Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz drugi piszę opinię i po raz drugi na temat debiutu. Złapałem „Bezpańskie psy” w księgarni, rzut okiem najpierw na okładkę (wow!), później na „blurb”, pięknie pomyślałem – II wojna, szpiedzy, a majówka się zbliża. Niedawno sparzyłem się na debiucie, ale natura ludzka niezmienną jest, a co tam. Ciach, karta stałego klienta, „pyk”, 600+ stron ląduje w plecaku.

No i co? I było tak, że książka do majówki nie dotrwała.
W końcu, ktoś się porządnie zabrał do tematu. Już dawno nie miałem tak, że nie wiedziałem czy to fikcja czy fakt. Nie dość, że książkę przeczytałem praktycznie jednym tchem, to przeorałem Internet w poszukiwaniu historycznych informacji. Chłop zrobił kawał dobrej roboty, a „Szeregowiec Ryan” przy opisanym tam Sochaczewie to zabawa w wojenkę.

Do rzeczy. Powieść ma wszystko, co sensacja mieć powinna. Są pościgi, przemoc, piękne kobiety, złodzieje, miłość, czarne charaktery i wszystko inne, co mieć powinna. Fabuła się rozpędza i nie wiadomo, kiedy pędzi jak burza. Przewracasz ostatnią stronę i nie odkładasz jej jak Ludluma na półkę. Tylko myślisz, przecież wiele z tego, co czytałeś było prawdą… nadchodzi refleksja.

Co bym zrobił gdyby?

W powieści jest kilka drobnych błędów, ale zupełnie nierażących… mam nadzieję, że poprawią.

Sensacja pierwsza liga, polecam i liczę poczytać jeszcze o Tuchowiaku.

Po raz drugi piszę opinię i po raz drugi na temat debiutu. Złapałem „Bezpańskie psy” w księgarni, rzut okiem najpierw na okładkę (wow!), później na „blurb”, pięknie pomyślałem – II wojna, szpiedzy, a majówka się zbliża. Niedawno sparzyłem się na debiucie, ale natura ludzka niezmienną jest, a co tam. Ciach, karta stałego klienta, „pyk”, 600+ stron ląduje w plecaku.

No i co?...