Jesteśmy społecznością, która kocha książki

NIEDOSYT - słowo które najlepiej opisuje moje odczucia po przewróceniu ostatniej strony "Człowieka z wysokiego zamku".
Już dawno żaden wykreowany świat SCI-FI/Fantasy nie pochłonął mnie aż tak bardzo. Wizja piękna w swojej formie i przerażająca w treści. Bardzo łaskawa dla Japończyków i dużo bardziej rzetelna wobec Niemców. Philip Kindred Dick w swoim utworze pozostawił przy życiu faszystowskich zbrodniarzy stojących na czele 3 rzeszy niemieckiej oraz, do spółki z Japończykami, dał im wygrać II wojnę światową. Podobnie jak miało to miejsce w prawdziwym życiu, zwycięzcy musieli podzielić się wpływami (albo łupami??) co niechybnie prowadzi do kolejnych konfliktów, a my, wraz z bohaterami uczestniczymy w wydarzeniach które mogą doprowadzić do kolejnego z nich.
Najmocniejszą stroną tej powieści są stworzeni na jej potrzeby bohaterowie. Widzimy jak kolejne osoby radziły sobie z porażką swojego narodu. Jak udało im się przeżyć i jak niektórzy odzyskiwali dumę z przynależności do swojego narodu. Widzimy również Japończyków. Tym razem zwycięskich. Zarządzających swoją strefą amerykańskiego kontynentu i starających się współżyć z pokonanymi co odróżnia ich od ich niemieckich sojuszników z czasów minionej wojny.
Wszystko to składa się na małe arcydzieło, ale miałem odczucie jakby Autor zakończył swoją powieść o 2 lub 3 rozdziały za wcześnie. Czuję się jakbym oglądał świetny serial i został pozbawiony możliwości zapoznania się z jego ostatnim odcinkiem. Mimo to jest to jedno z najwspanialszych osiągnięć literackich P.K. Dick'a, oczywiście zaraz po "Ubiku" ;⁠-⁠).

NIEDOSYT - słowo które najlepiej opisuje moje odczucia po przewróceniu ostatniej strony "Człowieka z wysokiego zamku".
Już dawno żaden wykreowany świat SCI-FI/Fantasy nie pochłonął mnie aż tak bardzo. Wizja piękna w swojej formie i przerażająca w treści. Bardzo łaskawa dla Japończyków i dużo bardziej rzetelna wobec Niemców. Philip Kindred Dick w swoim utworze pozostawił...

Brandon Sanderson miał świetny pomysł na ten krótki utwór. Ostra krytyka gier komputerowych i jednocześnie zapożyczone pomysły z "Matrixa" zostały zaprezentowane w słabszej fabularnie opowieści. Trochę szkoda, ponieważ świeże spojrzenie na temat "życia w iluzji", które tym razem nie wynika z dominacji sztucznej inteligencji, ale ze zwykłej ludzkiej głupoty prosiło się o dużo lepszą jakościowo treść.

Brandon Sanderson miał świetny pomysł na ten krótki utwór. Ostra krytyka gier komputerowych i jednocześnie zapożyczone pomysły z "Matrixa" zostały zaprezentowane w słabszej fabularnie opowieści. Trochę szkoda, ponieważ świeże spojrzenie na temat "życia w iluzji", które tym razem nie wynika z dominacji sztucznej inteligencji, ale ze zwykłej ludzkiej głupoty prosiło się o...

Doskonały portret państwa autorytarnego, które aby funkcjonować musi tworzyć skuteczną iluzję zarówno dla świata zewnętrznego jak i swoich własnych obywateli. W tym wszystkim zabrakło jednak ciekawych bohaterów. Na przestrzeni dość krótkiego utworu, przy bardzo drobiazgowej prezentacji absurdów życia w świecie Paradyzji, zabrakło miejsca na zgłębianie się w charakter i motywacje różnych postaci, a szkoda bo tego jednego zabrakło aby uznać "Paradyzję" za pozycję wybitną.

Doskonały portret państwa autorytarnego, które aby funkcjonować musi tworzyć skuteczną iluzję zarówno dla świata zewnętrznego jak i swoich własnych obywateli. W tym wszystkim zabrakło jednak ciekawych bohaterów. Na przestrzeni dość krótkiego utworu, przy bardzo drobiazgowej prezentacji absurdów życia w świecie Paradyzji, zabrakło miejsca na zgłębianie się w charakter i...