierze Asgerd za żonę, a dla jej córki – Tordis, zostaje pełnoprawnym ojcem.

Z kontynentu docierają wieści. Ojciec Asgerd nie żyje, a...

Po utracie syna Sinfjotliego Zygmunt popada w stan melancholii, a odbija się to tylko na plemieniu Hunów. Fryzowie i Chazaurowie już przygotowali potężną armię i wyruszyli, aby podporządkować sobie Wolsungów. Jednak młodszy syn Zygmunta – Helgi, wykazał się ogromną walecznością i odwagą, bowiem zebrał wojska Hunów i natarł na agresorów, rozbijając ich w pył. Po zakończeniu kampanii, kiedy miał już wracać do domu spotkał piękną Svevę wraz z jej orszakiem, która uciekła z domu ojca, ponieważ ten obiecał ją synowi jarla południowych Swearów, a ten był bardzo gwałtownym i nieprzyjemnym człowiekiem.

Helgi zakochuje się w Svevie z wzajemnością i wspólnie planują zwolnienie kobiety z jej oryginalnej obietnicy małżeństwa.

Klątwa rodu Wolsungów domknie się wraz z ostatnim potomkiem Zygmunta.

Część popularnonaukowa zawiera informacje o wyprawach Wikingów na półwysep Iberyjski.

Po utracie syna Sinfjotliego Zygmunt popada w stan melancholii, a odbija się to tylko na plemieniu Hunów. Fryzowie i Chazaurowie już przygotowali potężną armię i wyruszyli, aby podporządkować sobie Wolsungów. Jednak młodszy syn Zygmunta – Helgi, wykazał się ogromną walecznością i odwagą, bowiem zebrał wojska Hunów i natarł na agresorów, rozbijając ich w pył. Po zakończeniu...

W trakcie dalszej wędrówki Virion wraz towarzyszami, dołączają do podróżujących do Troy krewnych księcia. Ci mają glejt, który umożliwia podróżowanie bez żadnych kontroli, ale jako zubożała szlachta, potrzebują kogoś przy sakiewce, ale jednocześnie o nienagannych manierach, kto będzie im towarzyszył, jednocześnie spełniając ich zachcianki. Trafia im się Virion :)

Tymczasem w Troy, Zakon zaczął się szarogęsić na całego. W stolicy przebywa nawet Rein Kasbah, mistrz Zakonu, który znany jest z tego, że kiedyś spalił całą wieś i wymordował wszystkich jej mieszkańców, a dla Zakonu, jest człowiekiem, który wykona każdy rozkaz, bez wahania.

W stolicy cesarstwa Taida dalej toczy swoją walkę z Zakonem wykorzystując legalne środki. Luna, jej aktualna niewolnica, okazuje się, że nie tylko odzyskała sprawność umysłu, ale idealnie weszła w rolę niewolnicy, tworząc siatkę podobnych sobie agentów. Jaką przewagę na Zakonem zyskałby Zamek, gdyby udało się wykorzystać nielegalne środki?

Bardzo ciekawe i konkretne zakończenie pierwszej części przygód Viriona. W trakcie czytania Achai, powiem szczerze, że traktowałem go tylko jako zbira, mordercę i kogoś, kogo Achaja powinna pokonać. Dopiero ta seria spowodowała, że zacząłem z nim sympatyzować. Z chęcią sięgnę po kolejną część jego losów, ale jeszcze nie teraz. Emocjom trzeba dać dojrzeć :)

W trakcie dalszej wędrówki Virion wraz towarzyszami, dołączają do podróżujących do Troy krewnych księcia. Ci mają glejt, który umożliwia podróżowanie bez żadnych kontroli, ale jako zubożała szlachta, potrzebują kogoś przy sakiewce, ale jednocześnie o nienagannych manierach, kto będzie im towarzyszył, jednocześnie spełniając ich zachcianki. Trafia im się Virion :)

Tymczasem...

Virion w trakcie ucieczki awansuje na ucznia Horecha. W ten sposób poznaje niektóre tajniki pozostania szermierzem natchnionym. Jednak proces nauki jest powolny, Horech wiecznie nietrzeźwy, a jak zdarza mu się być przy zdrowych zmysłach to odczuwa potężne objawy odstawienia i delirki.

Obaj jednak odnoszą wrażenie, że przebudzona Niki ich gdzieś prowadzi … Gdzie tym razem?

Taida po wpadce jaką była próba złapania Viriona zostaje zwolniona z prefektury, tylko po to, żeby znaleźć angaż … na Zamku. Pani prokurator ma dużo więcej pracy, a jednym ze śledztw, którym ma się zajmować jest śledztwo dotyczące upiorów. Czy świeżo upieczona Pani Prokurator poradzi sobie w świecie, którym rządzą mężczyźni?

Luna. Ta to ma pecha. Kierat, kierat i jeszcze raz kierat…

Dużo lepszy tom od poprzedniego. Dużo więcej się dzieje, otrzymujemy dużo akcji z Virionem i Horechem. Autor pokazuje nam zarówno stopniowe przebudzanie się Niki, jak i drogę Viriona w kierunku szermierza natchnionego. Stopniowe nabieranie umiejętności, w zabijaniu, a nie żadnej tam szermierce, pokazuje o co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi. Wątek upiorów jest bardzo ciekawie pokazany. Tajemnica odnośnie tego co Rozbitkowie (jak sami lubią siebie nazywać) robią na świecie zaczyna nabierać kształtów. W książce wreszcie pojawia się Zakon i jego morderczy mistrzowie, a także znajdziemy tu wreszcie kilka referencji do Bogów i Ziemców. Pora na kolejny tom :)

Virion w trakcie ucieczki awansuje na ucznia Horecha. W ten sposób poznaje niektóre tajniki pozostania szermierzem natchnionym. Jednak proces nauki jest powolny, Horech wiecznie nietrzeźwy, a jak zdarza mu się być przy zdrowych zmysłach to odczuwa potężne objawy odstawienia i delirki.

Obaj jednak odnoszą wrażenie, że przebudzona Niki ich gdzieś prowadzi … Gdzie tym...

Po ucieczce z Małego Syrinx, Virion wraz z małżonką zatrzymują się w przygranicznej osadzie drwali. Niedawno pojawiły się informacje o złożach złota w okolicy i gorączka porwała prawie wszystkich pracowników, a w związku z tym o robotę było nietrudno. Nawet dla takiego „paniczyka” jak Virion. Chłopak szybko nawiązał znajomość z cieślą oraz jego żoną, którzy pomogli młodemu małżeństwu się zaalokować.

Virion nabiera muskulatury przy wyrębie i przyzwyczaja się do trudów życia w zimowej osadzie. Jednak na wiosnę zaczyna się cesarska obława. Prefekt Taida, nie potrafi odpuścić Virionowi, tak porażki przy poprzedniej próbie zatrzymania, jak i zabicia Nary. Z pomocą lekko zdefraudowanych środków zatrudnia ona czarownicę, a także szermierza natchnionego, którzy mają pomóc w nagonce.

Kto wygra gdy dojdzie do starcia pomiędzy wszystkimi zaangażowanymi stronami? Czy Virionowi uda się ochronić swoją żonę i czy Niki obroni Viriona?

Odniosłem wrażenie, że wiele scen było pisanych tylko żeby dobić książkę do odpowiedniej ilości stron. Kręcenie się po lesie, manewry pomiędzy gonionymi i goniącymi, były według mnie zbyteczne. A może miały one na celu podniesienie napięcia przed definitywnym rozwiązaniem akcji? Ciężko snuć domysły, mimo wszystko odniosłem wrażenie jakby autor się pogubił trochę w prowadzeniu do zakończenia. Jak dla mnie, jest to lekki dołek po pierwszym tomie, ale może tom trzeci wróci poziomem do tomu pierwszego :)

Po ucieczce z Małego Syrinx, Virion wraz z małżonką zatrzymują się w przygranicznej osadzie drwali. Niedawno pojawiły się informacje o złożach złota w okolicy i gorączka porwała prawie wszystkich pracowników, a w związku z tym o robotę było nietrudno. Nawet dla takiego „paniczyka” jak Virion. Chłopak szybko nawiązał znajomość z cieślą oraz jego żoną, którzy pomogli młodemu...

Virion urodził się w rodzinie mieszczańskiej, gdzie ojciec był kupcem (oryginalnie lekarzem), a matka skupiała się na poezji. Kariera i duże pieniądze ojca rozpoczęły się od niewolniczego interesu – skupował on niepotrzebnych, zabiedzonych, schorowanych niewolników, a następnie w swoim prywatnym szpitalu, doprowadzał ich do zdrowia, aby sprzedać z zyskiem. W ten sposób dorobił się kilku wsi i majątków ziemskich.

Virion za młodu nie wyróżniał się niczym specjalnym. Testowała go masa nauczycieli i oświadczyli zgodnie, że Virion żadnego talentu nie ma. Podkreślały to oceny, które zdobywał w okolicznym gimnazjonie. Jednak dwóch nauczycieli odkryło dwie ciekawe przypadłości chłopaka: miał słuch idealny oraz był oburęczny. Z pierwszej miał nigdy nie mieć pożytku, z drugą kazano mu się nie afiszować, bowiem była ona zakazana w cesarstwie Luan.

Virion rozwijał się normalnie, nie był specjalnie popularny, miał kilku kolegów i kiedy wszedł w wiek zainteresowania kobietami, znalazł odpowiednią dziewczynę, w której się zauroczył.

Jednak czas pokazał, że przyjaciele okazali się dwulicowi, dziewczyna nielojalna, a rodzina … no cóż, żeby nie spojlować, nadmienię, że nie biorą udziału w dalszych wydarzeniach.

Tak oto rozpoczynają się wydarzenia, które nakierowują Viriona na ścieżkę szermierza natchnionego.

Widząc, jaką popularność w książkach o Achai zdobył Virion, Pan Ziemiański zdecydował się napisać ze szczegółami losy tego mężczyzny. Rozbił to na trzy serię przedstawiające odpowiednio: młodość, wiek dojrzały oraz koniec przygód wojownika. Młody Virion ukazany jest jako bardzo inteligentny młody człowiek. Szybko się uczy, a w szczególności po niepowodzeniach. Życiowe doświadczenia zaczyna zbierać już od najmłodszych lat i to one kształtują to, kim się stanie. Jeśli chodzi o świat, nie ma się co rozpisywać, ponieważ jest to ten sam świat przedstawiony nam w książkach o Achai. Akcja jest liniowa i pojawiają się w niej nieoczekiwane zwroty (choć mogłoby być ich więcej).

Reasumując, jest to lekka książka, którą czyta się przyjemnie. Niewątpliwie najbardziej poczytna będzie u fanów Achai, ale spokojnie można ją czytać bez znajomości wydarzeń z wyżej wymienionej serii.

Virion urodził się w rodzinie mieszczańskiej, gdzie ojciec był kupcem (oryginalnie lekarzem), a matka skupiała się na poezji. Kariera i duże pieniądze ojca rozpoczęły się od niewolniczego interesu – skupował on niepotrzebnych, zabiedzonych, schorowanych niewolników, a następnie w swoim prywatnym szpitalu, doprowadzał ich do zdrowia, aby sprzedać z zyskiem. W ten sposób...

W tej części możemy przeczytać o zaginionym „Sezamie”, w którym przechowywane są od czasów drugiej wojny światowej zaginione obrazy polskich malarzy, o ściągnięciu magii voodoo do carskiej Rosji, czy o ciekawej rzeczywistości, w której zaraza pozostawiła zaledwie jeden procent ludzkości.

Krótkie, lecz ciekawie wizje Pana Pilipiuka czyta się niezwykle lekko, co jest ich największą zaletą :)

W tej części możemy przeczytać o zaginionym „Sezamie”, w którym przechowywane są od czasów drugiej wojny światowej zaginione obrazy polskich malarzy, o ściągnięciu magii voodoo do carskiej Rosji, czy o ciekawej rzeczywistości, w której zaraza pozostawiła zaledwie jeden procent ludzkości.

Krótkie, lecz ciekawie wizje Pana Pilipiuka czyta się niezwykle lekko, co jest ich...

Kolejny tom opowieści Pana Pilipiuka. Prym wiodą nieustannie Robert Storm i doktor Paweł Skórzewski. W tym tomie mamy również kilka odwołań do poprzednich opowiadań. Są to bardzo ciekawe smaczki, często ciężkie do wyłapania.

Niewątpliwie ciekawy zbiór. Czytałem z dużą przyjemnością :)

Kolejny tom opowieści Pana Pilipiuka. Prym wiodą nieustannie Robert Storm i doktor Paweł Skórzewski. W tym tomie mamy również kilka odwołań do poprzednich opowiadań. Są to bardzo ciekawe smaczki, często ciężkie do wyłapania.

Niewątpliwie ciekawy zbiór. Czytałem z dużą przyjemnością :)

„Księga Adrii” to tak naprawdę bestiariusz, opisujący wszelkie demony i potwory oraz Najwyższych Złych Dominium Piekielnego. Wszystko doprawione jest komentarzami Adrii, która jest autorką niniejszego albumu. Komentarze i notatki zawierają informacje o metodach przywołania, zaklęciu w Kamień Dusz, czy potężnych reagentach możliwych do pozyskania z danego potwora.

Szata graficzna, forma przedstawienia oraz szkice poglądowe powodują, że wydanie to zachwyca formą.

Miło było przypomnieć sobie potwory z Diablo po takim okresie grania :)

„Księga Adrii” to tak naprawdę bestiariusz, opisujący wszelkie demony i potwory oraz Najwyższych Złych Dominium Piekielnego. Wszystko doprawione jest komentarzami Adrii, która jest autorką niniejszego albumu. Komentarze i notatki zawierają informacje o metodach przywołania, zaklęciu w Kamień Dusz, czy potężnych reagentach możliwych do pozyskania z danego potwora.

Szata...

Opowiadania z tego zbioru Światów Pilipiuka skupiają się bardziej na losach Panów Storma i Skórzewskiego. Zaledwie jedno opowiadanie, na sam koniec, jest opowiadaniem niezwiązanym z żadnym z Panów.

Jak to zawsze ze zbiorami opowiadań: są lepsze i są gorsze. Co je łączy, to pierwiastek metafizyczny oraz w jakiś sposób wypaczona wersja historii. Ciekawe jest ostatnie z opowiadań, w którym to ziemia jest z każdej strony otoczona barierą. Lubię te zbiory opowiadań, bo podoba mi się grzebanie w polskiej historii i zmienianie jej na potrzeby danego utworu (często na korzyść).

A co by było gdyby? …

Opowiadania z tego zbioru Światów Pilipiuka skupiają się bardziej na losach Panów Storma i Skórzewskiego. Zaledwie jedno opowiadanie, na sam koniec, jest opowiadaniem niezwiązanym z żadnym z Panów.

Jak to zawsze ze zbiorami opowiadań: są lepsze i są gorsze. Co je łączy, to pierwiastek metafizyczny oraz w jakiś sposób wypaczona wersja historii. Ciekawe jest ostatnie z...

Elryk jest cesarzem Melnibone. Jednak jest on tylko połowicznie melniboneńczykiem, ze względu na mieszane pochodzenie. Najprawdopodobniej to pomieszanie krwi, spowodowało, że jest on inny od swoich pobratymców. Oni uwielbiają się bawić kosztem innych, nie zważać na konsekwencje, a radują ich ból i poczucie wyższości. Elryk z kolei jest łagodniejszego usposobienia i stara się w swoich rządach zaprowadzić coś na miano sprawiedliwości. Jednak ostro przeciwstawia mu się jego kuzyn Yrkoon. Uważa on, że Eryk jest słaby i nie powinien rządzić tak dumnym narodem.

Rozbieżność opinii oraz wydarzenia z bezpośredniego otoczenia powodują, że tron przejmuje Yrkoon, natomiast Elryk oddaje się pod skrzydła Bogom Chaosu i otrzymuje miecz, który pożera dusze.

Tak oto zaczyna się saga o Elryku z Melnibone, ostatnim cesarzu, niszczycielu swojego ludu i zabójcy kobiet…

Uwielbiam dawne fantasy, kiedy to jeszcze nie było ono przesiąknięte poprawnością polityczną, czy też rozwiązania w akcji nie były wyszukiwane na siłę. Wszystko jest napisane bardzo spójnie i napisane przez autora takim językiem, że z przyjemnością wyczekuje się kolejnych momentów akcji. Główny bohater, pomimo tego, że jest to postać niewątpliwie tragiczna, brnie prze wydarzenia, wiecznie oddany rozterkom i zwątpieniom. Mimo wszystko siła napędowa tego herosa jest ogromna i nie poddaje się on, w celu przeżycia dalszych przygód, które być może przyniosą mu to, co dla niego najważniejsze – zrozumienie.

Nie mogę się doczekać wznowienia kolejnych tomów sagi o Elryku.

Elryk jest cesarzem Melnibone. Jednak jest on tylko połowicznie melniboneńczykiem, ze względu na mieszane pochodzenie. Najprawdopodobniej to pomieszanie krwi, spowodowało, że jest on inny od swoich pobratymców. Oni uwielbiają się bawić kosztem innych, nie zważać na konsekwencje, a radują ich ból i poczucie wyższości. Elryk z kolei jest łagodniejszego usposobienia i stara...

Po wydarzeniach opisanych w „Powrocie do Gryfa” ekipa do zadań specjalnych musi się naradzić. Kociołek przedstawiając fakty, rzeczowo stwierdza, że zostali oni olani przez wszystkich zaprzyjaźnionych władców. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko samodzielnie wyruszyć do ziem księcia Fryderyka (z których to nastąpił ostatni atak Złego) i dowiedzieć się co w trawie piszczy, a w najlepszym wypadku od razu Złego się pozbyć.

Wydarzenia jednak lekko komplikuje ,napotkanie pewnego, znanego już drużynie kłobuka. Natomiast na odsiecz Kociołkowi i przyjaciołom przybywa niespodziewany sprzymierzeniec.

Co czeka na drużynę w Krzemyku? Czy Eliah wyjawi swoją elfią tajemnicę?

Bardzo ciekawa kontynuacja serii. Odnajdujemy w niej nawiązania nie tylko do pełnoprawnych tomów cyklu, ale również do opowiadań, które były wydawane pobocznie. O tym, że opowieści snute przez Pana Mortkę, czyta się bardzo lekko i z uśmiechem na ustach, chyba ogólnie wiadomo, ale ta drużyna, tak pełna sprzeczności, a jednak najlepszych przyjaciół, jest w stanie rozbawić, wzruszyć i wywołać zadumę. Nie mogę się doczekać kolejnych części przygód drużyny z Gryfa :)

Po wydarzeniach opisanych w „Powrocie do Gryfa” ekipa do zadań specjalnych musi się naradzić. Kociołek przedstawiając fakty, rzeczowo stwierdza, że zostali oni olani przez wszystkich zaprzyjaźnionych władców. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko samodzielnie wyruszyć do ziem księcia Fryderyka (z których to nastąpił ostatni atak Złego) i dowiedzieć się co w trawie...

Hervor urodziła dwóch synów. Starszy – Angantyr, ma wszelkie cechy dobrego i roztropnego wodza i dobrego wojownika, młodszy – Heidrek, w oczach ojca, jest tylko rozczarowaniem. Żeby młodszy nauczył się życia, ale i by zszedł ojcu z oczu, zostaje odesłany do zaprzyjaźnionego jarla, żeby tam dorastać i uczyć się życia. Kiedy jednak jego ojciec Hofund, szykuje wyprawę, na którą zaprasza zaprzyjaźnionego jarla, a jednemu ze statków ma przewodzić Angantyr, w Heidreku coś pęka i bez zgody rodziców wraca do domu. Jego powrót obfituje w tragiczne wydarzenia, które zmienią losy jego i jego rodziny na zawsze…

Część popularnonaukowa zawiera informacje o założeniu i późniejszym splądrowaniu opactwa Lindisfarne.

Hervor urodziła dwóch synów. Starszy – Angantyr, ma wszelkie cechy dobrego i roztropnego wodza i dobrego wojownika, młodszy – Heidrek, w oczach ojca, jest tylko rozczarowaniem. Żeby młodszy nauczył się życia, ale i by zszedł ojcu z oczu, zostaje odesłany do zaprzyjaźnionego jarla, żeby tam dorastać i uczyć się życia. Kiedy jednak jego ojciec Hofund, szykuje wyprawę, na...

Bera powiła trzech synów: dwóch pierwszych urodziło się obarczonych klątwą, jeden miał racice łosia, drugi łapy psa, natomiast trzecie dziecko było normalnym chłopcem. Wychowywała ich jednakowo, jednak szykany ze strony innych chłopców z wioski, wzmagały gniew młodzieńców, aż doszło do tragedii. Frodi i Thorir, dwaj nie do końca ludzcy bracia, wyruszają na wygnanie, a Bodvar zaczyna budować swoją legendę. Jednak w pewnym momencie wydarzenia w Uppladirze powodują, że i trzeci z braci wyrusza na wygnanie. Planuje on oddać swój miecz na usługi Rolfa Krakego, o którym słyszał, że jest silnym i sprawiedliwym jarlem. Jednak to co zastaje po przybyciu do Lejre zadziwia go i zmusza do niecodziennego działania…

Część popularnonaukowa traktuje o sagach czasów starożytnych, stworach, które w nich występują oraz ewidentnych różnicach między legendami a folklorem.

Bera powiła trzech synów: dwóch pierwszych urodziło się obarczonych klątwą, jeden miał racice łosia, drugi łapy psa, natomiast trzecie dziecko było normalnym chłopcem. Wychowywała ich jednakowo, jednak szykany ze strony innych chłopców z wioski, wzmagały gniew młodzieńców, aż doszło do tragedii. Frodi i Thorir, dwaj nie do końca ludzcy bracia, wyruszają na wygnanie, a...