Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Daje się odczuć lekkie pióro Pilipiuka. Choć jego twórczość nie należy do najambitniejszej zawsze czyta mi się go szybko, łatwo i przyjemnie. Co do samej książki... jak to bywa w zbiorach opowiadań jedne są lepsze inne gorsze. Ale ogólnie nie żałuję, że sięgnąłem po ten tytuł.

Daje się odczuć lekkie pióro Pilipiuka. Choć jego twórczość nie należy do najambitniejszej zawsze czyta mi się go szybko, łatwo i przyjemnie. Co do samej książki... jak to bywa w zbiorach opowiadań jedne są lepsze inne gorsze. Ale ogólnie nie żałuję, że sięgnąłem po ten tytuł.

Po prostu wybitne.

Po prostu wybitne.

Czasami nie ma to jak dobry kryminał o detektywie twardzielu, wyjeżdżającego na urlop z którego oczywiście nie wiele wychodzi. Kiedy dodać do tego dawkę angielskiego humoru rodem z Monty Pythona i odrobinkę świata dysku, powstanie nam z tego Niuch. Pratchtta, jak to Pratchetta, czyta się szybko i przyjemnie. W dodatku jak w ostatnich powieściach przez niego napisanych po przeczytaniu pojawia się dosyć głęboka refleksja, na temat problemów wcześniej wydających się zabawnymi. Polecam, szczególnie z racji na naprawdę mocne zakończenie. Mówiąc kolokwialnie, końcowy dialog Vetinariego i Vimesa po prostu mnie zmiażdżył.

Czasami nie ma to jak dobry kryminał o detektywie twardzielu, wyjeżdżającego na urlop z którego oczywiście nie wiele wychodzi. Kiedy dodać do tego dawkę angielskiego humoru rodem z Monty Pythona i odrobinkę świata dysku, powstanie nam z tego Niuch. Pratchtta, jak to Pratchetta, czyta się szybko i przyjemnie. W dodatku jak w ostatnich powieściach przez niego napisanych po...

W tej książce pojęcie "etyka" nie istnieje. Przedstawia wszystko od całkowicie egoistycznej strony. Jest wybitna, ponieważ ciężko znaleźć podobną pozycję, jednak i... niebezpieczna. Podręcznik ten daje nam bowiem naprawdę potężne narzędzie, swoistą wiedzę tajemną. O ile same mechanizmy, przedstawione w "zakazanej retoryce" były dla mnie naprawdę niesamowicie wartościowe i ciekawe, o tyle nakłanianie do ich wykorzystywania w egoistycznym celu szkodząc jednocześnie innym, nigdy nie stanie się moją domeną. Jak dla mnie warto zapoznać się z tą pozycją, by nie dawać sobą manipulować. W dodatku moim zdaniem część wiedzy tu przedstawionej nie jest etycznie niepoprana. Jednak jeśli masz zamiar tą książkę czytać, musisz się zaopatrzyć w dystans i silne przekonania, bo w przeciwnym wypadku może ona zaszkodzić Tobie, oraz Twojemu otoczeniu.

W tej książce pojęcie "etyka" nie istnieje. Przedstawia wszystko od całkowicie egoistycznej strony. Jest wybitna, ponieważ ciężko znaleźć podobną pozycję, jednak i... niebezpieczna. Podręcznik ten daje nam bowiem naprawdę potężne narzędzie, swoistą wiedzę tajemną. O ile same mechanizmy, przedstawione w "zakazanej retoryce" były dla mnie naprawdę niesamowicie wartościowe i...

Całą książkę określił bym jednym słowem, w dodatku pisanym wielkimi literami: NIESAMOWITE.
Nie chętnie sięgnąłem po Pratchetta. Miałem zamiar się z nim zapoznać, jednak zawsze odkładałem to na dalszy plan i w sumie samemu nie wiedziałem z jakiego powodu. W końcu nastał czas, że nie miałem już co czytać i wtedy przyjaciel pożyczył mi "Piekło pocztowe".
Okazało się, że jest to jedna z lepszych książek, jakie kiedykolwiek przeczytałem. Cała utrzymana niby w lekkim klimacie, żartobliwa (humor w stylu Monty Pythona), jednak będąca dla mnie ogromną wykładnią Psychologiczno, Moralną.
Momentami można się przy niej popłakać do łez, momentami wyciągnąć coś naprawdę wartościowego, a w znaczącej części i jedno i drugie. Nie pozostaje mi nic jak tylko serdecznie polecić!

Całą książkę określił bym jednym słowem, w dodatku pisanym wielkimi literami: NIESAMOWITE.

Nie chętnie sięgnąłem po Pratchetta. Miałem zamiar się z nim zapoznać, jednak zawsze odkładałem to na dalszy plan i w sumie samemu nie wiedziałem z jakiego powodu. W końcu nastał czas, że nie miałem już co czytać i wtedy przyjaciel pożyczył mi "Piekło pocztowe".

Okazało się, że jest...

Po raz kolejny udało mi się przekonać, że nie ma to jak trochę Wędrowycza. Cała opowieść utrzymana jak zwykle w znakomitym klimacie dobitnego Pilipiukowego humoru płynącego z absurdalnej fabuły.

Po raz kolejny udało mi się przekonać, że nie ma to jak trochę Wędrowycza. Cała opowieść utrzymana jak zwykle w znakomitym klimacie dobitnego Pilipiukowego humoru płynącego z absurdalnej fabuły.

Książki z początku nie czytało mi się nadzwyczaj przyjemnie. Troszkę archaiczny język, w porównaniu do autorów fantastyki piszących u schyłku XX i na początku XXI w. Stwierdziłem jednak, że muszę zapoznać się przynajmniej z jednym dziełem pisarza, określanego jako najwybitniejszego polskiego fantastyka, oraz ojca rodzimej fantastyki. A kiedy już przeczytałem je do końca, stwierdziłem że na "Edenie" na pewno nie skończy się moja przygoda z Lemem. Książka pod koniec okazała się naprawdę niesamowita. Bardzo ciekawa alegoria do ustroju totalitarnego, do tego odporna na cenzurę dość aktywną w owym ustroju. Bowiem cenzor, musiał by przyznać, że totalitaryzm jest ustrojem bestialskim, gdyby chciał "Eden" poddać cenzurze.

Książki z początku nie czytało mi się nadzwyczaj przyjemnie. Troszkę archaiczny język, w porównaniu do autorów fantastyki piszących u schyłku XX i na początku XXI w. Stwierdziłem jednak, że muszę zapoznać się przynajmniej z jednym dziełem pisarza, określanego jako najwybitniejszego polskiego fantastyka, oraz ojca rodzimej fantastyki. A kiedy już przeczytałem je do końca,...

Jakub Wędrowycz to naprawdę niesamowita postać! Ten zbiór opowiadań Pilipiuka niesamowicie przypadł mi do gustu. Jak dla mnie świetny humorystyczny i "brudny" klimat, który dla niektórych może być wręcz niesmaczny.

Jakub Wędrowycz to naprawdę niesamowita postać! Ten zbiór opowiadań Pilipiuka niesamowicie przypadł mi do gustu. Jak dla mnie świetny humorystyczny i "brudny" klimat, który dla niektórych może być wręcz niesmaczny.

Bardzo ciekawa i nietypowa książka o wampirach. Specyficzne poczucie humoru i akcja osadzona w Warszawie za czasów PRL'u. Kilka humorystycznych odwołań do współczesnej drętwej literatury o wampirach nie będących już wampirami z dawnych lat (czyt. saga Zmierzch). Mi osobiście ta powieść Pilipiuka przypadła do gustu i mam zamiar zapoznać się lepiej z jego literaturą.

Bardzo ciekawa i nietypowa książka o wampirach. Specyficzne poczucie humoru i akcja osadzona w Warszawie za czasów PRL'u. Kilka humorystycznych odwołań do współczesnej drętwej literatury o wampirach nie będących już wampirami z dawnych lat (czyt. saga Zmierzch). Mi osobiście ta powieść Pilipiuka przypadła do gustu i mam zamiar zapoznać się lepiej z jego literaturą.

Moja opinia jest w stosunku do tej książki podobna, jak do poprzedniego tomu. Wyśmienicie oddany klimat i smak japońskiej kultury, która tak bardzo mnie pociąga. W dodatku Ciekawe zakończenie. Problem moralny stający przed młodym Jackiem. Kara, jaką musi ponieść za czyn którego intencje były dobre, jednak skutki opłakane.

Moja opinia jest w stosunku do tej książki podobna, jak do poprzedniego tomu. Wyśmienicie oddany klimat i smak japońskiej kultury, która tak bardzo mnie pociąga. W dodatku Ciekawe zakończenie. Problem moralny stający przed młodym Jackiem. Kara, jaką musi ponieść za czyn którego intencje były dobre, jednak skutki opłakane.

Niektórzy mogą się nie zgodzić z moją tak wysoką oceną tej książki, bowiem dla wielu ludzi może nie być aż tak niezwykła. Mnie jednak, jako praktyka sztuk walki, oraz fascynata kultury japońskiej po prostu urzekła do granic. Pochłonąłem ją tak, jak nie wiele innych książek, ponieważ w wielu kwestiach udało mi się utożsamić z Jackiem, głównym bohaterem. Na mnie pozycja ta wywarła niesamowite wrażenia i nie żałuję wydanych 30zł, mógłbym na tą książkę wydać dużo więcej!
Jutro zabieram się za drogę miecza i gdy tylko będę miał pieniądze na pewno zakupię trzeci tom "Młodego Samuraja".

Niektórzy mogą się nie zgodzić z moją tak wysoką oceną tej książki, bowiem dla wielu ludzi może nie być aż tak niezwykła. Mnie jednak, jako praktyka sztuk walki, oraz fascynata kultury japońskiej po prostu urzekła do granic. Pochłonąłem ją tak, jak nie wiele innych książek, ponieważ w wielu kwestiach udało mi się utożsamić z Jackiem, głównym bohaterem. Na mnie pozycja ta...

Mnie osobiście, książka ta jakoś niesamowicie nie urzekła. Przyjemnie i szybko się ją czytało, jednak była jakaś tak płytka. Jednak choć nie było w niej nic wybitnego nie żałuję, że ją przeczytałem, bo dzięki niej nie nudziłem się w dwa deszczowe popołudnia.

Mnie osobiście, książka ta jakoś niesamowicie nie urzekła. Przyjemnie i szybko się ją czytało, jednak była jakaś tak płytka. Jednak choć nie było w niej nic wybitnego nie żałuję, że ją przeczytałem, bo dzięki niej nie nudziłem się w dwa deszczowe popołudnia.

Kiedyś tam dostałem od wujka w prezencie stertę jego starych książek. Ułożyłem je na półce, niektóre z nich przeczytałem znając tytuły, a reszta pozostawiłem tam dla ozdoby. Pewnego deszczowego wakacyjnego dnia, jak to w takie dnie bywa dopadła mnie nuda. Nie byłem wtedy w trakcie pochłaniania żadnego tytułu, więc sięgnąłem na chybił trafił po pierwszą lepszą książkę otrzymaną od wujka w prezencie. Tak w moje ręce dostała się "Lalka na łańcuchu".
Przeczytałem ją w przeciągu dwóch wieczorów i muszę przyznać że dość mnie wciągnęła. Nie byłem do tego czasu miłośnikiem kryminałów i wolałem fantastykę, ale chyba przyszedł czas by to odmienić i poszerzyć horyzonty.
Co do samej książki, to czytało mi się ją na prawdę przyjemnie a chyba istotą literatury jest sprawianie przyjemności. Ciekawy intrygujący główny wątek, stosunkowo nieprzewidywalna fabuła, ciekawe postacie, mroczny klimat Amsterdamu i napięcie które stopniowo narastało sprawiły, że będę mile wspominał tą książkę.

Kiedyś tam dostałem od wujka w prezencie stertę jego starych książek. Ułożyłem je na półce, niektóre z nich przeczytałem znając tytuły, a reszta pozostawiłem tam dla ozdoby. Pewnego deszczowego wakacyjnego dnia, jak to w takie dnie bywa dopadła mnie nuda. Nie byłem wtedy w trakcie pochłaniania żadnego tytułu, więc sięgnąłem na chybił trafił po pierwszą lepszą książkę...

Super książka. Świetne postacie z barwnymi profilami psychologicznymi. Mroczny świat wykreowany przez autora inspirowany tym, który podobno według niektórych da się zobaczyć za pomocą ciała astralnego. Poza tym ciekawa, zupełnie nieprzewidywalna fabuła. To wszystko połączone z pierwszoosobową narracją pozwalającą utożsamić się z głównym bohaterem sprawia, że książka jest jedną z tych, których nie przeczytanie to grzech.

Super książka. Świetne postacie z barwnymi profilami psychologicznymi. Mroczny świat wykreowany przez autora inspirowany tym, który podobno według niektórych da się zobaczyć za pomocą ciała astralnego. Poza tym ciekawa, zupełnie nieprzewidywalna fabuła. To wszystko połączone z pierwszoosobową narracją pozwalającą utożsamić się z głównym bohaterem sprawia, że książka jest...

Bardzo ciekawa książka. Chociaż na pierwszy rzut oka przemieszanie sience-fiction z fantasy mnie nie przekonywało, to kiedy zacząłem czytać wciągnęła mnie niesamowicie. Poza tym prowadzona jest narracja pierwszoosobowa, która pomaga utożsamić się z bohaterem książki.

Bardzo ciekawa książka. Chociaż na pierwszy rzut oka przemieszanie sience-fiction z fantasy mnie nie przekonywało, to kiedy zacząłem czytać wciągnęła mnie niesamowicie. Poza tym prowadzona jest narracja pierwszoosobowa, która pomaga utożsamić się z bohaterem książki.

Znakomita fabuła. Bardzo ciekawy świat fantasy, wcześniej nie udało mi się spotkać podobnego. Postacie posiadają swoje własne różnorodne osobowości, których pisarka trzyma się przez całą książkę. Fabuła jest nieprzewidywalna, a i niektórzy bohaterowie są zagadkowi. Jak dla mnie obowiązkowa pozycja obowiązkowa, dla miłośnika polskiej Fantasy.

Znakomita fabuła. Bardzo ciekawy świat fantasy, wcześniej nie udało mi się spotkać podobnego. Postacie posiadają swoje własne różnorodne osobowości, których pisarka trzyma się przez całą książkę. Fabuła jest nieprzewidywalna, a i niektórzy bohaterowie są zagadkowi. Jak dla mnie obowiązkowa pozycja obowiązkowa, dla miłośnika polskiej Fantasy.

Ciekawa książka. ;]

Ciekawa książka. ;]

Książka ciekawa, zresztą jak cała saga. Ale chwilami dobijające są opisy intryg politycznych...

Książka ciekawa, zresztą jak cała saga. Ale chwilami dobijające są opisy intryg politycznych...

Hobbit to książka osadzona w klasycznym świecie fantasy, w którym jak zwykle bywa w takich książkach znajdziemy Elfów, Ludzi, Hobbitów, Krasnoludów oraz, co zdarza się rzadziej zantropomorfizowane zwierzęta.
Jak już wyżej napisałem Hobbit jest osadzony w klasycznym, oklepanym Universum, ale w końcu to książka autora, który uznawany jest za prekursora współczesnej fantasy. Ciekawie, acz troszkę dziecinnie napisana treść, sprawia że książkę czyta się szybko, miło i przyjemnie. Zakończenie w brew początkowym domysłom trudno przewidzieć w stu procentach.
W Hobbicie według mnie, brakuje brutalności przedstawionego świata, chociaż dzięki temu książka może być dedykowana również dla młodszych odbiorców.

Hobbit to książka osadzona w klasycznym świecie fantasy, w którym jak zwykle bywa w takich książkach znajdziemy Elfów, Ludzi, Hobbitów, Krasnoludów oraz, co zdarza się rzadziej zantropomorfizowane zwierzęta.
Jak już wyżej napisałem Hobbit jest osadzony w klasycznym, oklepanym Universum, ale w końcu to książka autora, który uznawany jest za prekursora współczesnej fantasy....

Sapkowski urzeka nas niesamowitym, stworzonym przez siebie Universum, rządzącym się własnymi brutalnymi prawami.
Nie ma w tej książce prostych postaci, każda z nich bowiem posiada swój obszerny obraz psychologiczny i z każdym wypowiedzianym przez nią zdaniem, tudzież z każdym jej opisem poznajemy ją coraz bardziej i odkrywamy w niej co chwilę coś nowego. Często ciężko przewidzieć co w konkretnej sytuacji powie, bądź jak się zachowa. Warto dodać że nie ma tu stuprocentowo dobrych, bądź złych postaci, ponieważ każda z nich posiada takie oraz takie cechy, kwestią kluczową jest to, które z nich przeważają. Idealnym przykładem są tutaj czarodzieje, którzy w tej powieści posiadają nierzadko swoje ogromne wady i nie są zawsze szlachetni, tak jak to bywa w innych książkach fantasy, aczkolwiek nie są także do końca źli.
Język, jakim Sapkowski pisze powieść, świetnie pozwala wczuć się w klimat stworzonego świata. Udało mu się to uczynić między innymi przez stosowanie archaizmów, jednak nie nazbyt często, ponieważ zbytnie ich nagromadzenie mogłoby zirytować czytelnika. Poza tym w książce znaleźć można mnóstwo dobitnych cytatów, które dają wiele do myślenia i nie rzadko odnieść je można do świata współczesnego. Świetne w książce jest to, że każda z postaci mówi językiem dostosowanym do niej. Przykładowo prosty chłop posiada zazwyczaj dużo gorszą lapidarność stylu mowy, od uczonego maga czy kapłana.
Książka ta jest naprawdę świetna i godna polecenia, a to co urzeka mnie w niej najbardziej to nieprzewidywalna fabuła opowiadań.

Sapkowski urzeka nas niesamowitym, stworzonym przez siebie Universum, rządzącym się własnymi brutalnymi prawami.
Nie ma w tej książce prostych postaci, każda z nich bowiem posiada swój obszerny obraz psychologiczny i z każdym wypowiedzianym przez nią zdaniem, tudzież z każdym jej opisem poznajemy ją coraz bardziej i odkrywamy w niej co chwilę coś nowego. Często ciężko...