Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź więc tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci, nawet bowiem najmądrzejszy nie wszystko wie.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź wię...

Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają.

Za gwiazdy, które słuchają. I marzenia, które się spełniają.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają, zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź, więc tak pochopny w ferowaniu wyroków śmierci, nawet bowiem najmądrzejszy nie wszystko wie.

Wielu spośród żyjących zasługuje na śmierć. A niejeden z tych, którzy umierają, zasługuje na życie. Czy możesz ich nim obdarzyć? Nie bądź, w...

Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą, Rhys.

Za tych, którzy spoglądają w gwiazdy i marzą, Rhys.

Pomyliłeś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

Pomyliłeś niebo z gwiazdami odbitymi nocą na powierzchni stawu.

- Tyś, siwy huncwocie, nadal kiepski w rachunkach - syknęła Fryga. - Znowu trzeba ci pomóc liczyć? Ty jesteś jeden, nas jest trójka. Znaczy, nas jest więcej. - Was jest trójka - powiódł po nich wzrokiem - a ja jestem jeden. Ale wcale nie jest was więcej. To taki matematyczny paradoks i wyjątek od reguły. - Znaczy, że jak? - Znaczy, spierdalajcie stąd w podskokach. Póki jeszcze jesteście zdolni do podskoków.

- Tyś, siwy huncwocie, nadal kiepski w rachunkach - syknęła Fryga. - Znowu trzeba ci pomóc liczyć? Ty jesteś jeden, nas jest trójka. Znaczy,...

Urodziliśmy się za późno, by badać świat, i za wcześnie, by badać kosmos.

Urodziliśmy się za późno, by badać świat, i za wcześnie, by badać kosmos.

Poczuła drapanie w gardle. Myśląc o Wili powiedziała: - Więc niechaj Śmierć zsyła co najgorsze. Torwin położył dłoń na jej karku i przysunął swoje czoło do jej czoła. - Chłód, by zmroził miłość w moim sercu. Jego kciuk, rozgrzany grą na lutni, sunął wzdłuż jej szczęki. - Ogień, by wypalił moje wspomnienia. Przyłożył usta do jej szyi, przez co jej słowa zaczęły brzmieć niewyraźnie. - W...Wiatr, by przepchnął mnie przez bramę. Jego pocałunki sunęły wzdłuż szyi w górę. Asha przymknęła oczy. - Czas, by osłabił moją wieność. Pocałunki zatrzymały się. - Poczekam na ciebie Torwinie… Ostanie słowa utonęły w cieple jego ust. Kilka uderzeń serca później Asha oderwała się od niego, żeby dokończyć przysięgę. - Poczekam na ciebie u wrót Śmierci.

Poczuła drapanie w gardle. Myśląc o Wili powiedziała: - Więc niechaj Śmierć zsyła co najgorsze. Torwin położył dłoń na jej karku i przysunął...