Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pamiętnik z powstania warszawskiego" to książka niezwykła ponad miarę (o ile istnieje jakaś miara niezwykłości). Jej największym atutem jest oczywiście barwny, ociekający neologizmami język, tak charakterystyczny dla twórczości Białoszewskiego, ale przede wszystkim sam styl wypowiedzi. Zafascynował mnie do głębi pomysł utrwalenia na piśmie żywej mowy, wraz ze wszystkimi jej niedociągnięciami: te nie zawsze składne stylistycznie i gramatycznie zdania, urywane myśli, często z pozoru zbędne wtrącenia, czy ciągłe poprawianie samego siebie... To wszystko razem przydało dziełu jakiegoś surowego i niezwykle autentycznego charakteru. Bo jak sam Białoszewski zauważył w swojej książce, nie mogło być lepszego sposobu na opowiedzenie tej historii, jak tylko to właśnie "gadanie".

"Pamiętnik z powstania warszawskiego" to książka niezwykła ponad miarę (o ile istnieje jakaś miara niezwykłości). Jej największym atutem jest oczywiście barwny, ociekający neologizmami język, tak charakterystyczny dla twórczości Białoszewskiego, ale przede wszystkim sam styl wypowiedzi. Zafascynował mnie do głębi pomysł utrwalenia na piśmie żywej mowy, wraz ze wszystkimi...