Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odkrywanie swojej własnej orientacji seksualnej nie jest łatwą sprawą, zwłaszcza kiedy się ma dopiero 12 lat, i tak naprawdę wszystkie wybory, w tym te najważniejsze, dotyczące płci partnera, są jeszcze nie w pełni świadome i pewne, a przecież i ciało i serce głośno już wołają, że wiem, którą drogą powinienem podążać. I na tej drodze niestety nie zawsze wszystko też jest proste, a przecież wydawałoby się, że funkcjonujemy w coraz bardziej otwartym, liberalnym i tolerancyjnym społeczeństwie, chyba, ze mówimy o naszym polskim podwórku, bo tu nam ciągle wiele brakuje. Młody człowiek, jeszcze przecież w naszych kategoriach dziecko, ma już jednak swoją wizję relacji, które chciałby budować, i wcale nie myśli o seksie, choć dla wielu myślenie o tym, że mógłby się całować już może być zbyt przedwczesne. Takimi obawami żyje i nasz bohater, nad wyraz dojrzały i wewnętrznie przekonany o tym, że jest gejem i jego fascynacje związane są z mężczyznami. Nie będzie mu łatwo, nikt nie mówił, ze komukolwiek w życiu może być łatwo, ale nawet w bardzo przychylnym społeczeństwie temat homoseksualności jest traktowany jako temat tabu i przezwyciężenie oporu wobec akceptacji musi się dokonać na wielu poziomach i w wielu miejscach, zaczynając od domu poprzez szkołę, przyjaciół. Ujawnienie się jest dla Alana wyzwaniem i spotkaniem się z tak licznymi stereotypami z jakimi, mimo wszystko jako dziecko, nie miał do tej pory do czynienia, ale to także zmierzenie się z rodzinnymi traumami i weryfikacja przyjaciół, czy potrafią być wsparciem i opoką w trudnych momentach, czy zlekceważą, osadzą i wyśmieją. Niespodziewane sojusze i odkrywanie życzliwych osób ale przede wszystkim poznanie i zrozumienie swoich najbliższych, to o wiele ważniejszy, choć mimowolny skutek dokonanego coming outu, to swoiste rodzinne katharsis jest też okazją do naprawienia zepsutych albo nie rozwiązanych problemów
z domowego podwórka, szansa na odkrycie siebie i docenienie rodziny. Wprawdzie musimy uwzględniać amerykański kontekst lektury, ale zmagania bohatera są tak naprawdę częścią zmagań wielu młodych ludzi niezależnie od miejsca i kraju, z którego by pochodzili, bo to, co dokonuje się w człowieku wszędzie ma taki sam wymiar, okoliczności towarzyszące są tylko tłem. Alan musi przez kilka dni stoczyć prawdziwa walkę, walkę z sobą, musi z dziecka stać się dorosłym, i to bardzo szybko, musi dojrzeć i zweryfikować dotychczasowe swoje oceny i postawy, musi dokonać wyborów, podjąć decyzje, które zaważą na dalszym jego życiu. Nie zna wszystkich konsekwencji, nie wie jakie będą skutki jego zachowań, ale nie może stać w miejscu, bo ma poczucie, że oszukuje siebie, ale i innych, pokazuje się kimś, kim nie jest, a chce żyć w zgodzie z samym sobą, a to najtrudniejszy rodzaj doświadczenia. Bycie tchórzem jest dziś, jak i zawsze było, uznawane za, nie tylko przejaw słabości, ale i postawę, która wzbudza pogardę. Hasła w stylu miej odwagę, nie ukrywaj się, czego się boisz, działają nie tylko na nasze emocje, ale i wprawiają w drżenie owa niewychwytywalną a jakże czułą strunę, jaką jest poczucie dumy i godności. Jak to, ja tchórzem, wypluj te słowa, ja ci pokaże. Podsycana ironią i złośliwością forma ataku zwiększa nasza szybka chęć rekcji. I czy warto, czy można, czy powinniśmy, czy należy się tym przejmować. Co osiągniemy kiedy zareagujemy, co sobie, czy innym udowodnimy, czy to coś zmieni, może w sumie chodzi tylko o to, żeby nas to zmieniło, a czy będzie to miało jakiś skutek na innych, to przy okazji. Co istotne w tych zmaganiach, że nie dotyczą one osób starszych, dojrzałych, w wielu kwestiach są one już udziałem dzieci, i to one muszą bardzo szybko przekroczyć granice, które dzielą ich od bycia dorosłymi, a przecież zawsze jako dorośli staraliśmy się chronić dzieci przed takimi zrachowaniami, czy teraz jest inaczej, czy teraz im szybciej tym lepiej, czy przyspieszając ułatwiamy tym, rozwiązujemy ich problemy? To niektóre z tych dylematów świetnie zobrazowane w tej lekturze.

Odkrywanie swojej własnej orientacji seksualnej nie jest łatwą sprawą, zwłaszcza kiedy się ma dopiero 12 lat, i tak naprawdę wszystkie wybory, w tym te najważniejsze, dotyczące płci partnera, są jeszcze nie w pełni świadome i pewne, a przecież i ciało i serce głośno już wołają, że wiem, którą drogą powinienem podążać. I na tej drodze niestety nie zawsze wszystko też jest...