Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znacie to uczucie, gdy nie możecie odłożyć książki i iść spać? Czytacie, jeszcze jeden rozdział, jeszcze jedna strona i nagle zbliżacie się do końca. Podczas lektury towarzyszy Wam rollercoster emocji, serce bije coraz mocniej i po prostu wiecie, że ta lektura jest cholernie dobra. Dokładnie takie uczucia towarzyszyły mi podczas czytania tej książki.

Powieść Klaudii Bianek całkowicie skradła moje serce! Polecam!

Znacie to uczucie, gdy nie możecie odłożyć książki i iść spać? Czytacie, jeszcze jeden rozdział, jeszcze jedna strona i nagle zbliżacie się do końca. Podczas lektury towarzyszy Wam rollercoster emocji, serce bije coraz mocniej i po prostu wiecie, że ta lektura jest cholernie dobra. Dokładnie takie uczucia towarzyszyły mi podczas czytania tej książki.

Powieść Klaudii Bianek...

Mam niesamowity problem z tą książką. Miała bardzo duży potencjał. Wiecie, myślałam, że to będzie jedna z TYCH książek, które zapadają nam w pamięci na długi czas. Czy tak się stało?

Stephen Florida to tytułowy bohater, który w wyniku zbiegu okoliczności zaczyna studiować w małej miejscowości, gdzieś w sercu Północnej Dakoty. W College'u poświęca się zapasom, które z czasem stają się jego obsesją, a marzenie o zdobyciu mistrzostwa sprawia, że Stephen jest niesamowicie zdeterminowany w dążeniu do swoich celów.

Całość powieści jest napisana z perspektywy głównego bohatera. Poznajemy jego myśli, dzięki czemu jesteśmy w stanie lepiej go zrozumieć. Przynajmniej się staramy. "Nazywam się Stephen Florida" to opowieść o tym, do czego może posunąć się człowiek, aby spełnić swoje marzenia, jak wiele jesteśmy poświęcić, aby przez 5 minut stać w blasku reflektorów. Nasz główny bohater jest gotów na wiele. Stephen jest postacią złożoną- z jej strony ogarniętą pasją, a z drugiej niesamowicie samotną. Z każdą przeczytaną stroną stajemy się świadkiem jego powolnego upadku. Śmierć rodziców, babci, odejście dziewczyny, kłamstwa ciotki sprawiają, że Stephen zaczyna się coraz bardziej zatracać. Walczy na macie, ale walczy też o życie.

Debiut Gabe'a Habash'a okazał się być dobrą literaturą.Stworzył powieść wielu kontrastów, niejednorodną. Daje nam bohatera silnego, a jednocześnie niesamowicie osłabionego przez swoją samotność.

"Matka miała dwa łożyska, a ja żywiłem się z obu. Bo podobno ciąża była bliźniacza. Doktor wyciągnął mnie z jej brzucha i powiedział: Wygląda na to, że dziecko będzie bardzo silne."

Czy więc to jedna z TYCH książek? Musicie odpowiedź sobie na to pytanie sami. "Nazywam się Stephen Florida" jest na tyle niejednorodna, że aż trudno mi ją jakkolwiek zaklasyfikować. Nie do końca spodziewałam się tego, co otrzymałam, ale z drugiej strony było to na tyle interesujące doświadczenie, że zostało w mojej głowie przez jeszcze przez jakiś czas. Habash sprawił, że małe, nikomu nieznane miasteczko, gdzieś w Stanach Zjednoczonych, na chwilę stało się ringiem, gdzie toczy się walka. Nie tylko ta sportowa.

Mam niesamowity problem z tą książką. Miała bardzo duży potencjał. Wiecie, myślałam, że to będzie jedna z TYCH książek, które zapadają nam w pamięci na długi czas. Czy tak się stało?

Stephen Florida to tytułowy bohater, który w wyniku zbiegu okoliczności zaczyna studiować w małej miejscowości, gdzieś w sercu Północnej Dakoty. W College'u poświęca się zapasom, które z...

"Nie mam Ci czego wybaczać. Widzę w Tobie ból, który sama odczuwałam."

Kolejna książka, z II wojną światową w tle, za mną. Zawsze jest mi niesamowicie trudno napisać coś konstruktywnego o literaturze, w której pełno jest bólu, cierpienia i śmierci. Nie muszę chyba nikogo przekonywać, że literatura osadzona w latach 40 ubiegłego wieku, a już w szczególności literatura obozowa, cechuje się wszystkimi tymi emocjami.

Zacznijmy może od początku. Jest rok 1924. Christopher wraz z ojcem i siostrą wyprowadzają się z Niemiec do Jersey, jednej z wysp Normandzkich. Nie było im łatwo. Byli przecież NIEMCAMI, mieli obywatelstwo kraju, który nie tak dawno temu przegrał Wielką Wojnę. W tak małej społeczności jak Jersey, trudno jest zacząć życie od nowa. Pewnego dnia młody Christopher spotyka Rebecce, dziewczynkę, która ucieka od destrukcyjnych rodziców. Ich niepozorne spotkanie przeradza się w przyjaźń, która trwać będzie jeszcze przez długie lata.

II wojna światowa- Naziści wkraczają do Jersey i od razu podejmują się realizacji planu Fuhrera. Wyspy mają zostać "oczyszczone" z Żydów. Rebecckę grozi deportacja. Nikt jednak nie przeczuwa, że podróż dziewczyny na wschód Europy wiązać się będzie z tak dużą tragedią. Zdesperowany Christopher postanawia wstąpić do SS. Zatrudnia się w Auschwitz, jako nadzorca obozu ekonomicznego, czyli tzw. Kanady. Do jego obowiązku należeć będzie przeliczane pieniędzy, które Naziści odbierają ludziom skazanym na śmierć w komorze gazowej. Brzmi przerażająco, prawda? Tak oto Christopher trafia w sam środek machiny śmierci, gdzie nie istnieje podział na dobro i zło.

Czy uda mu się odnaleźć Rebecckę oraz czy nie zatraci swojego człowieczeństwa? Tego dowiedzie się po przeczytaniu Anioła z Auschwitz. Ze swojej strony bardzo polecam.

"Nie mam Ci czego wybaczać. Widzę w Tobie ból, który sama odczuwałam."

Kolejna książka, z II wojną światową w tle, za mną. Zawsze jest mi niesamowicie trudno napisać coś konstruktywnego o literaturze, w której pełno jest bólu, cierpienia i śmierci. Nie muszę chyba nikogo przekonywać, że literatura osadzona w latach 40 ubiegłego wieku, a już w szczególności literatura...