Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Celem człowieka jest wiedzieć, ale jednego człowiek wiedzieć nie może. Nie może wiedzieć, czy to, czego się dowie, ocali go, czy zabije. Zostanie oczywiście zabity, lecz nie wie, czy zginie przez wiadomości, które uzyska, czy przez brak wiadomości, które – gdyby je miał – mogłyby go ocalić.

Celem człowieka jest wiedzieć, ale jednego człowiek wiedzieć nie może. Nie może wiedzieć, czy to, czego się dowie, ocali go, czy zabije. Zos...

Człowiek obojętny nie jest ignorantem ani wro­giem świata. Nie masz zamiaru odkrywać na nowo zdrowych radości analfabetyzmu, ale swoim lekturom nie nadajesz żadnych przywilejów. Nie masz zamiaru chodzić nago, ale twój ubiór nie będzie świadczył o wyszukaniu czy o niedbałości; nie masz zamiaru się głodzić, lecz tylko odżywiać. Nie abyś miał spełniać te czynności całkiem niewinnie, niewinność jest słowem o zbyt dużej mocy: chcesz je tylko, po prostu, jeśli tutaj wyrażenie „po prostu” może mieć jakiś sens, osadzić na gruncie neutralnym, oczywistym, pozbawionym jakiegokolwiek wartościowania, zwłaszcza zaś nie na gruncie funkcjonalnym, gdyż funkcjonalność jest najgorszą z wartości, najbardziej podstępną, kompromitującą, ale zarazem widoczną, bezspor­ną, niepokonaną; chcesz, aby nie było nic innego do powiedzenia, jak tylko to, że czytasz, że jesteś ubrany, że jesz, śpisz, idziesz; aby to były czynności, same gesty, a nie żadne dowody, nie moneta wymienna: twoje ubranie, twoje pożywienie, two­je lektury nie będą przemawiały zamiast ciebie, nie będziesz już dłużej próbował ich przechytrzyć. Nie powierzysz im wyczerpującej, niemożliwej, morderczej misji wyrażania ciebie.

Człowiek obojętny nie jest ignorantem ani wro­giem świata. Nie masz zamiaru odkrywać na nowo zdrowych radości analfabetyzmu, ale swoim lektu...

A bober? Toż to rybak! Łapał ryby, a szed Pan Bóg za dziada przebrany, prosi: daj rybe mnie biednemu. A rybak klepnoł sie po dópie: o, tu dla ciebie ryba, darmozjadu, mówi i piernoł. I od razu jemu rybięcy ogon wyrasta i sierść, i odtąd bobry w wodzie kisno i popierdujo z zimna.

A bober? Toż to rybak! Łapał ryby, a szed Pan Bóg za dziada przebrany, prosi: daj rybe mnie biednemu. A rybak klepnoł sie po dópie: o, tu dl...

przedtem poszedłem jeszcze na cmentarz obejrzeć grobowiec Carruthersów, gdzie mech porastał wielkie nazwisko, a aniołowi brakowało jednej ręki. To jednak nie miało znaczenia, bo wszyscy Carruthersowie byli w środku.

przedtem poszedłem jeszcze na cmentarz obejrzeć grobowiec Carruthersów, gdzie mech porastał wielkie nazwisko, a aniołowi brakowało jednej rę...

Jak człowiek świadomy tego, że z godziny na godzinę staje się coraz gorszym kretynem, może pozwalać sobie na lichą przyjemnostkę, która go skretynia, jest właściwie niepojętym cudem.

Jak człowiek świadomy tego, że z godziny na godzinę staje się coraz gorszym kretynem, może pozwalać sobie na lichą przyjemnostkę, która go s...

Ulrich wyłożył swój program, że należy żyć historią idei, a nie dziejami świata. Cała różnica bowiem, zastrzegł się z góry, tkwi nie tyle w tym, co się dzieje, ile w znaczeniu, jakie temu nadajemy, w zamiarach, jakie z tym wiążemy, oraz w systemie obejmującym każde z poszczególnych wydarzeń.

Ulrich wyłożył swój program, że należy żyć historią idei, a nie dziejami świata. Cała różnica bowiem, zastrzegł się z góry, tkwi nie tyle w ...

Mogłam sobie tylko wspominać, jak to ojciec mówił, że żyje się jedynie po to, żeby być gotowym na długie leżenie w grobie.

Mogłam sobie tylko wspominać, jak to ojciec mówił, że żyje się jedynie po to, żeby być gotowym na długie leżenie w grobie.

Wielką męką życia jest może w gruncie rzeczy tylko ten olbrzymi trud, jaki człowiek sobie zadaje, żeby być przez dwadzieścia, czterdzieści i więcej lat rozumnym, żeby nie być poprostu, głęboko samym sobą, to jest nieczystym, okrutnym, niedorzecznym. Koszmarny obowiązek przedstawiania zawsze jako mały, powszechny ideał, jako nadczłowieka od rana do nocy, chromającego podczłowieka, którego nam dano.

Wielką męką życia jest może w gruncie rzeczy tylko ten olbrzymi trud, jaki człowiek sobie zadaje, żeby być przez dwadzieścia, czterdzieści i...

Każde narodziny oznaczają oddzielenie się od wszechświata, oznaczają odgraniczenie, odosobnienie się od Boga, oznaczają bolesne stawanie się na nowo. Powrót do wszechświata, zaniechanie bolesnej indywidualizacji, stawanie się Bogiem znaczą: tak rozszerzyć swą duszę, aby znów mogła ogarnąć wszechświat.

Każde narodziny oznaczają oddzielenie się od wszechświata, oznaczają odgraniczenie, odosobnienie się od Boga, oznaczają bolesne stawanie się...