Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O Bogu w języku śniadaniowo-parówkowym.

O Bogu w języku śniadaniowo-parówkowym.

Bardzo duże oczekiwanie i (adekwatnie) duże rozczarowanie. Prawda przyrodnicza, którą tak miałam nadzieję sie nasycić, nakarmić okazala sie tylko mocno potocznym wątmiem wobec fikcyjnej powieści pisanej nie moim językiem ( bądź niefortunnie tłumaczonej. Istnieje słowo "kaszlam" ?). Nie polecę.

Bardzo duże oczekiwanie i (adekwatnie) duże rozczarowanie. Prawda przyrodnicza, którą tak miałam nadzieję sie nasycić, nakarmić okazala sie tylko mocno potocznym wątmiem wobec fikcyjnej powieści pisanej nie moim językiem ( bądź niefortunnie tłumaczonej. Istnieje słowo "kaszlam" ?). Nie polecę.

Moja pierwsza książka tego autora. Wrócę.
O rzeczach śmiertelnie ważnych, prosto i pięknie, niepretensjonalnym językiem,

Moja pierwsza książka tego autora. Wrócę.
O rzeczach śmiertelnie ważnych, prosto i pięknie, niepretensjonalnym językiem,

Opowieść Duvala jest hymnem na cześć przyjaźni i wspólnoty będących Siłą zdolną przywrócić zdrowie. To świadectwo Duval kieruje nie tylko do alkoholików i ich najbliższych, ale do całej społeczności wśród której alkoholicy wychowują się i żyją.
Wznowienie wydanego w 1995 r. świadectwa znanego francuskiego kapłana i pieśniarza – alkoholika uzdrowionego z nałogu. "Natura choroby jest duchowa. Teraz to wiem" – pisze autor o nałogu alkoholizmu, w niewoli którego sam pozostawał przez wiele lat. Po wielu cierpieniach, a także dzięki spotkaniu z Bogiem i życzliwymi ludźmi, udało mu się zapanować nad chorobą

Opowieść Duvala jest hymnem na cześć przyjaźni i wspólnoty będących Siłą zdolną przywrócić zdrowie. To świadectwo Duval kieruje nie tylko do alkoholików i ich najbliższych, ale do całej społeczności wśród której alkoholicy wychowują się i żyją.
Wznowienie wydanego w 1995 r. świadectwa znanego francuskiego kapłana i pieśniarza – alkoholika uzdrowionego z nałogu. "Natura...

Uczeń przerósł mistrza. Zdecydowanie najlepsza książka z duetu Stein&Stańczyk i jedna z najlepszych jakie przeczytałam z okołodzieciowej tematyki. Będę nie raz wracać na różnych etapach rodzicielstwa i "na gorąco ". Mało książek polecam, tą niezwykle.

Uczeń przerósł mistrza. Zdecydowanie najlepsza książka z duetu Stein&Stańczyk i jedna z najlepszych jakie przeczytałam z okołodzieciowej tematyki. Będę nie raz wracać na różnych etapach rodzicielstwa i "na gorąco ". Mało książek polecam, tą niezwykle.

Spodziewałam się literatury, przeczytałam pogłębiony na 400 stron artykuł, który skondensowany doskonale wpasował by się w Vivę czy inną Galę. Jestem zawiedziona bynajmniej nie życiorysem, a jego opisem.

Spodziewałam się literatury, przeczytałam pogłębiony na 400 stron artykuł, który skondensowany doskonale wpasował by się w Vivę czy inną Galę. Jestem zawiedziona bynajmniej nie życiorysem, a jego opisem.

O cienkiej granicy i Jedynym Dawcy Życia.

O cienkiej granicy i Jedynym Dawcy Życia.

Rozczarowałam się. W jednej trzeciej książki nabrałam przekonania, że pozostała część będzie wyglądała identycznie i tak niestety było. Doczytałam przez grzeczność dla prawdy, znużna literacka powtarzalnością.

Rozczarowałam się. W jednej trzeciej książki nabrałam przekonania, że pozostała część będzie wyglądała identycznie i tak niestety było. Doczytałam przez grzeczność dla prawdy, znużna literacka powtarzalnością.

Sympatycznie sie czyta, lekko, a przy tym refleksyjnie. Nie wymuszona forma mimo mnogosci wywiadów z dziećmi.

Sympatycznie sie czyta, lekko, a przy tym refleksyjnie. Nie wymuszona forma mimo mnogosci wywiadów z dziećmi.

Nie tak dobre jak Powstanie i Syberia, ale nadal czyta się z przejęciem i smutkiem.

Nie tak dobre jak Powstanie i Syberia, ale nadal czyta się z przejęciem i smutkiem.

Sensacyjna biografia, po której sam masz ochotę zaczec od siebie wymagać i brać się do oboty, by to, co niemożliwe stało się rzeczywistością.

Sensacyjna biografia, po której sam masz ochotę zaczec od siebie wymagać i brać się do oboty, by to, co niemożliwe stało się rzeczywistością.

Bardzo się zmęczyłam i w końcu porzuciłam w połowie. Szkoda czasu na nie wciągające książki.

Bardzo się zmęczyłam i w końcu porzuciłam w połowie. Szkoda czasu na nie wciągające książki.

O tym jak wiele umieranie uczy o życiu.

O tym jak wiele umieranie uczy o życiu.

Więzi odNowa - Łodz

Więzi odNowa - Łodz

Temat nośny i społecznie ważny, chyba z tego powodu miałam zbyt obiektywne oczekiwania wobec powyższej książki, nastawiając się na szeroki kontekst i reportażowe widzenie problemu. Niestety punktem wyjścia okazało się prywatne doświadczenie i wokół niego osnute są dość tendencyjne rozmowy. W szczerości brakuje tylko wzmianki na okładce "uwaga: książka zawiera lokowanie produktu jakim jest in vitro." (Powstała ręka w rękę z ośrodkiem in-vitro NoVum w Warszawie.)

Temat nośny i społecznie ważny, chyba z tego powodu miałam zbyt obiektywne oczekiwania wobec powyższej książki, nastawiając się na szeroki kontekst i reportażowe widzenie problemu. Niestety punktem wyjścia okazało się prywatne doświadczenie i wokół niego osnute są dość tendencyjne rozmowy. W szczerości brakuje tylko wzmianki na okładce "uwaga: książka zawiera lokowanie...

Z kilkudziesięciu książek w temacie z wątkiem adopcyjnym drouga w kolejności od najgorszej jako czytałam.

Z kilkudziesięciu książek w temacie z wątkiem adopcyjnym drouga w kolejności od najgorszej jako czytałam.

Temat zupełnie nie wykorzystany mimo potencjału jaki w sobie niesie. Rozmowy wszystkie łudząco do siebie podobne - pytania ogolnikowe, miło-bezpieczne, w każdej rozmowie niemal skserowane, odpowiedzi zbieżne i przewidywalne. Można odnieść wrażenie, że to pogłębiona praca reporterska na lekcję maturalną w liceum. Liceum 5 na lubimy czytać 3,5/10

Temat zupełnie nie wykorzystany mimo potencjału jaki w sobie niesie. Rozmowy wszystkie łudząco do siebie podobne - pytania ogolnikowe, miło-bezpieczne, w każdej rozmowie niemal skserowane, odpowiedzi zbieżne i przewidywalne. Można odnieść wrażenie, że to pogłębiona praca reporterska na lekcję maturalną w liceum. Liceum 5 na lubimy czytać 3,5/10

Nie dałam rady dokończyć, czytałam na spacerach z przerwami i po tygodniu szczerze mówiąc żadna lekcje nie zapadła mi w pamięć...

Nie dałam rady dokończyć, czytałam na spacerach z przerwami i po tygodniu szczerze mówiąc żadna lekcje nie zapadła mi w pamięć...

Niezwykła powieść biograficzna. Mądra, a przy tym wdzięczna i momentami zabawna. Historia o tym jak wiele o człowieku można się dowiedzieć w dżungli. Podróż Literacka po pograniczach socjologii, psychologii i biologii. Dla mnie, miłośnika iteratury o dzieciach i naturze, pozycja obowiązkowa.

" Fakt, że wychowałam się w kulturze Fayu, stanowi dziś dla mnie cenny dar. Fayu pytają mojego ojca: " Jak się czuje Sabiny ? Czy jej serce jest szczęśliwe?". Nie pytaj, jak mieszkam ani ile mam dzikich świń. Ich troska o mnie nie ma nic wspólnego ze ściągniętym przeze mnie statusem społecznym lub materialnym. Dopóki udaje mi się słuchać tego, co ma mi do powiedzenia dżungla, czuję się dobrze. "
*******

"Sabine jako dziecko niemieckich naukowców spędziła swoje dzieciństwo w środku indonezyjskiej dżungli w Irian Jaya, czyli zachodniej części wyspy Nowa Gwinea, wśród ludności Fayu, zapomnianego plemienia kanibali. Żyli na wyspie w pobliżu Australii przez kilkaset lat nie niepokojeni przez białego człowieka. Mała 7-letnia dziewczynka była pierwszą istotą, jaką zobaczyli, inną niż oni sami...
Sabine w wieku 17 lat nie znała samochodów, nie widziała telewizora, a nawet nie umiała nosić butów. Potrafiła za to przepłynąć rzekę pełną krokodyli, huśtać się na lianach. Przyroda była jej placem zabaw, dżungla - domem. Uczyła dzikie dzieci przyjaźni i miłości, poczucia wspólnoty, lojalności podczas zabawy i niezabijania w kłótni. Przejęła od nich sztukę przetrwania wśród nieokiełznanej przyrody oraz plemienne reguły i rytuały. Jaka jest dzisiaj Sabine, wychowywane przez dwie zupełnie różne kultury? Czego uczy swoje dzieci? Czy potrafi egzystować w cywilizowanym świeciei" (okładka)

Niezwykła powieść biograficzna. Mądra, a przy tym wdzięczna i momentami zabawna. Historia o tym jak wiele o człowieku można się dowiedzieć w dżungli. Podróż Literacka po pograniczach socjologii, psychologii i biologii. Dla mnie, miłośnika iteratury o dzieciach i naturze, pozycja obowiązkowa.

" Fakt, że wychowałam się w kulturze Fayu, stanowi dziś dla mnie cenny dar. Fayu...

Słaba imitacja stylu Cathy Glass, zdecydowanie słabsza niż analogiczna pisarka pierwowzór.

Słaba imitacja stylu Cathy Glass, zdecydowanie słabsza niż analogiczna pisarka pierwowzór.