Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zupa stygnie". To ostatnie słowa zapisane lustrzanym pismem ręką mistrza. Poza zaznaczeniem, że nawet najbardziej nieziemscy z ziemian zmuszeni bywają niekiedy zaspokoić tak proste potrzeby jak głód, znajdziemy na owym dokumencie szkice i notatki dotyczące studium zachowania pola powierzchni trójkąta prostokątnego przy jednoczesnej zmianie długości obu boków przyprostokątnych. Taki był bowiem do końca. Piekielnie ciekawski. Bo czy zastanawialiście się kiedyś jak wygląda język dzięcioła? No właśnie. A Leonardo się zastanawiał.

Walter Isaacson podaje nam Leonarda da Vinci na tacy normalności. Udowadnia, że ta wielka postać, w gruncie rzeczy, niewiele się od nas różniła. Prokrastynacja, lenistwo, rozumienianie się na drobne czy oszukiwanie w CV. Kto z nas tego nie zna, niech pierwszy rzuci kamień. ;) Przy okazji spaceru przez życie i karierę artysty, analizę jego dzieł i znajomości oraz setek notatek i szkiców, autor wyłuskuje dla nas sposób jego działania. Czy możemy chociaż odrobinę upodobnić się do tego geniusza?

Owszem, możemy. Pozwólmy, by lepsze było wrogiem dobrego. I porywajmy się z motyką na słońce. ;)

"Zupa stygnie". To ostatnie słowa zapisane lustrzanym pismem ręką mistrza. Poza zaznaczeniem, że nawet najbardziej nieziemscy z ziemian zmuszeni bywają niekiedy zaspokoić tak proste potrzeby jak głód, znajdziemy na owym dokumencie szkice i notatki dotyczące studium zachowania pola powierzchni trójkąta prostokątnego przy jednoczesnej zmianie długości obu boków...

Temat mitu Wielkiej Lechii już kiedyś się u mnie pojawił, ale są historie, które regularnie należy wkładać między bajki. Szczególnie te niebezpieczne, bo dla dorosłych.

Dla tych, którzy nie kojarzą pozwolę sobie przypomnieć:
"Rzekome istnienie lechickiego imperium przed państwem Mieszka, świadczyć ma o zakłamywaniu polskiej historii przez Kościół i ukrywaniu przed nami prawdy o  dawnej potędze. Wszystko to podobno po to by wmówić nam, że dopiero w 966 za sprawą Chrztu zaczęliśmy znaczyć w Europie cokolwiek. Tymczasem Polacy rzekomo walczyli z Cezarem w Galii i pokonali samego Aleksandra Wielkiego. "To w wielkim skrócie.

Ale skoro nie imperium Wielkiej Lechii, to co? Wojciech Kempa w sposób skrupulatny przeanalizował jak to u nas drzewiej bywało. Nie da się ukryć, że wykonał pracę tytaniczną, bo nie jest to historia prosta czy nienastręczająca problemów.

Jeżeli do tej pory nazwy takie jak Ostrogoci, Wandalowie, kultura łużycka, wielbarska, Lędzianie, Hunowie czy Celtowie jedynie majączyły Wam niejasno pod czerepem, książka ta rozwinie Waszą wiedzę. Przy okazji dowiecie się gdzie fantazja Wincentego Kadłubka zabrnęła za daleko i jaką niedorzecznością jest powoływanie się na "Kronikę Prokosza"(autorstwa zdemaskowanego dawno fałszerza dokumentów, dyplomów i rodowodów Przybysława Dyamentowskiego) piewców tych niestworzonych historii.

Temat mitu Wielkiej Lechii już kiedyś się u mnie pojawił, ale są historie, które regularnie należy wkładać między bajki. Szczególnie te niebezpieczne, bo dla dorosłych.

Dla tych, którzy nie kojarzą pozwolę sobie przypomnieć:
"Rzekome istnienie lechickiego imperium przed państwem Mieszka, świadczyć ma o zakłamywaniu polskiej historii przez Kościół i ukrywaniu przed nami...

„Fortuna kołem się toczy”. Autorem tego powiedzenia był Zenon z Kition, jednoczesny twórca filozofii stoickiej. Nakazuje ona zachować spokój zarówno wobec cierpienia, jak i wobec szczęścia. Namiętności i emocje należy trzymać zawsze na wodzy. Marek Aureliusz był owym nurtem głęboko zafascynowany, jednocześnie wiedział, że postawa taka nie przychodzi bynajmniej bez wysiłku.
„Rozmyślania” zaczynają się od wdzięczności. Cesarz analizuje i dziękuje za nauki otrzymane od napotkanych w życiu osób-rodziny, przyjaciół, nauczycieli. Przyzwyczailiśmy się myśleć, że istnieją zmarnowane szanse czy czas. Czy rzeczywiście? Marek Aureliusz przekonuje, że nawet bolesne doświadczenia są dla nas lekcjami i to właśnie dzięki nim kształtujemy swoje człowieczeństwo. Myśleliście kiedyś w ten sposób? Zastanawialiście się czy faktycznie od ludzi, którzy w ten czy inny sposób Was skrzywdzili, otrzymaliście jedynie zło? Czy tego zła nie da się przekuć w cenną naukę na przyszłość?
Marek Aureliusz daje nam, niczym, wyrozumiały rodzic, prawo do pomyłek. Chociaż wewnętrzne instynkty nazywa „nierozumnymi poruszeniami duszy”, wie że słabości nie sposób uniknąć. Nie gra nieomylnego. Zaznacza także, że błędy często popełniamy wbrew woli lub nieświadomie. „(…)nawet nie wiesz na pewno czy błądzą; wiele rzeczy się bowiem dzieje z powodu przymusu warunków(…)”
Z tych lekcji warto czerpać.

„Fortuna kołem się toczy”. Autorem tego powiedzenia był Zenon z Kition, jednoczesny twórca filozofii stoickiej. Nakazuje ona zachować spokój zarówno wobec cierpienia, jak i wobec szczęścia. Namiętności i emocje należy trzymać zawsze na wodzy. Marek Aureliusz był owym nurtem głęboko zafascynowany, jednocześnie wiedział, że postawa taka nie przychodzi bynajmniej bez wysiłku....