Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio na fali powstawania wielu erotyków spod kobiecej ręki, nabrałam ochoty na coś zgoła zupełnie innego. Byłam zwyczajnie ciekawa jak kwestie seksu przedstawiane są z punktu widzenia typowo męskiego. 'Dodatkowo jako fanka horrorów, nie mogłam przejść obojętnie obok Edwarda Lee i spróbować jego książek. I pierwsze co musze napisać, to, że styl tego opowiadania totalnie mnie zaskoczył. Napisane jest wybitnie i momentami przypominało mi mojego ukochanego Zafona. Barwne, choć trafne opisy, umiejętność przelewania na papier niebanalnych spostrzeżeń, a jednocześnie klarowność ich opisów są wręcz fenomenalne. Byłam pod ogromnym wrażeniem. Jeśli chodzi o sceny erotyczne, no cóż. Czyste porno w formie pisanej, bez zbędnych opisów, poetyckich dodatków czy przemyśleń bohaterki na temat koloru oczu swojego "oprawcy". Mocno wulgarne, ale i to miało swój klimat. Zakończenie nie moje, może dlatego też ocena nie jest wyższa. Zwyczajnie nie lubię klimatów SF i tych pseudonaukowych opisów. Niemniej podziwiam za umiejętne i dość sensowne zakończenie. Teraz już wiem, że z chęcią sięgnę po więcej od tego autora.

Ostatnio na fali powstawania wielu erotyków spod kobiecej ręki, nabrałam ochoty na coś zgoła zupełnie innego. Byłam zwyczajnie ciekawa jak kwestie seksu przedstawiane są z punktu widzenia typowo męskiego. 'Dodatkowo jako fanka horrorów, nie mogłam przejść obojętnie obok Edwarda Lee i sprób...

Rozwiń

Zwiń

Zafon jak zawsze wybitny. Sama historia to niby 60 stron, a i tak nasyca literacko. Nie powiedziałabym, że ma wiele wspólnego z tetralogia cmentarza zapomnianych książek, ale niewątpliwie nawiązania jakieś są. Polecam jako dodatek, choć nie jest to pozycja obowiązkowa, która rzucałaby dodatkowe światło na cała fabułę.

Zafon jak zawsze wybitny. Sama historia to niby 60 stron, a i tak nasyca literacko. Nie powiedziałabym, że ma wiele wspólnego z tetralogia cmentarza zapomnianych książek, ale niewątpliwie nawiązania jakieś są. Polecam jako dodatek, choć nie jest to pozycja obowiązkowa, która rzucałaby doda...

Rozwiń

Zwiń

Dziwi mnie fakt, że ta cześć jest przedostatnia z serii. Jak dla mnie to idealny finał całej dotychczasowej historii. Wręcz filmowy bym rzekła. I na co to rozgrzebywać coś co zostało tak dobrze zamknięte w ramach fabularnych? Plotkara jako seria nie trafia w moje gusta, ale tej części musze oddać co jej, mianowicie dobre dopłynięcie do brzegu po tych wszystkich sztormach jakie nam zaserwowano. Ja bym tu historie definitywnie skończyła.

Dziwi mnie fakt, że ta cześć jest przedostatnia z serii. Jak dla mnie to idealny finał całej dotychczasowej historii. Wręcz filmowy bym rzekła. I na co to rozgrzebywać coś co zostało tak dobrze zamknięte w ramach fabularnych? Plotkara jako seria nie trafia w moje gusta, ale tej części musz...

Rozwiń

Zwiń

Ot, pouczająca bajka dla dzieci o przygodach małego licha.

Ot, pouczająca bajka dla dzieci o przygodach małego licha.

Jakie to było złe. Surrealistyczne, absurdalne, dziecinnie napisane - momentami widziałam swój styl pisania z podstawówki. Jak widziałam hasła "super tajny" to ręce mi opadały i do tego te wszystkie myśli Addie z gatunku "czego ja im nie powiem i co bym im nie zrobiła". Serio? Oczywiście wszystko jak z bajki, śmiesznej bajki. Co do scen erotycznych - pomijam te z opisami gwałtu - to autorce braku wyobraźni nie można zarzucić, ale grubo popłynęła. Wiadomo, co kto lubi, ale chyba nieco jednak minęła się z realiami. Przyjaciółka Addie i cała ta supertajna, wybitna, najlepsza na świecie organizacja (nasuwa się tu szybko stwierdzenie rodem z książki, które jako przekleństwo przewijało się co drugie zdanie, jakby autorka innych nie znała) to żyją chyba tylko by stanowić satelity do wszechświata jakim jest Addie. Charakter Zade'a przeczy sam sobie, superman, który jednym palcem ratuje świat. Śmiechu warte. Niestety nie kupiło mnie to zupełnie.

Jakie to było złe. Surrealistyczne, absurdalne, dziecinnie napisane - momentami widziałam swój styl pisania z podstawówki. Jak widziałam hasła "super tajny" to ręce mi opadały i do tego te wszystkie myśli Addie z gatunku "czego ja im nie powiem i co bym im nie zrobiła"....

Rozwiń

Zwiń