Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Michał Kokot jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej”, ostatnie dwa lata poświęcił na przeanalizowanie tak zwanej afery Pegasusa. Wyrafinowane oprogramowanie szpiegowskie Pegasus zostało opracowane przez izraelską firmę technologiczną NSO Group. Jego głównym zadaniem jest infiltrowanie i łamanie zabezpieczeń urządzeń mobilnych, w szczególności smartfonów, umożliwiając atakującemu zdalny dostęp i monitorowanie różnych aspektów urządzenia docelowego. Oficjalnie firma NSO Group prezentuje swój produkt jako narzędzie do walki z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną. Jednak międzynarodowe śledztwa dziennikarskie dowodzą, że przede wszystkim wykorzystywano to oprogramowanie do inwigilowania politycznych przeciwników. O zakupie i wykorzystaniu tego oprogramowania przez polskie służby pewnie usłyszycie nie raz w najbliższych dnia, bo właśnie powołano sejmową komisję śledczą do wyjaśnienia tzw. afery Pegasusa.

Wbrew temu co słyszeliśmy z ust wielu dziennikarzy po pojawieniu się informacji o zakupie i wykorzystaniu Pegasusa przez CBA, Pegasus nie jest oprogramowaniem do totalnej inwigilacji wszystkich polskich obywateli, to by było technicznie nie możliwe. Licencja zakupiona od Izraelskiej firmy pozwalała na szpiegowanie czterdziestu urządzeń jednocześnie. Jednakże nie wyklucza to możliwości szpiegowania każdego z nas, jeżeli tylko władza uzna, że zagrażamy bezpieczeństwu państwa. Można jednak spać spokojnie, bo okazuje się, że dla rządzącej przez ostanie osiem lat Zjednoczonej Prawicy, ważniejsza od zagrożenia bezpieczeństwa państwa, była walka z opozycyjnymi politykami, niepokornymi prokuratorami czy adwokatami.

Autor w swojej książce skupia się na sprawie inwigilacji Pegasusem senatora Krzysztofa Brejzy z Koalicji Obywatelskiej, głównie dlatego, że w tej sprawie jest dostępny najbogatszy materiał dowodowy. Sprawa ta szeroko była opisywana i komentowana w mediach. Oficjalnym powodem rozpoczęcia inwigilacji Krzysztofa Brejzy i jego ojca, była wymyślona przez prorządowe media afera inowrocławska, czyli afera fakturowa w zarządzanym przez Ryszarda Brejzę ratuszu. Sprawa inowrocławskiej afery fakturowej zaczęła się od „kosmity”, który przyszedł do delegatury CBA w Bydgoszczy.

Po szybki sprawdzeniu okazało się, że rzeczywiście faktury są lipne, a zostały wystawione na wydział promocji i kultury, którego naczelniczką była Agnieszka Ch. sympatyzująca z lokalnymi politykami Suwerennej Polski. Wszystkie należności ona osobiście uregulowała gotówką z rzekomymi usługodawcami. Była to w zasadzie prosta, lokalna sprawa dla Komendy Powiatowej Policji, ale politycy PiS i kontrolowane przez niech media ogólnopolskie rozdmuchały tę sprawę na całą Polskę. Agnieszka Ch. broniąc się przed zarzutami, oskarża Krzysztofa Brejzę o kierowanie „farmą trolli i hejterów” w inowrocławskim ratuszu.

Właśnie te niedorzeczne oskarżenia są podstawą działania CBA przeciw Brejzom. Najpierw prowadzona jest klasyczna inwigilacja polityków, dopiero później w 2019 roku w przeddzień kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego na telefonie senatora Brejzy po raz pierwszy zainstalowano Pegasusa. Według danych kanadyjskiego laboratorium Citizen Lab, które badało telefon senatora, Pegasus był na nim wielokrotnie instalowany. Na jaw wychodzi, że polityk opozycji był inwigilowany w trakcie dwóch kampanii wyborczych. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze wykorzystanie danych z inwigilacji CBA przez dziennikarzy prorządowej TVP Info, którzy zmanipulowali i upublicznili wiadomości z prywatnej korespondencji Krzysztofa Brejzy. W tej sprawie senator złożył do sądu sprawę z oskarżenia cywilnego w stosunku do Samuela Pereiry i wygrał.

Michał Kokot bardzo szczegółowo, krok po kroku, wprowadza czytelnika w uwarunkowania polityczne i wydarzenia okresu, którego dotyczą opisywane zdarzenia. Dzięki temu czytelnik łatwiej może zrozumieć kontekst. Jak wspomniałem autor skupia się na Brejzach, ale w ten sam lub podobny sposób inwigilowano inne osoby między innymi Romana Giertycha, Ewę Wrzosek, Michała Kołodziejczyka czy Jacka Karnowskiego. Czy kogoś więcej? Tego dowiemy się prawdopodobnie w wyniku prac komisji śledczej.

Jeżeli masz jakieś wątpliwości, czy skazani Mariusz Kamiński i Maciej Wąsik są więźniami politycznymi, czy tylko zwykłymi przestępcami, to zdecydowanie powinieneś sięgnąć po tę książkę.

Michał Kokot jest dziennikarzem „Gazety Wyborczej”, ostatnie dwa lata poświęcił na przeanalizowanie tak zwanej afery Pegasusa. Wyrafinowane oprogramowanie szpiegowskie Pegasus zostało opracowane przez izraelską firmę technologiczną NSO Group. Jego głównym zadaniem jest infiltrowanie i łamanie zabezpieczeń urządzeń mobilnych, w szczególności smartfonów, umożliwiając...

Z niecierpliwością wyczekuję każdej kolejnej książki autorstwa Włodzimierza Sokołowskiego, ukrywający się pod pseudonimem Vincent V. Severski, byłego oficerem wywiadu PRL i RP, który przepracował w polskim wywiadzie 26 lat, z czego prawie połowę poza granicami kraju. Na emeryturze Severski postanowił zająć się pisaniem książek, a że najbliżej mu było do działań wywiadowczych i szpiegowskich, to ta tematyka zdominowała jego twórczość. „Dystopia” to czwarta część serii „Sekcja”, na którą składają się jeszcze: „Zamęt”, „Odwet” i „Nabór". Można je czytać po kolei, ale jeżeli komuś wpadła w ręce akurat ta książka, to może ją bez problemu przeczytać, co prawda nawiązuje do wcześniejszych wydarzeń, ale nie na tyle, żeby nie zrozumieć kontekstu. Przyznam się, że sam niewiele pamiętałem z „Naboru”, wszystko przez to, że autorowi zeszło dwa lata, żeby napisać kontynuację, w moim odczuciu jest to również zamknięcie tej serii.

Wydział Q z Miłobędzkiej lub sekcja Leskiego, jak zwyczajowo określano grupę oficerów Agencji Wywiadu pod wodzą płk. Romana Leskiego, zostaje rozwiązana. Konrad Wolski, Marcel Cichy, Roman Leski oraz Zofia Winiarska zostają aresztowani i oskarżeni o szpiegostwo na rzecz Rosji. Na wolności pozostają Sara Korska, Monika Arent i Maria Gerber. Jerzy Kaziura, nielegał GRU, awansuje na stanowisko wicepremiera i koordynatora służb, co daje mu w końcu możliwość rozsadzenia państwa polskiego od wewnątrz. Wykorzystuję swoje stanowisko do prowadzenia ciągłej inwigilacji trzech kobiet przy pomocy CBA i oprogramowania Centaur — kupionego od Izraelczyków. Trzy kobiety są świadome, że są jedyną nadzieją dla uwięzionych oficerów „Sekcji”, podejmują trudną i niebezpieczną grę, której celem jest zdobycie dowodów obciążających Kaziurę.

"Wspomagane przez wytrawnych agentów MI6 oraz Miszę Popowskiego, byłego oficera rosyjskiego wywiadu i George'a Gordona, asystenta Sekretarza Generalnego NATO, dziewczyny stają do walki z czasem i przebiegłym wrogiem. Dramatyczna walka na wielu frontach, pełna zwrotów akcji i zaskakujących momentów, prowadzi do nieuchronnego starcia, które przesądzi o losach międzynarodowego ładu…"

Severski nie pierwszy raz udowodnił, że potrafi doskonale budować napięcie, wprowadzać zawrotne tempo akcji i niespodziewane zwroty, przyciągając w ten sposób uwagę czytelnika. Jako były oficer wywiadu Severski jest doskonałym obserwatorem rzeczywistości, która nas otacza, inspirację czerpie garściami z prawdziwych wydarzeń, sprytnie przelewając ją na papier w fikcyjnych postaciach i zdarzeniach, które bardzo realnie odzwierciedlają aktualną sytuację polityczną w Europie. Autor nie pozostawia nic przypadkowi, bohaterowie jego powieści są z krwi i kości, w pełni oddani sprawie, ale nie obce są im przyziemne uczucia i związki.

Jedynym minusem jest to, że ta powieść za szybko się skończyła. Czy doczekamy się kontynuacji? „Dystopia” zamyka w zasadzie wszystkie wątki, ale mam świadomość, że zagrożenie ze strony Rosji nie zmalało, a w takim razie wszystko jest możliwe. Może w głowie Severskiego kiełkuje pomysł na ciąg dalszy? Zdecydowanie polecam każdemu miłośnikowi powieści sensacyjnych, ale nie tylko, powieści Severskiego to świetna rozrywka.

https://peakd.com/hive-134382/@lesiopm/k143

Z niecierpliwością wyczekuję każdej kolejnej książki autorstwa Włodzimierza Sokołowskiego, ukrywający się pod pseudonimem Vincent V. Severski, byłego oficerem wywiadu PRL i RP, który przepracował w polskim wywiadzie 26 lat, z czego prawie połowę poza granicami kraju. Na emeryturze Severski postanowił zająć się pisaniem książek, a że najbliżej mu było do działań...

Bardzo dobrze opowiedziana historia oficerów kontrwywiadu PRL z Wydziału IX. Kilku z nich podzieliło się z autorem swoimi wspomnieniami z czasów, kiedy to pod osłoną nocy wchodzili do różnych placówek dyplomatycznych "wrogich" państw. Żaden zamek ani żaden sejf nie stanowił dla nich przeszkody, kombinacje do zamków szyfrowych zdobywali przy pomocy izotopów kobaltu-60 i irydu-192, ryzykując własnym zdrowiem. Niewiarygodna, zupełnie nieznana historia, świetnie napisana, trudno jest się oderwać.

Bardzo dobrze opowiedziana historia oficerów kontrwywiadu PRL z Wydziału IX. Kilku z nich podzieliło się z autorem swoimi wspomnieniami z czasów, kiedy to pod osłoną nocy wchodzili do różnych placówek dyplomatycznych "wrogich" państw. Żaden zamek ani żaden sejf nie stanowił dla nich przeszkody, kombinacje do zamków szyfrowych zdobywali przy pomocy izotopów kobaltu-60...

Książkę zaczynałem czytać kilka razy, po wielokroć do dalszej lektury zniechęcały mnie głupoty, które wypisuje autor na podstawie danych z teczki akt personalnych płk Kuklińskiego. Cytując urywki z początku kariery oficera "...ponad rok dowodził najpierw plutonem strzelców w 49. Pułku Piechoty, a póżniej 9. Pułkiem Piechoty...". Nie wiem czy autor zdaje sobie sprawę z różnic między plutonem, a pułkiem. Zaledwie trzy lata później "...przenieśli się z Piły do Kołobrzegu, fdy Ryszard awansował na pomocnika dowódcy, a póżniej na dowódcę 3. Brygady Przeciwdesantowej Obrony Wybrzeża w Kołobrzegu." Mowa tu o oficerze w stopniu porucznika, no nie klei to się, żeby porucznik dowodził brygadą.
Wiele uwag też mam do interpretacji opinii służbowych różnych oficerów, bo zauważyć należy, że publikacja nie skupia się wyłącznie na Kuklińskim. Tak się składa, że miałem możliwość zapoznania się z tysiącami opinii służbowych żołnierzy, wiele z nich powstało w PRLu, większość z nich wyglądała jakby były pisane przez kalkę według jednego szablonu. Podobnie było w przypadku wniosków o medale resortowe, które powstawały na zasadzie "kopiuj-wklej", pamiętam, że pierwszym ministrem ON, który postanowił z tym walczyć był Radosław Sikorski w 2005 roku.
Odszedłem od oceny książki, ale trudno jest mi odnieść się do laurki, którą Cenckiewicz postanowił napisać dla Kuklińskiego. Może dlatego, że ja w przeciwieństwie do autora składałem przysięgę wojskową i rozumię związane z tym obciążenie, które na siebie wziąłem. Według autora Kukliński może być usprawiedliwiony, bo on złamał przysięgę PRL.

Książkę zaczynałem czytać kilka razy, po wielokroć do dalszej lektury zniechęcały mnie głupoty, które wypisuje autor na podstawie danych z teczki akt personalnych płk Kuklińskiego. Cytując urywki z początku kariery oficera "...ponad rok dowodził najpierw plutonem strzelców w 49. Pułku Piechoty, a póżniej 9. Pułkiem Piechoty...". Nie wiem czy autor zdaje sobie sprawę z...

Świetna powieść mistrza skandynawskiego kryminału. Co prawda nie było dużych zaskoczeń, ale to dlatego, że kilka lat temu obejrzałem film, którego scenariusz oparto na tej książce. Na moje szczęście z wiekiem pamięć już szwankuje i nie wszystkie szczegóły pamiętałem.
Fajne tempo, bardzo rozbudowana fabuła.

Świetna powieść mistrza skandynawskiego kryminału. Co prawda nie było dużych zaskoczeń, ale to dlatego, że kilka lat temu obejrzałem film, którego scenariusz oparto na tej książce. Na moje szczęście z wiekiem pamięć już szwankuje i nie wszystkie szczegóły pamiętałem.
Fajne tempo, bardzo rozbudowana fabuła.

Historia ludzi z pewnego bazaru na warszawskiej Pradze opowiedziana przez Adama Federa. Koniecznie w wersji audiobooka czytanego przez autora.

Historia ludzi z pewnego bazaru na warszawskiej Pradze opowiedziana przez Adama Federa. Koniecznie w wersji audiobooka czytanego przez autora.

Spodziewałem się, że po doskonałym "Parafilu" w następnej powieści Bartek Rojny utrzyma poziom. Niestety okazało się to bardzo trudne. Ciekawa, wciągająca i pełna zwrotów akcji powieść, ale brakowało jej świeżości "Parafila".

Spodziewałem się, że po doskonałym "Parafilu" w następnej powieści Bartek Rojny utrzyma poziom. Niestety okazało się to bardzo trudne. Ciekawa, wciągająca i pełna zwrotów akcji powieść, ale brakowało jej świeżości "Parafila".

Ziemie odzyskane wciąż kryją wiele tajemnic, a co za tym idzie mnożą się legendy o skarbach ukrytych przez Niemców uciekających ze swoich domów przed "wyzwoleńczą" Armią Czerwoną. Na jednej z takich legend zbudował historię Sławomir Gortych. Wyszło to bardzo dobrze, świetne połączenie histori i miłości do Karkonoszy. Wciągająca powieść.

Ziemie odzyskane wciąż kryją wiele tajemnic, a co za tym idzie mnożą się legendy o skarbach ukrytych przez Niemców uciekających ze swoich domów przed "wyzwoleńczą" Armią Czerwoną. Na jednej z takich legend zbudował historię Sławomir Gortych. Wyszło to bardzo dobrze, świetne połączenie histori i miłości do Karkonoszy. Wciągająca powieść.

Niezwykła opowieść kryminalno-szpiegowska.

Niezwykła opowieść kryminalno-szpiegowska.

Seria Christiny Larsson z inspektor Ingrid Bergman doskonale się rozwija. Często sprawy kryminalne, które Bergman prowadzi związane są ze współczesnymi problemami młodych ludzi. Tak jest w przypadku tej powiście, gdzie ofiara znaleziona w starych tunelach pod twierdzą była szantażowana przez rówieśników. Główną sprawą, która zajmuje inspektor Bergman i nie tylko jej, są podejrzenia Ingrid o zniszczenie mienia i napaść na młodą dziewczynę. Brakowało elementu zaskoczenia, ale poza tym bardzo dobra książka.

Seria Christiny Larsson z inspektor Ingrid Bergman doskonale się rozwija. Często sprawy kryminalne, które Bergman prowadzi związane są ze współczesnymi problemami młodych ludzi. Tak jest w przypadku tej powiście, gdzie ofiara znaleziona w starych tunelach pod twierdzą była szantażowana przez rówieśników. Główną sprawą, która zajmuje inspektor Bergman i nie tylko jej, są...

Wciągająca i bardzo realistyczna opowieść o Chorwatce na progu przemian ustrojowych na Bałkanach. Uciekając przed wojną trafiła do piekła.
Ciekawa forma, coś w rodzaju autobiografi lub spowiedzi.

Wciągająca i bardzo realistyczna opowieść o Chorwatce na progu przemian ustrojowych na Bałkanach. Uciekając przed wojną trafiła do piekła.
Ciekawa forma, coś w rodzaju autobiografi lub spowiedzi.

W skrócie można napisać, że jest to książka opowiadająca o tym "jak zdobywano dziki zachód", czyli o chciwości i pazerności "białego człowieka". Historia zabójstw indian ze szczepu Osagów wydarzyła się przeszło 100 lat temu. Ciekawie i wciągająco opowiedziana historia tego szczepu, a następnie okoliczności zbrodni, których ofiarami byli Indianie. Drugą stroną medalu jest fakt, że sukces śledczych, pod nadzorem słynnego Edgara Hoovera, przy wyjaśnianiu tej sprawy przełożył się na narodziny krajowego biura śledczego, które obecnie znamy jako FBI.

W skrócie można napisać, że jest to książka opowiadająca o tym "jak zdobywano dziki zachód", czyli o chciwości i pazerności "białego człowieka". Historia zabójstw indian ze szczepu Osagów wydarzyła się przeszło 100 lat temu. Ciekawie i wciągająco opowiedziana historia tego szczepu, a następnie okoliczności zbrodni, których ofiarami byli Indianie. Drugą stroną medalu jest...

Morderstwo syna prezeski banku i porwanie córki najbogatszego Hiszpana. Czy coś łączy te dwie sprawy? Wyjaśnieniem zajmą się Antonia Scott (Czerwona Królowa) i Jon Gutiérrez (zawieszony inspektor z Bilbao). To dość nietypowa para śledczych działająca poza strukturami policji.
Juan Gómez-Jurado świetnie tworzy klimat niepewności i tajemniczości, niby odkrywa przed czytelnikiem wszystkie karty, ale na kolejnej stronie okazuje się, że miał jeszcze kilka asów w rękawie.

Morderstwo syna prezeski banku i porwanie córki najbogatszego Hiszpana. Czy coś łączy te dwie sprawy? Wyjaśnieniem zajmą się Antonia Scott (Czerwona Królowa) i Jon Gutiérrez (zawieszony inspektor z Bilbao). To dość nietypowa para śledczych działająca poza strukturami policji.
Juan Gómez-Jurado świetnie tworzy klimat niepewności i tajemniczości, niby odkrywa przed...

Dopełnienie trylogii z Antonią Scott jest nietuzinkowa, wymyka się standardom dwóch pierwszych powieści. "Rey Blanco" jest finalnym rozwiązaniem tej trylogii. Jak zwykle w przypadku Juana Gomez-Jurado tajemnica jest skrywana do ostatniego aktu'

Dopełnienie trylogii z Antonią Scott jest nietuzinkowa, wymyka się standardom dwóch pierwszych powieści. "Rey Blanco" jest finalnym rozwiązaniem tej trylogii. Jak zwykle w przypadku Juana Gomez-Jurado tajemnica jest skrywana do ostatniego aktu'

To była pierwsza powieść Michała Śmielaka, która padła w moje ręce (lub dla ścisłości uszy). Bardzo odważna koncepcja nawiązań religijnych. Z jednej strony autor nie zostawia suchej nitki na kościelnych funcjonariuszach. Główny bohater Kosma Ejcherst to niedoszły ksiądz, który został usunięty na ostatnim roku seminarium duchownego. Skorzystał ze spadochronu w postaci wuja biskupa i trafił do policji.
Za sprawą wuja trafił do Wnyk, niewielkiej osady w kotlinie jeleniogórskiej, a jego zadaniem będzie rozwiązanie tajemnicy zaginięcia młodego księdza.
Fajna powieść kryminalna z lekkimi odnośnikami do mistrzyni gatunku kryminału satyrystycznego - Joanny Chmielewskiej.

To była pierwsza powieść Michała Śmielaka, która padła w moje ręce (lub dla ścisłości uszy). Bardzo odważna koncepcja nawiązań religijnych. Z jednej strony autor nie zostawia suchej nitki na kościelnych funcjonariuszach. Główny bohater Kosma Ejcherst to niedoszły ksiądz, który został usunięty na ostatnim roku seminarium duchownego. Skorzystał ze spadochronu w postaci wuja...

Brudy, polityczne brudy!
Dla kogoś, kto na bieżąco śledzi wydarzenia polityczne w naszym kraju książka jest tylko usystematyzowaniem wydarzeń ostatnich ośmiu lat.
Książka może być doskonałym źródłem wiedzy w jaki sposób politycy i sympatycy partii rządzącej postrzegali konkretne działania rządu i poszczególnych polityków.
Na pierwszych zajęciach z politologii usłyszałem, że "polityka to działanie zmierzające do zdobycia i utrzymania władzy", więc inaczej postrzegam działalność partii politycznych, jednakże partia rządząca to patologia działająca na głębokich pograniczach tego twierdzenia.

Brudy, polityczne brudy!
Dla kogoś, kto na bieżąco śledzi wydarzenia polityczne w naszym kraju książka jest tylko usystematyzowaniem wydarzeń ostatnich ośmiu lat.
Książka może być doskonałym źródłem wiedzy w jaki sposób politycy i sympatycy partii rządzącej postrzegali konkretne działania rządu i poszczególnych polityków.
Na pierwszych zajęciach z politologii usłyszałem, że...

Serial z Richardem Chamberlainem pamiętałem jak przez mgłę.
Niezwykła podróż do nieznanych lądów, jako czytelnicy prowadzeni przez tajemniczą japońską kulturę, która czasami może wydawać się "dziecinna". Słuchałem audiobooka w samochodzie w trakcie podróży i żona zarzuciła mi, że co to za infantylne określenie "poduszkowanie", kiedy wszyscy wokół mówią o seksie i pieprzeniu :) Kultura japońska nie jest łatwa do zrozumienia dla przedstawiciela kultury zachodniej, jednakże James Clavell doskonale odkrywa przed czytelnikami te tajemnice, które w kwestii prowadzenia wojny, szczególnie średniowiecznej, niewiele różnią się od europejskich standardów.

Serial z Richardem Chamberlainem pamiętałem jak przez mgłę.
Niezwykła podróż do nieznanych lądów, jako czytelnicy prowadzeni przez tajemniczą japońską kulturę, która czasami może wydawać się "dziecinna". Słuchałem audiobooka w samochodzie w trakcie podróży i żona zarzuciła mi, że co to za infantylne określenie "poduszkowanie", kiedy wszyscy wokół mówią o seksie i pieprzeniu...

Czytając tą książkę przez długi czas miałem, że autorka pisze o jakimś wyimaginowanym problemie, którym powinien zająć się lekarzy psychiatra, a nie chirurg plastyczny. Utwierdziła mnie w tym przekonaniu rozmowa w przedostatnim rozdziale z profesorem Izdebskim, który bardzo zdroworozsądkowo podchodzi do tematu chirurgii estetycznej miejsc intymnych. Niestety większość jego kolegów widzi w poprawianiu chirurgicznym wagin i penisów świetny interes.
Autorka ze swoimi rozmówcami porusza wiele kwestii związanych z życiem seksualnym Polaków, wstydem, zażenowaniem, chęcią przypodobania się partnerowi/partnerce za wszelką cenę. Jak wspomniałem na początku, większość z tych przypadków można by było rozwiązać w gabinetach psychologów i seksuologów, bez potrzeby ingerencji chirurgicznej.

Czytając tą książkę przez długi czas miałem, że autorka pisze o jakimś wyimaginowanym problemie, którym powinien zająć się lekarzy psychiatra, a nie chirurg plastyczny. Utwierdziła mnie w tym przekonaniu rozmowa w przedostatnim rozdziale z profesorem Izdebskim, który bardzo zdroworozsądkowo podchodzi do tematu chirurgii estetycznej miejsc intymnych. Niestety większość jego...

Jo Nesbo mnie zaskoczył. Przyzwyczajony do serii z Harry Hole, nie spodziewałem się takiej odmiany. Początkowo myślałem, że to thriller dla młodzieży z "morderczą słuchawką", nastolatkami zamieniającymi się w cykady. W tym przekonaniu utwierdził mnie początek drugiej części. Jednak to co się działo później trudne było do sklasyfikowania, bardziej w stylu Kinga niż Nesbo.

Jo Nesbo mnie zaskoczył. Przyzwyczajony do serii z Harry Hole, nie spodziewałem się takiej odmiany. Początkowo myślałem, że to thriller dla młodzieży z "morderczą słuchawką", nastolatkami zamieniającymi się w cykady. W tym przekonaniu utwierdził mnie początek drugiej części. Jednak to co się działo później trudne było do sklasyfikowania, bardziej w stylu Kinga niż...