Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pan Perry opowiada jak całe dorosłe życie strawił na nadużywanie (to mało powiedziane) używek lub na leczeniu skutków tego.
Nie wiem czy mam go żałować, czy podziwiać a może współczuć.
Nie wiem

Pan Perry opowiada jak całe dorosłe życie strawił na nadużywanie (to mało powiedziane) używek lub na leczeniu skutków tego.
Nie wiem czy mam go żałować, czy podziwiać a może współczuć.
Nie wiem

Jesssu jak ja teraz doceniam każdego fruwającego motylka, bąka czy nawet komara. Jak ja się jaram każdym listkiem i źdźbłem trawy.
Nie oglądam horrorów, zapadam się w siebie po obejrzeniu mrocznego filmu, kryminały są ostatnio dla mnie depresyjne.
Ale bardzo chciałam przeczytać "coś" Cormaca McCatrhy'ego a "Droga" miała być taką książką, której nie można pominąć.
Więc przeczytałam, kompletnie bez zasięgania info o tym, czego mogę się spodziewać w treści.
Temat okazał się, a jakże, mroczny, katastroficzny a doświadczenia bohaterów to był bezustanny horror.
Czytałam i nie poznawałam samej siebie - ja, cykor, nie truchlałam ze strachu czytając. A wręcz przeciwnie, dosłownie szłam z nimi tą ich drogą, byli mi bardzo bliscy, pokochałam ich.
To zasługa McCarthy'ego, który w tej niezwykle katastroficznej treści zawarł jakiś spokój, nadzieję, sens i przeprowadził mnie za rękę przez ...

Jesssu jak ja teraz doceniam każdego fruwającego motylka, bąka czy nawet komara. Jak ja się jaram każdym listkiem i źdźbłem trawy.
Nie oglądam horrorów, zapadam się w siebie po obejrzeniu mrocznego filmu, kryminały są ostatnio dla mnie depresyjne.
Ale bardzo chciałam przeczytać "coś" Cormaca McCatrhy'ego a "Droga" miała być taką książką, której nie można pominąć.
Więc...

chyba jednak definitywnie wyrosłam z romansów.
Bezpowrotnie

chyba jednak definitywnie wyrosłam z romansów.
Bezpowrotnie

No nie, nie dam rady. Męczę się strasznie. Jakoś tak przaśnie - ale to nic złego. Infantylnie jak dla mnie. Za dużo z romansidła (ona bardzo chce ale się kryguje a on taki męski, że UCH TY!) a za mało całej reszty. Włożyłam na półkę "nie doczytałam ale jeszcze kiedyś doczytam" tylko na chwilę. Zrobię półkę "nie doczytałam, bez wyrzutów sumienia" i tam ją przerzucę.
Nie dla mnie taka literatura, może nie dorosłam...
Może źle wybrałam szukając tematów metafizycznych, ezoterycznych, takich ciut uniesionych ponad twardy grunt. Tymczasem temat i emocje krążyły wciąż i wciąż w oczekiwaniu na romans.

No nie, nie dam rady. Męczę się strasznie. Jakoś tak przaśnie - ale to nic złego. Infantylnie jak dla mnie. Za dużo z romansidła (ona bardzo chce ale się kryguje a on taki męski, że UCH TY!) a za mało całej reszty. Włożyłam na półkę "nie doczytałam ale jeszcze kiedyś doczytam" tylko na chwilę. Zrobię półkę "nie doczytałam, bez wyrzutów sumienia" i tam ją przerzucę.
Nie dla...

Naprawdę dobra literatura.
Może i lepsza niż pierwsze Wiatrołomy.
Świetna para głównych bohaterów.
Z realizmem oddane "przesr.ne" życie gliniarzy, zwłaszcza dobrych gliniarzy.
Panie i panowie - polecam !

Naprawdę dobra literatura.
Może i lepsza niż pierwsze Wiatrołomy.
Świetna para głównych bohaterów.
Z realizmem oddane "przesr.ne" życie gliniarzy, zwłaszcza dobrych gliniarzy.
Panie i panowie - polecam !

Po "przejedzeniu" się sztampowymi kryminałami produkcji polskich współczesnych pisarzy, ta pozycja miała ożywczy powiew.
Fabuła rozbudowana o ciekawy dla mnie wątek socjologiczny. Dwoje głównych bohaterów oddanych realistycznie, bez ubarwień, bez dodawania im nadludzkich mocy.
Mozolne śledztwo, służba w policji odbierająca możliwości "normalnego" funkcjonowania w rodzinie - no nie jest to typowa "strzelanka", chociaż ...

Po "przejedzeniu" się sztampowymi kryminałami produkcji polskich współczesnych pisarzy, ta pozycja miała ożywczy powiew.
Fabuła rozbudowana o ciekawy dla mnie wątek socjologiczny. Dwoje głównych bohaterów oddanych realistycznie, bez ubarwień, bez dodawania im nadludzkich mocy.
Mozolne śledztwo, służba w policji odbierająca możliwości "normalnego" funkcjonowania w rodzinie...

W głowie mam jakąś pustkę i nie potrafię w tej chwili sklecić należnej "Nemezis" recenzji. Bardzo żałuję, bo książka warta jest polecenia. Zaczynając od tego jak dobrze czytało mi się tekst, jak gładko mi przyszła synchronizacja z rytmem słów, jak pasowała mi składnia, układ wyrazów w zdaniach, zdań w akapitach - wszystko to sprawiało, że czytanie i rozumienie tekstu było czystą przyjemnością.
Fabuła na pewno zadowoli czytaczy płci obu.
Opowieść z rozmachem biegnie przez czas, kraje, kontynenty.
W obecnym wysypie schematycznych kryminałów, ten tekst to smakowity kawałek literatury.
Polecam
Panie #Siembieda dziękuję

W głowie mam jakąś pustkę i nie potrafię w tej chwili sklecić należnej "Nemezis" recenzji. Bardzo żałuję, bo książka warta jest polecenia. Zaczynając od tego jak dobrze czytało mi się tekst, jak gładko mi przyszła synchronizacja z rytmem słów, jak pasowała mi składnia, układ wyrazów w zdaniach, zdań w akapitach - wszystko to sprawiało, że czytanie i rozumienie tekstu było...

Jaka to była dobra lektura!
Wciągnęła mnie opowieść, jej mrok, ale też ludzie. Nie ma tam przezroczystych postaci. Każda jest wielowymiarowa, niejednoznaczna. Każdej masz coś do zarzucenia ale każdą rozumiesz, wiesz skąd wynika jej zachowanie i w głębi duszy rozgrzeszasz to co daje się rozgrzeszyć.
No i te Kociary i Kotojady - mistrzostwo! Jakby ktoś zajrzał do mojego świata.
Cały czas doświadczałam lęku z równoczesną pewnością, że będzie dobrze (nie koniecznie w rozumieniu potocznym).
Książ, Wałbrzych, Daisy - na co dzień mam to w zasięgu króciutkiej podróży. Aż nabrałam chęci na ponowną wizytę na zamku

Jaka to była dobra lektura!
Wciągnęła mnie opowieść, jej mrok, ale też ludzie. Nie ma tam przezroczystych postaci. Każda jest wielowymiarowa, niejednoznaczna. Każdej masz coś do zarzucenia ale każdą rozumiesz, wiesz skąd wynika jej zachowanie i w głębi duszy rozgrzeszasz to co daje się rozgrzeszyć.
No i te Kociary i Kotojady - mistrzostwo! Jakby ktoś zajrzał do mojego...

Fajna fabuła. Osadzenie w czasach tuż po zakończeniu PRL dobrze jej zrobiło.
Polecam.
I te góry ...

Fajna fabuła. Osadzenie w czasach tuż po zakończeniu PRL dobrze jej zrobiło.
Polecam.
I te góry ...

Przeczytałam.
Ale nie wiem czy ktokolwiek wygrał Wielki Marsz

Przeczytałam.
Ale nie wiem czy ktokolwiek wygrał Wielki Marsz

po.ebana matka = po.ebane życie
Tylko czasami udaje się wystawić nos ponad poziom szamba. Nawet kiedy już jej nie ma wśród żywych zimne żelazne obręcze ściskają nam serce i nie pozwalają nabrać tchu.

po.ebana matka = po.ebane życie
Tylko czasami udaje się wystawić nos ponad poziom szamba. Nawet kiedy już jej nie ma wśród żywych zimne żelazne obręcze ściskają nam serce i nie pozwalają nabrać tchu.