Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo bałam się zakończenia i czytałam ten tom najdłużej. Do końca obawiałam się co się może stać, tym bardziej, że koniec 2 tomu pokazał jak brutalny potrafi być świat dżinów.
Dosłownie przez cały tom byłam czujna na każdym rozdziale, gdzie "coś" się działo. Mam wrażenie, że było miejscami nudniej niż w poprzednich tomach, ale klimat był też cięższy, więc ciężko mi dokładnie porównać.

Zakończyłam i odetchnęłam.
To było na prawdę dobre zakończenie serii. Cała trylogia jest zupełnie inna od tego co do tej pory czytałam. Bohaterowie dojrzewali z biegiem książek, rozwijali swoje charaktery i rozumieli swoje przeszłe błędy, nie chcąc ich ponownie popełnić. Relacje w tej książce nie pojawia się nagle jakby od zawsze były, tylko stopniowo widzimy ich rozwój, co jest bardzo na plus.

Wiele zwrotów akcji, zaskakujących decyzji bohaterów, postacie, których chce się kibicować i takie, którym życzy się jak najgorzej. Magia i klimat Bliskiego Wschodu, który nadaje rytm historii. W tej serii jest to wszystko.

Bardzo bałam się zakończenia i czytałam ten tom najdłużej. Do końca obawiałam się co się może stać, tym bardziej, że koniec 2 tomu pokazał jak brutalny potrafi być świat dżinów.
Dosłownie przez cały tom byłam czujna na każdym rozdziale, gdzie "coś" się działo. Mam wrażenie, że było miejscami nudniej niż w poprzednich tomach, ale klimat był też cięższy, więc ciężko mi...

Książka wpadłaby lepiej gdyby wątek tajemniczej śmierci i zbadanie całej sprawy było głównym celem, a przynajmniej w większym stopniu interesował bohaterkę.

Gaia szybko doszła do wniosku (jedna podsłuchana rozmowa), że Javier jest najbardziej podejrzany i nawet po rozmowie z nim i jego siostrą nadal go podejrzewała. Jakiekolwiek wątpliwości co do Edgara wyparowały po ich rozmowie w kurorcie i pogłębieniu relacji. Bo mu uwierzyła. Na słowo. Serio? Dziewczyna, która jest po przejściach od tak uwierzyła typowi, który od miesięcy wyżywa się na niej i innych studentach, bo "taki ma styl prowadzenia zajęć". Nie kupuje ich relacji totalnie. Biorąc pod uwagę jej problemy to całkiem szybko przeszły...

Wracając do całej sprawy. Prawdziwym sprawcą okazała się druga profesor, co przyjęłam bez zaskoczenia. Pojawiała się co kilka rozdziałów i nic nie wnosiła do fabuły, także dało się przewidzieć, że musi po coś być. Szkoda tylko, że ten wątek został zamieciony pod dywan, a wszystko wychodzi na jaw bardzo sztucznie.

Książka wpadłaby lepiej gdyby wątek tajemniczej śmierci i zbadanie całej sprawy było głównym celem, a przynajmniej w większym stopniu interesował bohaterkę.

Gaia szybko doszła do wniosku (jedna podsłuchana rozmowa), że Javier jest najbardziej podejrzany i nawet po rozmowie z nim i jego siostrą nadal go podejrzewała. Jakiekolwiek wątpliwości co do Edgara wyparowały po ich...

Mam wrażenie, że Cassandra Clare powoli wypala się i kończą jej się pomysły, więc stawia na dramaty romantyczno-rodzinne niż faktyczną akcję.

Oczywiście, wątki romantyczne w jej książkach zawsze były ważne, ale w poprzednich seriach było zdecydowanie więcej akcji i realnego działania bohaterów. Tego spodziewam się zawsze po Nocnych Łowcach - walki z demonami, rozwiązywania konfliktów między Podziemnymi czy chociażby ćwiczeń, sparingu. W pierwszych dwóch tomach z serii Ostatnie Godziny było więcej akcji, chociaż i tak głównymi wątkami od początku były romanse młodych Nocnych Łowców. Jednakże w tym tomie naprawdę długo nic się nie działo poza dramami wokół Jamesa i Cordelii (swoją drogą do końca nie polubiłam ich jako pary i zdecydowanie bardziej od początku preferowałam Matthew...). To były "Cierpienia Młodego Jamesa Herondale'a", a nie książka fantasy o Nocnych Łowach.

Dla mnie jest to najsłabsza książka oraz seria z tego cyklu.

Mam wrażenie, że Cassandra Clare powoli wypala się i kończą jej się pomysły, więc stawia na dramaty romantyczno-rodzinne niż faktyczną akcję.

Oczywiście, wątki romantyczne w jej książkach zawsze były ważne, ale w poprzednich seriach było zdecydowanie więcej akcji i realnego działania bohaterów. Tego spodziewam się zawsze po Nocnych Łowcach - walki z demonami,...

O czym właściwie była ta historia?
Opis, który miał zachęcać do przeczytania w rzeczywistości nijak się ma do pierwszej połowy historii. Zaczynamy z grubej rury, jest wybuch w szkole, a wina zostaje zrzucona na niewinną Charlie, a potem nie dzieje się praktycznie nic do drugiej połowy książki. Na początku pojawiają się wątki o starszej siostrze Charlie oraz wpływowej rodzinie Jennsenów i ich powiązaniach z nielegalnymi działaniami - i zostają zmarnowane.

Mam wrażenie, że autor chciał dużo pokazać, ale skończyło się na drobnych elementach to tu, to tam. Budowanie relacji między bohaterami nie istniało. Gdy Harry poznaje Charlie od razu pojawia się między nimi zażyłość. Przez większość część czasu w książce na prawdę mało spędzają ze sobą czasu, jednak jakimś cudem ta relacja między nimi się pogłębia i staje się podstawą ich motywów do działania.

Sama książka napisana jest bardzo przestępnie i łatwo się ją czyta, ale historia jest przeciętna i płytka. Nie da się wczuć i nie można przeżywać razem z bohaterami, bo wątki są nakreślone bez głębszego pomysłu.

O czym właściwie była ta historia?
Opis, który miał zachęcać do przeczytania w rzeczywistości nijak się ma do pierwszej połowy historii. Zaczynamy z grubej rury, jest wybuch w szkole, a wina zostaje zrzucona na niewinną Charlie, a potem nie dzieje się praktycznie nic do drugiej połowy książki. Na początku pojawiają się wątki o starszej siostrze Charlie oraz wpływowej...